MY BOY IS MAFIA แฟนฉันเป็นมาเฟีย

EP 1 น่ารำคาญ วันนี้ผมต้องไปคุยงานเรื่องไวน์ ที่ไร่องุ่น ดิ วัลเล่ เขาใหญ่ เพราะทางบ้านผมต้องการหาคนผลิตไวน์ส่งขายให้เราภายใต้แบรนด์เราเอง พ่อกับพี่ชายผม ชอบรสชาติของไร่นี้ที่สุด ผมจึงต้องเดินทางมาหาข้อสรุปก่อนจะเซ็นสัญญากัน ครอบครัวผมมีธุรกิจสีขาวคือ นำเข้าและส่งออกไวน์ กับ ธุรกิจอัญมณีโดยเฉพาะเพชร ธุรกิจรองที่ไว้ฟอกเงินสีเทาคือ สวนต้นมะกอกที่นำเข้าจาก ชิลี อิตาลี สเปน กับ ร้านอาหาร ธุรกิจสีเทาของบ้านเราก็มีหลายอย่างไม่พูดถึงจะดีกว่า เรื่องเดียวที่ครอบครัวเราไม่ทำคือ ยาเสพติด เรื่องเดียวเท่านั้น เรื่องวุ่นวายที่ทำให้ผมแทบจะสั่งลูกน้องเลี้ยวรถกลับกรุงเทพทันที เกิดจากเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่โคตรจะโวยวาย เถียงทุกคำ ถ้าไม่ติดว่ายังเด็กอยู่พ่อจะให้อุ้มไปส่งขายในคาสิโนเพื่อนบ้านสักที่หนึ่ง เพราะถนนทางเข้าไร่ดันมีแอ่งน้ำเล็กๆ ที่ไม่มีใครคิดว่าจะมีน้ำกระเด็นออกไปเพราะล้อรถที่แล่นเข้ามาด้วยความเร็วพอสมควร ผู้หญิงตัวเล็กในชุดนักเรียนโผล่ออกมาจากด้านหลังต้นไม้ใหญ่ ตามตัวเลอะไปด้วยน้ำสีดินแดงที่กระเด็นไปทั่วร่าง Ni : เฮ้ยยยยยย...........แม่งจอดรถเดี๋ยวนี้นะ TD : ลงไปดูดิ่ Kao : ครับนาย ประมาณ 5 นาที บอดี้การ์ดกลับเดินมาที่กระจกฝั่ง TD เขาเลื่อนกระจกลงด้วยความเบื่อหน่าย Kao : เราขับรถทำน้ำกระเด็นใส่เธอครับ แต่ผมขอโทษเธอแล้วให้ค่าทำขวัญไป 2000 ครับ TD : ... . . Ni : คุณพ่อคร่าาาา... หนูกลับมาแล้ว Dad : เหนื่อยไหม เอ้าทำไมมอมแมมแบบนี้ล่ะเราไปซนที่ไหนมา Ni : เหอะ...มีรถที่ไหนไม่รู้ขับมาที่ไร่ทำน้ำกระเด็นใส่ เขาจ่ายค่าทำขวัญมา 2000 ค่ะ คิคิ Dad : ลูกค้ารึเปล่าเราไปเอาเงินเขาอีก ไปอาบน้ำ ๆ ไปพ่อไปที่รีสอร์ตก่อนมีนัดคุยงาน Ni : คร่าาาาาาา ไร่ ดิ วันเล่ ปลูกองุ่นไว้ผลิตไวน์โดยเฉพาะมาช่วงหลังที่นิชา ลูกสาวคนโตเริ่มเข้ามาช่วยงานแนะนำให้ปลูกสายพันธุ์ที่ไว้กินสดเพื่อจะส่งขายในจังหวัด กับ คาเฟ่เล็กๆ ของเธอ เรื่องไวน์เธอไม่ถนัดเท่าไหร่แต่น้องชายเก่งมาก