“ข้อตกลงคุณบอกแค่ว่าคุณต้องการอะไร แต่ไม่ได้บอกว่าต้องเป็นใครไม่ใช่เหรอ ผมสามารถทำทุกอย่างตามตำแหน่งงานที่คุณต้องการได้ แล้วทำไมผมต้องจ้างคนอื่นมาทำหน้าที่นี้ด้วย?” เขาสวนกลับในสิ่งที่ทำให้เธอถึงกับอ้าปากพะงาบๆ ใครจะคิดว่าเขาจะเล่นแง่แบบนี้ (แกพลาดท่าคนหัวหมอแล้วเพนนี!)
“สรุป คือคุณจะไม่เอาคนอื่นมาอยู่ในบ้านหลังนี้?”
เขาพยักหน้าแทนคำตอบ เธอเลยหลับตาสูดลมหายใจเข้าออก พยายามระงับอารมณ์ จะได้ไม่ไปหยุ้มหัวผู้ชายตรงหน้า
“ได้! โอเค! ตกลง! ตามนั้นเลย ตามใจคุณเลยแล้วกัน”
เพนนีพูดด้วยน้ำเสียงกึ่งประชดประชัน ก่อนจะเดินกอดอก กระแทกเท้าออกไปจากห้องนอนเบบี๋ กลับไปนั่งปั้นหน้าบึ้งที่ห้องโถงใหญ่ ไม่ว่าคืนนี้หรือคืนไหน เธอจะไม่เข้าไปเหยียบในห้องนอนเด็ดขาด ห้องนั้นเป็นโซนอันตราย เสี่ยงต่อการเสียตัว
“หิวไหมคุณ?”
คำถามมาพร้อมกับจานสลัดที่วางลงตรงหน้า
“ผมทำสลัดคาปรีเซ่มาให้ เพราะถ้าผมทำพิซซ่าหรื
