3
704 Words
“ทำอะไรของเธอนี่” เสียงดุ ๆ ของผีดิบพันปีทำให้บัณฑิตาสะดุ้งสุดตัว เธอเพิ่งย้ายมาอยู่กับเขา เลยทำอะไรไม่ค่อยถูกเอาเสียเลย
“จะซักผ้าไงคะ ทำไมพี่กายต้องทำเสียงดุขนาดนั้นด้วย ที่นี่ที่บ้านนะคะ ไม่ใช่ที่โรงเรียน แล้วเบอร์รี่ก็ไม่ใช่ลูกศิษย์ของพี่แล้วนะคะ แต่เป็น...” เธอเบรกคำว่า ‘เมีย’ เอาไว้เพราะกระดากปาก
“จะเอาเสื้อผ้าทั้งหมดยัดลงในเครื่องซักผ้าแบบนั้นไม่ได้”
“ทำไมเหรอคะ ตอนอยู่บ้านกับพี่บุ๊ก เบอร์รี่ก็ทำแบบนี้” ประโยคของหล่อนทำให้เขาต้องเกาหัวไปมา ก่อนจะทำเสียงในลำคอ
“เธอต้องแยกซักผ้าขาว ผ้าสี แล้วก็ชุดชั้นในถุงเท้าจะยัดลงเครื่องหมดเลยรึ มันใช้ได้ที่ไหน” เขายืนคุมให้เธอแยกผ้าขาวกับผ้าสีออกจากกัน ผ้าขาวให้ซักมือโดยการแช่เอาไว้ก่อน ส่วนชุดชั้นในกับกางเกงในและถุงเท้า แยกแช่ไว้อีกคนละที่ เบอร์รี่หน้าแดงเมื่อเขามองชุดชั้นในของเธอ แม้เขาจะไม่ได้ทำหน้าหื่นกระหาย แบบพวกโรคจิตชอบขโมยชุดชั้นใน แต่มันก็ทำให้เธออายเขาเป็นที่สุด
“เสื้อผ้าบางอย่างใส่เครื่องซักผ้าไม่ได้ก็ซักมือ ไม่งั้นย้วยหมด” เขาทำเสียงดุ กำกับให้เธอจัดการกับเสื้อผ้า
“ยุ่งยากต้องซักหลายรอบ”
“ฉันไม่สงสัยเลยว่าทำไมเธอถึงได้ใส่เสื้อย้วยแบบนี้” เขาก้มมองคอเสื้อย้วย ๆ ของเธอ ทำให้เบอร์รี่ก้มมองตาม ก่อนจะร้องว้ายออกมา ยกมือขึ้นปิดคอเสื้อของตัวเอง เพราะคอเสื้อย้วย ก้ม ๆ เงย ๆ เลยเห็นทรวงอกรำไร ยิ่งหน้าอกใหญ่เกินตัวอยู่ด้วย เธอรู้สึกเป็นปมชะมัด เวลาใส่ชุดนักเรียนเลยโดนล้อว่านมใหญ่เท่าลูกมะพร้าว เธอเลยมีเสื้อนักเรียนและเสื้อพละตัวใหญ่ ๆ ปกปิดหน้าอกของตัวเอง
พวกนักเรียนผู้ชายในโรงเรียนเป็นโรคจิตอะไรนักหนาชอบล้อนมนักเรียนผู้หญิง หรือชีวิตมีปมด้อยเกิดมาไม่มีนม!
“ซักผ้าได้แล้ว อย่าเรื่องมาก”
“ซักยังไงคะ” คนพูดเอ่ยถามตาปริบ ๆ
“อย่าบอกนะว่าเธอซักผ้าไม่เป็น” เขาเอ่ยถามอย่างตกใจ
“ปกติใส่ลงเครื่องแล้วก็ให้มันซักเองค่ะ” ประโยคคำตอบนั้นทำให้กายสิทธิ์ทำเสียงในลำคอ
“ภาระเสียจริง” เขานั่งลงบนม้านั่งหน้ากะละมังใบโต
“ถูตรงนี้ก่อนตรงคอเสื้อนักเรียน” เขาใช้แปรงถูให้เธอดู
“แต่ต้องแช่ผ้าเอาไว้ก่อนไม่อย่างนั้นจะซักไม่สะอาด”
“ค่ะ” เธอรับคำก่อนจะอมยิ้ม เธอพอรู้ว่ากายสิทธิ์ทำงานบ้านเองทุกอย่าง แต่ไม่คิดว่าจะทำได้เนี๊ยบขนาดนี้
การซักผ้าในเย็นวันนั้นค่อนข้างวุ่นวาย เมื่อบัณฑิตาแกล้งเขาไปด้วยซักผ้าไปด้วย
“เฮ้ย! ทำอะไรนี่ยายตัวแสบ” เธอเอาฟองผงซักฟอกมาแปะที่แก้มของเขา
“หน้าของพี่กายพอมีฟองแบบนี้แล้วหล่อขึ้นเยอะเลยค่ะ ดีกว่าหน้าดุ ๆ แบบนี้เสียอีกค่ะ”
“นี่เธอแกล้งฉันเหรอ”
“พี่กายอย่าแยกเขี้ยวใส่กันสิคะ เบอร์รี่กลัวนะ”
“กลัวเหรอ ยายตัวแสบแบบเธอกลัวด้วยเหรอ” เขาเอาฟองผงซักผ้าแปะที่แก้มเธอบ้าง
“พี่กายน่ะ”
“ทำไม เธอทำคนอื่นได้ คนอื่นทำเธอไม่ได้หรือไง” แล้วการซักผ้าก็เต็มไปด้วยความวุ่นวาย กว่าจะซักผ้าเสร็จก็กินเวลาไปหลายชั่วโมง
สองหนุ่มสาวนั่งพักอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง ก่อนที่ท้องของบัณฑิตาจะร้องออกมา
“หิวแล้วเหรอ” เขาเงยหน้ามองนาฬิกาตรงฝาผนังบ้าน
“หิวแล้วค่ะ แต่ขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ”
“อืม... จะกินอะไร”
“พี่กายจะทำให้กินเหรอคะ”
“แล้วเราทำกับข้าวอะไรกินเป็นบ้าง”
“ไม่เป็นเลยสักอย่างค่ะ อ้อ... ทำเป็นอยู่อย่างนึงค่ะ”
“อะไร”
- Writer
