ทอฝัน (ลำดับที่ 3 ในซีรี่ส์ทอรักปักสวาท)

บทที่ 4

ฝันดีไม่ทำแค่ส่งเหล้าเข้มข้นไปยังโพรงปากเล็กของสาวน้อย เขายังดุนดันปลายลิ้นสากของตนเข้าไปสำรวจโพรงปากของคนตัวเล็กที่ดิ้นบนตัก เรียวแขนแข็งแรงโอบกอดร่างเล็ก อีกมือช้อนท้ายทอยเล็กให้แหงนเงยขึ้นรับจูบเร่าร้อนหนักหน่วงของตน ความไร้เดียงสาของคนในอ้อมกอดทำให้ฝันดีพึงพอใจและประหม่าบดคลึงหนักหน่วงกว่าเดิม ยิ่งหล่อนเผลอจูบอ่อนหัดโต้ตอบก็ยิ่งทำให้เลือดนักล่าทำงาน

"แค่ก! แค่ก! แค่ก!"

ทันทีคนฉวยโอกาสถอนริมปากหนาออก อิงนภาก็สำลักทันที ไอจนน้ำหูน้ำตาไหล มือเล็กยกขึ้นมาเช็ดปากตัวเองแรง ๆ ดวงตาสวยอาบคลอด้วยน้ำใส ๆ

“จูบแรก?” ไม่ถามก็รู้ว่าเป็นจูบแรก ก็คนตัวเล็กจูบตอบไม่เป็น แถมยังเงอะงะ ไม่รู้จะเอาลิ้นของตัวเองไว้ตรงไหนในโพรงปาก แถมตอนนี้ดวงตาของเธอก็เอ่อคลอด้วยน้ำตา และคาดว่าจะไหลอาบสองแก้มในไม่ช้า

อิงนภาไม่ได้ตอบกลับ ตอนนี้เธอปวดหัวมึนหัวไปหมด ภาพตรงหน้าเริ่มสั่นไหวไม่เที่ยงตรงเหมือนอย่างตอนแรก หญิงสาวดิ้นลงจากตักหนาไปนั่งที่เดิมของตนด้วยร่างที่ไม่สมบูรณ์เท่าไร แอลกอฮอล์จากจูบร้อนเมื่อกี้มันทำให้เธอเริ่มเสียความเป็นตัวเอง แรงจะลุกขึ้นเดินก็ยังลุกไม่ได้

“เด็กนั่งดริงก์อะไรคออ่อนชะมัด แค่นี้ก็เมา หึหึ” ฝันดียิ้มขัน เช็ดลิปสติกให้คนตัวเล็กที่เปื้อนอยู่ริมฝีปากของเธอเพราะฝีมือของตน และเขาคิดว่าเขาเองก็ปากแดงเช่นกัน จึงเช็ดให้ตัวเองบ้าง

“กะ...ก็หนูพีร์ไม่ค่อยได้ดื่มเท่าไรนี่คะ อึก!"

อิงนภาเอนตัวไปพิงพนักโซฟา หลับตาเพื่อเรียกสติของตนกลับมา โดยไม่รู้เลยว่าคนตัวโตได้เรียกพนักงานมาเช็กบิลเรียบร้อย และอาสาจะพาหญิงสาวกลับบ้านด้วย แม้พนักงานหนุ่มจะปฏิเสธและแจ้งไปแล้วว่าเธอไม่รับแขก ไม่ทำงานแบบนั้น แต่ฝันดีก็ยังยืนยันคำเดิมว่าต้องการสาวน้อยกลับไปด้วย หากยังอยากมีอยู่มีกินก็ควรทำเป็นไม่รู้เรื่อง และร้านนี้เขาสามารถสั่งปิดได้สบาย ไม่ใช่ขู่พนักงานแต่เขาจะทำจริง ไม่มีอะไรที่เขาต้องการแล้วไม่ได้ และตอนนี้ก็ต้องการเด็กนั่งดริงก์หน้าสวยตัวเล็กคัพดีไปฟัดเหลือเกิน

