บทที่ 6

2231 Words
“หนูไม่ได้ไปเอากับใคร” “ตอแหล” ประโยคสวนกลับ ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับอึ้งไปเลย “ถ้าไม่ได้ไปเอากับใคร แล้วรอยดูดที่คอมาได้ยังไง?” นัยน์ตาคมกริบภายใต้กรอบแว่น จ้องเขม็งมาที่รอยกลีบกุหลาบ ก่อนจะยกมือขึ้นมาใช้นิ้วหยาบสาก ถูที่รอยแดง “โอ๊ย!” เขาถูแรงมาก จนเธอร้องเสียงหลงดังลั่น “ลุงมีสิทธิ์อะไรมาทำกับหนูแบบนี้เนี่ย ผัวก็ไม่ใช่!?” เธอเริ่มโวยวาย เพราะไม่เคยเจ็บตัวขนาดนี้มาก่อน “แก้มัดให้เดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่อย่างนั้นจะแจ้งตำรวจ!” “แจ้งสิ” เขาท้าทาย ด้วยสีหน้านิ่งเรียบ แววตายังคงน่ากลัว “แจ้งแน่” เธอสู้สายตา ทั้งที่ในใจแบบหวั่น ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องนอนเพื่อหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋า แต่ยังไม่ทันก้าวพ้นประตูห้อง ก็ถูกฝ่ามือหนาจิกเข้าที่ท้ายทอย ให้ร่างเล็กหันกลับไปประกบจูบริมฝีปากร้อนผ่าว ดวงตากลมสวยเบิกโต เมื่ออีกฝ่ายบดขยี้กลีบเนื้อนุ่มอย่างรุนแรง จนได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในโพรงปาก ผสมรสมิ้นต์ ของยาสีฟันยี่ห้อหนึ่ง “อื้อ! จ๊วบ อือ จ๊วบ!” คนตัวเล็กท้วงเสียงอื้ออึง แต่สุดท้ายก็ผ่อนแรงขัดขืน แปรเปลี่ยนเป็นจูบตอบในสัมผัสที่รุนแรงพอๆ กัน ถึงจะตกใจแต่เธอก็ไม่คิดจะปฏิเสธ ยิ่งได้สนองความต้องการ ยิ่งตอบรับ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ! ทั้งสองขบเม้มริมฝีปากอีกฝ่ายจนบวมเจ่อ ก่อนที่เธอจะถูกผลักออกเพื่อให้เขาจัดแว่นตาที่เอนเอียงเหมือนจะหลุด “ลุงหวงหนูใช่ไหม?” ถามพร้อมกับเดินเข้าหา “ถ้าหวงนัก ก็จับหนูทำเมียเลยสิ” ยื่นข้อเสนอที่แฟร์ทั้งสองฝ่าย ขนาดจูบยังเด็ด แล้วเซ็กซ์จะไปอ่อนได้ยังไง เห็นภายนอกดูเนิร์ดๆ แต่จูบเมื่อตะกี้ สามารถดูดวิญญาณได้เลย “หนูรู้นะ ว่าลุงอยากเอาหนู” นัยน์ตาคู่สวยหรี่ลง แล้วอมยิ้ม “หนูให้เอา แลกกับเงินสามล้าน” “หึ! ให้คนอื่นเอาฟรีมากี่คนแล้วล่ะ” อุ้ย! สวนกลับได้สะเทือนใจมากตาลุง “สำคัญด้วยเหรอ หรือว่าลุงแคร์ตรงนี้?” “ไม่แคร์ แล้วก็ไม่สนด้วย” “แล้วมาจูบทำไมมิทราบ?” เชิดหน้าพร้อมเค้นคำถาม “หนูไม่ใช่ควายนะลุง แค่นี้หนูดูออกว่าลุงอยากได้หนู ซึ่งหนูก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรเลย