หลังจากที่คาเรนและรินลดาจมอยู่ในห้องนอนมานานกว่าหนึ่งอาทิตย์ วันนี้เขาก็ต้องออกไปคุยเรื่องธุรกิจเขาจึงพารินลดามาด้วย เพราะรินลดาขออนุญาตเขามาหาเพื่อนร่วมงานของเธอที่โรงแรม
“อย่าให้ผมเห็นคุณกับคามีลนะรินลดา ไม่งั้นคุณจะได้โดนผมลงโทษ” คาเรนเอ่ยบอกขณะนั่งอยู่ในรถลีนมูนซีนคันหรูที่มารับส่งเขา ที่ตอนนี้กำลังจอดอยู่ที่หน้าโรงแรมของคามีล
“ค่ะ ทับทิมคงไม่ทำให้ตัวเองไม่ได้หลับไม่ได้นอนหรอกค่ะ แค่หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาทับทิมก็อึดอัดจะแย่” รินลดาเอ่ยบอกไปด้วยเสียงงอน เพราะเธอนอนกับเขามาตลอดหนึ่งอาทิตย์มานี้ เธอแทบจะไม่ได้เห็นแสงเดือนแสงตะวันนอกจากน้ำทะเลนั่น
“อึดอัด คุณหมายความว่าไงรินลดา” คาเรนเอ่ยถามออกไป เมื่อได้ยินรินลดาบอกเขาว่าเธออึดอัด
“ก็คุณให้นอนแต่ห้องใต้ทะเลนั่น ทับทิมเบื่อค่ะ ทับทิมอยากนอนห้องธรรมดาที่มีอากาศบ้างก็แค่นั้นเอง” รินลดาเอ่ยบอกไป แล้วทำหน้าเศร้าลงเมื่อมันก็ได้แต่เป็นเพียงคำ
