หลังจากที่ออกมาจากห้องของคนเลวคนนั้นด้วยสภาพที่เหมือนกับถูกรุมโทรม รินลดาก็รีบลงลิฟท์มาที่ชั้นของตัวเอง ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปเบาๆ เพราะกลัวว่าเมษาจะตื่นมาเห็นสภาพของเธอตอนนี้ เธอจึงรีบเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะเอาน้ำล้างคราบไคลกลิ่นคาวกับสิ่งที่เธอไปเจอมา ก่อนจะร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ
“ขออย่าให้ฉันได้เจอแกอีกเลย ไอ้โรคจิต” รินลดาพูดไปก็ร้องไห้ไป ก่อนจะเอามือขัดผิวตัวเองแรงๆ อย่างรู้สึกเสียใจ จากนั้นรินลดาก็นั่งแช่น้ำร้องไห้สักพักก็แต่งตัวใหม่ แล้วหายาแก้ปวดในกระเป๋าที่พกมาขึ้นมากิน เพื่อคลายความเจ็บที่ร่องสาวของตัวเอง เพราะพรุ่งนี้เธอยังต้องไปนั่งดูงานประชุมอีกนาน ซึ่งร่างกายของเธอเหมือนจะรู้สึกไม่ไหว จากนั้นก็เดินออกไปนอนพักก็เกือบจะตีห้าแล้ว ส่วนเมษาก็หลับสนิทอย่างไม่รู้เรื่องอะไร จนกระทั่งเช้า
ด้านคาเรนตื่นมาอีกครั้งก็เกือบจะแปดโมงเช้า เขาก็ขวานหาร่างบางเพื่อจะกอดเธอแต่มันกลับว่างเปล่า
