JOURNEY

Nag aagaw ang dilim at liwanag ng lumabas sa gusaling pinanggalingan ko ng araw na iyon, hindi matandaan ni Dave kung ilang oras siya nagtagal sa loob ng gusali, hawak ang kapirasong papel hindi na niya matandaan kung pano nakalabas at nakasakay ng taxi pauwi sa tinutuluyang apartment sa San Andres Manila.

“ Boss san tayo ?“ sabay sulyap ng driver sa likuran ng taxi kung saan siya nakaupo.

“ Ha ?“ Naalimpungatan at inalis ang pagkakatitig sa papel na hawak at sabay tingin sa driver.

“ Mukhang lalim ng iniisip mo sir ah” muling sulyap nito kay Dave na mejo nakangiti.

“ Sa quirino kuya, kanan ka sa Jollibee pagdating mo ng Quirino” sagot ni Dave at sabay tingin sa labas ng taxi. Sa sobrang bigat ng nararamdaman hindi nito kaya sakyan ang biro ng mamang driver. Kalat na ang dilim, sobrang lungkot ng pakiramdam ng oras na iyon at ilang beses tinitigan ni Dave ang nakasulat sa kapirasong papel na iyon, sa pagbabakasaling magbago ang nakasulat dito, ngunit nagdudumilat ang katotohanan. Kanina sa loob ng gusali parang wala sa sarili ng sabihin ng staff ang estado ng resulta ng screening na ginawa sa

kanya. Blangko ang itsura at wala sa loob habang nagbibigay ng payo ang staff na un sa isang pribadong silid ng laboratory. Iba na pala ang pakiramdam kapag nagsosolo na.

“Ano gagawin ko?” “ Ipapaalam ko ba sa pamilya ko sa probinsiya” Naiiyak na tanong ni Dave sa sarili. Sobrang bigat ng nararamdaman nya ng mga sandaling yun.