พ่อจึงส่งไปเรียนไฮสคูล เพื่อจะเรียนต่อหลักสูตรการผลิตไวน์ที่ออสเตรเลีย ส่วนเธอทำแยมสูตรเฉพาะของไร่ที่เธอคิดสูตรเองอร่อยจนยอดสั่งจองยาวหลายเดือน ยิ่งน้ำองุ่นที่ขายดีมากลูกค้าคาเฟ่ กับ ลูกค้าที่มาพักในรีสอร์ตจะสั่งเกือบทุกคน ตัวรีสอร์ตก็เพิ่งเปิดได้ครบปี เธอขอแบ่งที่ดินบางส่วนมาสร้างห้องพักเพียง 6 ห้อง ห้องพักสุดหรูบรรยากาศแบบส่วนตัวพร้อมอ่างจากุชชี่ เสียงตอบรับค่อนข้างดีที่เดียว แม่ของเธอเสียตั้งแต่เธอกับน้องชายยังเด็ก มีแต่คนพ่อที่เลี้ยงดูอย่างดีมาตลอด อีกคนที่ดูแลเธอมาตลอดคือ น้าแพร เธอเป็นพยาบาลพิเศษที่มาดูแลนิชากับน้องชาย จนพอคุณแม่เธอเสียคุณพ่อเลยขอจ้างเธอฟูลไทม์ ให้เป็นพี่เลี้ยงอย่างเดียว และน้าแพรก็วางตัวดีมาตลอด 10 กว่าปี จนเธอยุให้คนพ่อจีบน้าแพรแทบทุกวี่ทุกวันแต่คนพ่อก็บอกว่ารักเพียงแค่แม่ของเธอเท่านั้น ไม่สามารถจะใช้ชีวิตร่วมกับใครได้อีก Ni : เฮ้ย ๆ ใจเย็น ๆ มาติน นิชาส่งเสียงแหกปากดังลั่นเพราะเจ้ามาตินม้าแสนรักวันนี้ดื้อมาก แถมวิ่งเข้าไปทางพ่อของเธอกับแขก Dad : เอ้า ๆ ... โอ๊ยนิชาทำไมหนูพุ่งมาแบบนี้ดีนะไม่โดนใคร Ni : ขอโทษค่ะ วันนี้ไม่รู้ทำไมมันดื้อจัง Dad : ลงมาก่อนมาสวัสดีคุณเขาก่อน นิชาดีดตัวลงมาโดยมีมาตินเอาหัวมาถูหน้าผู้เป็นนายอย่างออดอ้อนออเซาะ เหมือนจะรู้ว่าตัวมันผิด นิชายกมือไหว้ผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ พ่อ กับ อีก 2 คนที่ใส่ชุดดำยืนอยู่ห่างออกไปประมาณหนึ่ง จำได้ว่า 1 ในนั้นคือคนที่ให้เงินเธอตอนช่วงบ่าย ผู้ชายคนที่ผู้เป็นพ่อแนะนำยกมือรับไหว้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ในใจนิชาได้แต่คิดเกิดมาไม่เคยเจอใครนิ่งขนาดนี้ดาเมจรุนแรงชะมัด Ni : งั้นนิชาขอตัวนะคะ Dad : เดี๋ยวลูก…เอ่อคุณจะพักที่นี่ไหมครับเย็นแล้วเดินทางกลับช่วงเช้าจะสบายกว่า TD : คุณอาเรียกผมว่าเท็ดดี้ก็พอครับ ผมยังเด็กต้องเรียนรู้จากคุณอาอีกมาก นี่คุณพ่อก็บ่นอยากมาหาคุณอาด้วยตัวเองบ่อย ๆ พี่ ๆ ผมก็นับถือคุณอามาก มีแต่ผมที่เพิ่งจะได้มีโอกาสมาเจอคุณอา