ด้านผู้จัดการร้านเดินผ่านมาเห็นพนักงานหนุ่มคุยกับแขกวีไอพีแถมยังเป็นผู้มีอิทธิพลของนครนยก ผู้ที่ร่ำรวยเงินทองที่สุดในจังหวัดก็ว่าได้จึงเดินเข้ามาสอบถามและได้ความ เขาจึงสั่งให้พนักงานไปทำงานอื่น ทางนี้เขาจัดการเอง ผู้จัดการวัยกลางคนมองอิงนภาแล้วอดรู้สึกผิดไม่ได้ แต่ทำยังไงได้เมื่อมันเป็นความต้องการของฝันดี

“แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง ไปกันหนูพีร์ พี่ฝันจะพาไปขึ้นสวรรค์” ให้มันรู้ไปสิว่าคนอย่าฝันดีจะไม่ได้สิ่งที่ต้องการ

ช้อนอุ้มร่างเล็กขึ้นแนบอกเดินก้าวยาว ๆ ผ่านผู้คนออกจากร้านท่ามกลางสายตาของผู้คนและพนักงานในร้าน ส่วนคนที่ถูกอุ้มก็ได้แต่ครวญคราง พูดจาไม่เป็นคำตลอดทางเดิน จนตอนนี้ถูกพาขึ้นรถออกมาจากร้านจนเลี้ยวเข้ามาจอดหน้าสตูดิโอที่เป็นที่พักของฝันดี เธอก็ยังไม่รู้เรื่องรู้ราว

“คออ่อนจริง ๆ หนูพีร์ เมา ๆ ไม่ได้สติแบบนี้แหละจะได้คึก ซู่ซ่าเหมือนหลอกเด็ก หึหึ”

“อึก! เลิกงานแล้วเหรอคะ” เธอสะอึกเมื่อถูกอุ้มเข้ามาที่ไหนไม่รู้ ภาพทุกอย่างมันเลือนรางไปหมด

“งานจะเริ่มตอนนี้แหละหนูพีร์ เมาแบบนี้ท่าจะเอามัน” เมื่อเปิดและล็อกประตูสตูดิโอเรียบร้อยก็พาร่างน้อยเมามายก้าวยาว ๆ ขึ้นไปยังชั้นสองซึ่งเป็นห้องตัดต่อและห้องพักผ่อนของตัวเองด้วยใจที่ร้อนรน เมื่อเข้ามาในห้อง เขาก็วางร่างเล็กอ่อนระทวยเพราะฤทธิ์เหล้าไว้บนโต๊ะทำงานของตัวเองทันที ร่างน้อยขยับกายขาดสติเพราะน้ำเมากำลังนั่งบิดแอ่นเย้ายวนเขาอยู่ที่โต๊ะทำงาน

"อืม!"

ฝันดีคำรามลั่นเมื่อความปวดร้าวกลางหว่างขามั่นผงาดดุนดันเป้ากางเกงจนแทบจะทะลุออกมาข้างนอกเสียให้ได้ และเขาก็ไม่ปล่อยให้มันทรมานนาน เมื่อหนูน้อยวัยขบเผาะกำลังบิดกายยั่วยวนอยู่ตรงหน้า มือใหญ่ปลดกระดุมกางเกงยีนส์ รูดซิปถลกดึงรั้งออกทางปลายเท้า และตามด้วยกางเกงบ็อกเซอร์ เสื้อยืดก็ถูกถอดโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี เนื้อตัวของบุรุษอัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อก้าวเดินดุ่ม ๆ ไปหาคนเมาบนโต๊ะทำงานของตนด้วยใจที่ร้อนรุ่ม มือหนาหยาบกร้านยกขึ้นมาลูบสันกรามไล้เลื้อยเคราสากตามกรอบหน้าของตนแล้วมาคลึงริมฝีปากหนาของตนพร้อมตวัดลิ้นหื่นกระหายออกมา

