Defne, çarşamba günü eve döndü. Ve o zaman fark ettiği başka bir şeyle, üzüntüsü daha da büyüdü. İlk kez kendini hiçbir yere ait değilmiş gibi hissetti. Sanki arafta asılı kalmış, gittiği hiçbir yer onun evi değilmiş gibi geldi. Hatta yeni oturmaya başladığı şirin evi bile, iki gündür yabancıydı ona.
Doğu; İstanbul'a öğlen dönmüş olmasına rağmen, işlerinin yoğunluğu nedeniyle direkt şirkete geçmişti. Defne onu beklerken, Doğu’nun onu özleyip özlemediğini düşündü. Bir de karşılaştıkları zaman Doğu’nun ona nasıl davranacağını.
Odasında akşamı ve Doğu’yu beklerken canı sıkıldığı için aşağı kata, Elçin’in yanına indi ama Elçin ortalarda görünmüyordu. Ona bakınırken elinde tepsiyle çalışma odasından çıktığını gördü. Defne’nin aklına ilk gelen Doğu’nun eve gelmiş olabileceği olduğu için, sev