งั้นคืนนี้ผมรบกวนค้างสักคืนนะครับ ลูกน้องผม.... Dad : ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวอา จัดหาที่นอนให้เองหลานชายไม่ต้องห่วง TD : ขอบคุณครับ นิชาถึงกับตะลึงในการพูดจาที่โคตรจะผู้ดีผู้ดี้ของคนที่ชื่อเท็ดดี้ ถึงจะยังดูหยิ่งมากก็เถอะแต่เขาช่างเป็นคนมีมารยาทกับพ่อของเธอมากทีเดียว Ni : งั้นนิชาจะไปให้พี่เมี่ยงจัดห้องให้นะคะ 3 ห้องนะคุณมากัน 3 คน นิชาพูดเสร็จก็ไม่ได้รอคำตอบใดๆ รีบขึ้นเจ้ามาตินแล้วมุ่งตรงไปทางรีสอร์ตเพื่อไปจัดการห้องพักให้แขกของคนพ่อโดนเอาเจ้ามาตินไปด้วย Dad : ถ้าเจ้าลูกซนทำอะไรหลานก็อย่าถือสาน้องนะ น้องยังเด็กอาเลี้ยงมาคนเดียวเลยไม่ค่อยเหมือนผู้หญิง TD : ครับ บ้านใหญ่ "วันนี้อาหารเยอะเลยนะคะ มีแขกกี่คนเนี้ยะ" พี่เมี่ยงเอ่ยถาม Ni : 3 ค่ะ เป็นแขกส่วนตัวคุณพ่อเลยเปิด 3 ห้องไง Dad : ตั้งโต๊ะเรียบร้อยแล้วใช่ไหม Ni : ค่ะ...เออพี่อีก 2 คนจะทานด้วยกันเลยไหมคะ TD : แยกครับ Ni : อ๋อ...งั้นเดี๋ยวให้พี่เมี่ยงยกอีกชุดไปโต๊ะตรงระเบียงนะคะ TD : ครับ ยัยเด็กผมม้าเสียงน่ารำคาญเมื่อบ่าย ตอนนี้พออยู่หน้าพ่อทำตัวเรียบร้อยเป็นผ้ายับพับไว้เชียว ฮึ ยายเด็กเลี้ยงแกะ ยัยม้าดีดกะโหลก บ้านผมไม่มีน้องสาวผมยิ่งไม่อินกับเด็กผู้หญิง ออกจะรำคาญเสียด้วยซ้ำ ยังดีที่มารยาทบนโต๊ะอาหารยัยนี่ถือว่าถูกสอนมาดีมาก ๆ ผมเกลียดคนกินอาหารไม่เรียบร้อยมันพาลให้ผมกินข้าวไม่อร่อย Dad : หลานทานได้ไหม TD : ได้ครับผมทานง่าย Dad : ฝีมือเจ้าซนนี่ละถ้าหลานไม่ถูกปากเดี๋ยวอาให้คนทำให้ใหม่ TD : ผมทานได้ครับไม่เป็นไร ผมยอมรับว่าตกใจเหมือนกันที่อาหารทั้งหมดเป็นฝีมือยัยม้าดีดกะโหลกนี่ทำ โดยเฉพาะน้ำพริกอ่องกับผัดวุ้นเส้นรสชาติเหมือนที่แม่ผมทำไม่มีผิด Dad : ถ้าหลานตื่นเช้าเดี๋ยวพรุ่งนี้อาให้นิชาพาไปขี่ม้าดูไร่นะ...ขี่ม้าได้นี่เรา TD : รบกวนด้วยครับ เพราะมันเป็นสิ่งที่ผมต้องทำและต้องทำอีก 1 ปี จนกว่าไวน์จะได้ตรงตามที่ต้องการ คงต้องไป ๆ มา ๆ เกือบทุกเดือน แล้วผมก็ต้องทนอยู่กับยัยม้าดีดนี่ไปอีกสักพักใหญ่