ตอนที่14 ไม่ให้ชนะ
หลังจากที่ถูกลากมารองรับบทสวาทบนเตียงนอนอีกหลายชั่วโมงร่างกายที่อ่อนล้าก็ได้พักผ่อนเสียที โดยที่เขาไม่ใยดีสักนิดว่าอุณหภูมิของร่างกายบอบช้ำมันสูงกว่าปกติไปมาก
“ปวดหัว...” เปลือกตาอันหนักอึ้งจำต้องเปิดขึ้นเมื่อรู้ตัวแล้วว่าต้องไข้แน่ ๆ หนึ่งปีที่ผ่านมาหญิงสาวไม่ชอบให้ตัวเองเจ็บป่วยเพราะมันหมายความว่าเธอจะทำงานได้อย่างไม่เต็มที่ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองนั้นอยู่ที่ไหน ‘ฉันรุนแรงได้มากกว่านี้อีกนะธาริกา’
“ฉันเคยไปทำอะไรให้เขากันแน่”
“ยังไม่ตาย?” เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากทิศทางไหนเธอไม่ได้อยากรู้ ดวงตาคู่โตปิดลงเพราะไม่อยากสนทนาอะไรกับเขาทั้งนั้น
พรึ่บ
“โอ๊ยย!”
“อย่าเงียบถ้าฉันพูดด้วย” เขาบอกเธอเสียงทุ้มต่ำหลังจากที่กระชากเธอให้ลุกขึ้นนั่งได้
“ยังไม่ตายค่ะ แต่ก็ใกล้แล้ว”
“เธอตายไม่ได้หรอกถ้าฉันไม่ทำ”
“ค่ะ” เธอตอบรับเขาสั้น ๆ แล้วเลือกทิ้งตัวลงนอนหันห