“แม่ง! ยั่วเป็นบ้า! หนูพีร์ทำตัวให้สบายนะ พี่ฝันจะพาไปเที่ยวชมดวงจันทร์ หึหึ”

ดวงตาแพรวพราวจ้องมองเรือนร่างน้อยบิดกายยั่วยวนตรงหน้า ชุดพนักงานของร้านช่างเหมาะกับเธอเสียจริง เป็นเดรสเกาะอกรัดรูปสีแดงเข้ากับรูปร่างน้อยของสาวเจ้า ฝันดีเดินมาลูบไล้ไหปลาร้าของสาวน้อย

“อื้อ! รำคาญ!" อิงนภาปัดมือใหญ่ออกจากไหล่ปลาร้าของตน แล้วล้มตัวลงนอนกับโต๊ะด้วยความมึนเมาจนเข้าของบนโต๊ะทำงานของชายหนุ่มตกกระจายไปกับพื้นเมื่อมือเล็กปัดป่ายทิ้งก่อนล้มตัวลงนอน

“เดี๋ยวจะได้รำคาญทั้งคืนหนูพีร์” ร่างเปลือยเปล่าของฝันดีเคลื่อนมาแนบเบียดหน้าขาของสาวน้อย แล้วชะโงกหน้าขึ้นไปดูเมื่อเห็นเจ้าหล่อนเงียบไป

“ไม่นะ! ไม่หลับนะหนูพีร์!" สวรรค์ของเขาที่อยู่ตรงหน้ากลับเป็นนรกขึ้นมาทันที มือใหญ่ตบหน้าของคนหมดสติเบา ๆ เพื่อเรียกปลุกให้เธอตื่น แต่คนตัวเล็กทำเพียงแค่ขยับพลิกตัวหนีและปัดมือของเขาออกอย่างรำคาญ

"อือ!"

“หนูพีร์! ตื่นเดี๋ยวนี้นะ พี่ฝันจะคลั่งตายอยู่แล้ว”

จับร่างน้อยที่นอนขึ้นมาเขย่าแรง ๆ แต่ก็ไร้ประโยชน์ เมื่อเธอหลับเพราะพิษเหล้าจากปากของเขา ฝันดีช้อนอุ้มคนตัวเล็กไปยังเตียงนอนของตน แล้วก้มมองเจ้าลูกชายผงาดโลกของตนก็อยากจะลักหลับหล่อนเหลือเกิน แต่มันไม่สนุกเท่าตอนหญิงสาวตื่นและรับรู้ทุกอย่าง

“ไม่มีทางจะพึ่งน้องนางทั้งห้าแน่”

พึมพำกับตัวเองแล้วถอดชุดเดรสเกาะออกของสาวเจ้าออก เพียงแค่ไม่กี่วินาทีเธอก็เปลือยเปล่านอนหลับสบายบนเตียงของเขา ฝันดีเคลื่อนกายขึ้นไปคร่อมทับคนตัวเล็ก สองมือใหญ่กอบกุมเต้าคัพดีที่เขาประมาณไว้ และมันก็จริง ๆ มันล้นมือใหญ่ของเขา เขาบีบสองเต้าแนบเข้าหากัน แล้วเคลื่อนเอวสอบนำท่อนเอ็นที่แข็งร้อนเสียดสีไปกับร่องอกอวบอูมของสาวเจ้า

“อ่า! แค่นี้ก็ยังดีวะ! อืม!" คำรามพร่าเมื่อเคลื่อนเร่าขยับเอวสอบกระแทกเข้าออกร่องอกอวบอูมล้นมือ สองมือก็เคล้นคลึงหนักหน่วง คนนอนหลับก็เผลอครวญครางบิดกายสาวเร่าไปมาด้วยความซ่านเสียว

“โอว์! แม่สาวน้อยของพี่ฝัน อูว์!"

