“ขนาดเห็นแค่ปลายเส้นผมยังรู้อีกว่าเป็นอีตาคีรีกับยัยน้ำหวาน ทำไมชาวเน็ตสมัยนี้น่ากลัวจังเลยวะ”
คุณเลขาฯ ที่อ่านแฟ้มงานการเป็นเลขาฯ เบื้องต้นที่ภาวินเลขาฯ อีกคนของบอสใหญ่แห่งดิคลาสเซ่กรุ๊ปวางไว้ให้เธอเสร็จ และบันทึกเอาไว้ในสมองซึ่งมีพื้นที่ความทรงจำเหลือมากพอ (เพราะไม่ค่อยได้ใช้) เรียบร้อยแล้ว ต่อมความเผือกที่เหมือนมันจะรู้หน้าที่ดีเป็นพิเศษจึงกระตุ้นให้หญิงสาวที่ไม่อยากรู้เรื่องชาวบ้าน.. เหรอ หยิบไอแพดส่วนตัวที่ใช้ท่องโซเชียลและดูซีรีส์เวลาออกไปข้างนอก เปิดเข้าไปในอากู๋แล้วพิมพ์ชื่อคนที่อยากสอด เอ๊ย! อยากศึกษาข้อมูลส่วนตัวของเขาลงไปทันที ไม่ถึงวินาทีก็มีรูปที่โชว์หราพร้อมพาดหัวข่าวตัวอักษรเท่าบ้านว่า ‘ดาราหน้าใหม่สาวใสแบ๊ว ดอดตามทายาทเจ้าของโรงแรมดังเกี่ยวก้อยกันไปกินตับไกลถึงมัลดีฟส์’ ที่พึ่งเป็นข่าวสดๆ ใหม่ๆ เมื่อสองวันที่แล้วนี่เอง เมื่อไถหน้าจอขึ้นเรื่อยๆ ก็มีข่าวของคีรีและสาวๆ อีกมากหน้าหลายตาจนเพลงจันทร์ต้องรีบออกจากโปรแกรม เพราะกลัวว่าถ้านั่งอ่านทั้งหมดคงจะประสาทกินหรือไม่ก็ต้องไปหาหมอเพราะตาอักเสบเป็นแน่
ติ๊ง..
เพลงจันทร์ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานถึงกับอ้าปากค้างเพราะเมื่อไม่กี่วินาทีที่แล้วได้ยินเสียงลิฟต์ของชั้นผู้บริหารที่ถูกใช้งานเป็นครั้งที่สองของวัน และในตอนนี้บุรุษสามคนที่แต่งตัวเนี้ยบตั้งแต่หัวจดเท้า ทรงผมที่เซตมาอย่างดีกำลังเดินตรงมาทางเธอ โดยมีหนึ่งคนที่หล่อแบบวัวตายควายล้มกำลังเดินนำหน้าสองคนที่ถึงแม้จะไม่หล่อเท่าคนข้างหน้าแต่ก็จัดได้ว่าหล่อโคตรๆ
“แต่เอ๊ะ! หรือว่าบอส”
เมื่อคิดได้ดังนั้น สะโพกงามงอนที่เคยนั่งอยู่บนเก้าอี้ก็กระเด้งขึ้นยืนตัวตรง อกผายไหล่ผึ่ง สองมือประสานกันแล้วค้อมหัวนิดๆ เพื่อเป็นการทักทาย แต่..
‘อีตาบ้า ไม่มีมารยาท!’
เพลงจันทร์แทบอยากจะกระโดดเพราะรู้สึกโกรธนิดๆ ที่ผู้ชายสามคนที่พึ่งชมไปว่าหล่ออยู่แหม็บๆ เดินผ่านหน้าไปโดยไม่กล่าวทักทายสักคำหรือยิ้มสักนิดก็ไม่มี
“คุณเพลงจันทร์”
เมื่อได้ยินชื่อตัวเอง เพลงจันทร์ที่กำลังมีสมาธิจดจ่ออยู่กับหน้าจอไอแพดเพราะกำลังตามอ่านข่าวของคีรีอย่างมันถึงกับสะดุ้งจนไอแพดลูกรักที่กว่าคนงกๆ แบบเธอจะตัดสินใจซื้อได้ก็ใช้เวลาเกือบชาติหนึ่งเข้าไปแล้ว
“คะ?”
เพลงจันทร์มองผู้ชายสองคนที่ยืนอยู่ตรงข้ามเธอปราดเดียวก็จำได้ทันทีว่าเป็นผู้ชายที่เคยบอกว่าหล่อโคตรๆ แต่ก็ต้องเปลี่ยนใจภายในไม่กี่วินาทีเมื่อเช้านี้นี่เอง
“สวัสดีครับ ผมภาวินและนี่ปรัชญาหรือจะเรียกผมว่าวินเฉยๆ แล้วเรียกนายปรัชญาว่าปราชญ์ก็ได้นะครับ”
ชายหนุ่มกล่าวแนะนำตัวด้วยน้ำเสียงที่ติดจะขี้เล่นนิดๆ ไม่ได้เย่อหยิ่งเหมือนเมื่อเช้า ทำให้เพลงจันทร์ที่เกร็งจนเหน็บแทบจะกิน รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น
“ค่ะ ฉันเพลงจันทร์นะคะ แต่เรียกจันทร์เฉยๆ น่าจะดีกว่านะคะ เพราะถ้าเรียกเพลงจันทร์กลัวว่าจะยาวไปทำให้เมื่อยปากได้น่ะค่ะ”
เสียงหัวเราะร่วนของสองหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะของเลขาสาวดังตามมาติดๆ หลังจากจบประโยค
“คุณนี่ฮาดีนะ ดีเลยทำงานด้วยจะได้ไม่เครียด” ปรัชญามองสำรวจเลขาฯ คนใหม่ที่ไม่นึกว่าจะเป็นผู้หญิง เพราะคนเก่าสร้างปัญหาไว้มากจนทำให้คีรีออกปากเองเลยว่าเลขาฯ คนต่อไปของเขาต้องเป็นผู้ชายเท่านั้น แต่เพราะผู้หญิงคนนี้คงจะมีเวรกรรมที่ทำเอาไว้เยอะเลยได้จับพลัดจับผลูมาเป็นเลขาฯของเจ้านายเขา