“แหมบอส ฉันก็คนนะคะ ก็ต้องมีบ้างแหละ จะให้มานั่งยิ้มอารมณ์ดีตลอดเวลาก็ไม่ใช่”
ปากพูดไป แต่มือของเจ้าหล่อนพยายามแกะซองขนมที่ยังเหลืออยู่สองซองเพื่อเติมพลังที่สูญเสียไปจากการเล่นน้ำเมื่อครู่
“ขอบคุณมากนะ ที่ทำให้วันแย่ๆ ของผมกลายเป็นวันดีๆ อีกวันหนึ่งของชีวิต”
“แค่นี้เองค่ะ ไม่เป็นไรหรอก”
“ถามจริงเถอะ ทำไมถึงทำแบบนี้ ถ้าเป็นคนอื่นคงอยากจะอยู่ให้ห่างจากผมให้มากที่สุด”
เพลงจันทร์หันมามองเจ้าของคำถาม เธอแอบเห็นประกายตาเศร้าๆ ซึ่งมีความว้าเหว่แฝงอยู่ในนั้น แต่ก็เพียงแค่แวบเดียว
“ป้าแพรนวลมีบุญคุณกับฉันและแม่มาก อะไรที่ช่วยครอบครัวหรือตัวท่านได้ฉันก็ยินดีทำ และจะพยายามทำให้ดีที่สุด อีกอย่างนะฉันเป็นคนที่เห็นคนอื่นทุกข์แล้วปล่อยผ่านไปเฉยๆ ไม่ได้ ถ้าจะเรียกว่าชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านฉันก็ไม่ว่านะ เพราะมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ”
“คุณดูเคารพนับถือแม่ผมมากเลยนะ”
“ค่ะ ถ้าจะพูดไปฉันรักและนับถือแม่บอสเหม