ฝันดีเร่งจังหวะขยับซอยถี่ระรัวเพื่อส่งตัวเองให้ถึงฝั่งฝัน แล้วก็ได้พบความสุขแม้ไม่ได้เข้าไปในร่างกายคับแน่นฉ่ำสวาทของสาวน้อย แต่ร่องอกอวบอูมของหล่อนก็ใช้ได้เลยทีเดียว เพราะมันทำให้เขาสุขสมจนปล่อยธารน้ำหลากพุ่งใส่หน้าสวย

“โอว์! ร่องนมยังดีขนาดนี้ แล้วโพรงน้ำของเธอจะขนาดไหนหนูพีร์ อือ!" มือใหญ่ปล่อยเต้าอวบอูมให้เป็นอิสระเคลื่อนกายไปนอนข้าง ๆ คนตัวเล็ก โดยมีมืออีกข้างกอบกุมบีบคลึงหน้าอกของหญิงสาว และตัวเขาก็นอนตะแคงจับร่างเล็กตะแคงด้วยพร้อมตวัดรัวลิ้นไปยังยอดปทุมคู่งาม

“อือ! อะ! อุ๊ย!" แรงระรัวปลายลิ้นสากทำให้อิงนภาครวญคราง ห่อตัวเสียวซ่าน

“อ่า! ชอบน่ะสิหนูพีร์ เดี๋ยวตื่นมาจะจัดให้หนัก ๆ โทษฐานที่หลับทั้ง ๆ ยังไม่ได้มันกัน”

ฝันดียิ้มกริ่มมองใบหน้าของคนสวยที่กำลังเคลิบเคลิ้มไปกับปลายลิ้นสากของตน จากตวัดเลียก็เป็นดูดกลืนขบเม้มหนักหน่วง ผละเคลื่อนมาดูดซอกคอระหงแล้วไล่สำรวจตามร่างกายขาวนวลเนียนของหญิงสาว จนมาถึงความเป็นสาวอวบอูมโหนกนูนน่าค้นหา เพราะมันมีสนามหญ้าปกคลุมเล็กน้อย มือใหญ่เคลื่อนมากอบกุมทึ้งต้นหญ้าอ่อนของหล่อนเล่น

“อ่ะ! อื้อ!" มือเล็กเคลื่อนมาจับมือใหญ่ให้หยุดทั้ง ๆ ที่นอนหลับอยู่

"หึหึ"

ฝันดีขำในลำคอกับมือเล็กที่จับกุมมือตนไม่ให้ขยับ เขาก็เคลื่อนตัวไถลต่ำไปอยู่ระดับเอวของสาวเจ้าแล้วก็เริ่มสำรวจความเป็นสาวของคนตัวเล็กก่อนจะเริ่มใช้งานหล่อนในเช้าวันพรุ่งนี้ นิ้วใหญ่พยายามดุนดันเข้าไปในความคับแคบของสาวเจ้า

“อ่ะ!" อิงนภาเจ็บกับการพยายามรุกล้ำของบุรุษ

“พรุ่งนี้หนูพีร์ พรุ่งนี้ก็ได้ ตอนนี้นอนเถอะ พี่ฝันไม่กวนแล้ว” เห็นว่ามันทั้งคับทั้งแน่นราวกับสาวพรหมจรรย์ก็มิปาน ขนาดนิ้วเขายังเข้าไปไม่ได้

“หรือว่าเธอจะเป็นสาวพรหมจรรย์กันแน่นะหนูพีร์ อุวะ! ถ้าจริงก็หวานปากไอ้ฝันไปสิ หึหึ”

แค่คิดเขาก็ตื่นเต้นแล้ว น้อยนักที่สาวพรหมจรรย์จะตกถึงท้อง ปากหนาหยักยิ้มมองคนหลับสบายบนเตียงของตนก่อนจะตวัดเรียวแขนเกี่ยวรั้งคนตัวเล็กเข้ามาสวมกอดแล้วนอนหลับไปพร้อมกัน เพียงเวลาไม่นานฝันดีก็หายใจเข้าออกสม่ำเสมอตามสาวน้อย ภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวสองร่างเปลือยเปล่ากอดกันกลม