ขอแค่ให้ลุงยกค่าเสียหายให้เอง” ถือโอกาสปลดหนี้ไปในตัว ได้ผัว ได้ค่าตัวสามล้าน มีแต่ได้กับได้ แล้วถ้าเขาเซ็กซ์ดีเยี่ยมพรุ่งนี้เตรียมตัวเข้าหอเลย “คิดนาน ช่วยแก้มัดก่อนได้นะ เลือดจะคั่งตายแล้ว” มือเล็กยื่นให้อีกฝ่ายช่วยแก้มัด เขาทำท่าทางเหมือนไม่อยากแก้ให้ แต่สุดท้ายก็พ่นลมหายใจใส่แล้วแก้มัดในที่สุด “ลุงจะยังไม่ตอบตกลงก็ได้นะ แต่ลุงจะไม่มีสิทธิ์มาหึงหวง หนูจะไปเอากับใคร มันคือคือสิทธิ์ของหนู เพราะหนูยังไม่มีผัว โอเคนะ?” เธอพูดให้กระจ่าง อันที่จริง ก็แอบอยากได้ผู้ชายคนนี้เป็นผัว เพราะจากรสจูบอันดูดดื่ม มันทำให้เธอวูบวาบ และอยากสัมผัสกับความรู้สึกแบบนั้นอีก [หิวผู้งานดีย์!] แต่! เธอจะไม่บอกตรงๆ ว่าอยากได้เขา เอาเป็นว่าวันนี้กลับไปเลี้ยงงูก่อน เขายังไม่ให้คำตอบก็อย่าเพิ่งไปเร่งรัด “ซี้ดดด!” เป็นการเลี้ยงงูที่ทรมานก้นมาก แสบจนนั่งไม่ติดเลย ฟ่อออ! “โอ๊ย!” พอเอื้อมมือไปจับงู ก็ถูกขู่พร้อมกับถูกกัดเข้าที่แขน กรึบ! ประตูห้องถูกเปิดทันทีที่ได้ยินเสียงร้อง งูตัวนั้นทำท่าไม่พอใจ ก่อนจะเลื้อยหนีเข้าไปหลบหลังโขดหินในตู้กระจก ทิ้งให้เธอยืนกุมเรียวแขนระหง ที่มีเลือดสีสดไหลอาบเป็นทาง “งะ งูมันกัดหนูอ่ะลุง” “สมน้ำหน้า” เอ้า! ซ้ำเติมกันเฉยเลย “มานี่” ถึงจะซ้ำเติมแต่ก็ยังพาไปล้างแผลด้วยน้ำสะอาด จากนั้นก็พาไปทายาในห้องรับแขก แม่ง! โคตรซวยเลยวันนี้ ทั้งโดนฟาดทั้งโดนกัด มีแต่เรื่องที่ทำให้เจ็บตัวทั้งนั้น “ทำไมงูถึงกัดหนูอะ เมื่อวานก็ยังจับเล่นได้อยู่เลย” เอ่ยถามขณะที่อีกฝ่าย กำลังยืนทำแผลให้ เธอยังนั่งไม่ได้เพราะแสบก้น แล้วตอนนี้ก็แสบแผลงูกัดมากด้วย (T-T) “หนูถามทำไมไม่ตอบเล่า โอ๊ย!” เขาจิ้มแผล จนเธอร้องเสียงหลง “ถามดีๆ เป็นไหม?” “แล้วหนูถามไม่ดีตรงไหน?” “น้ำเสียง” “ฮะ!?” “หุบปาก” “เอ้า ซี้ด!” นาทีนี้ กัดปากกดความรู้สึกเจ็บแสบจนเลือดขึ้นหน้า กว่าจะทำแผลเสร็จ ลมแทบจับ ทำเอาเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีหายวับไปกับตา สิ้นฤทธิ์แล้ว อีหงษ์ คืนนี้สู้กับใครไม่ไหวแล้ว บ่ายวันต่อมา เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นขึ้นมาอีกที เธอก็นอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงคิงไซซ์ มิหนำซ้ำยังรู้สึกแสบสันบริเวณบั้นท้าย และท่อนแขนเรียวเล็กที่มีผ้าพันแผลพันอยู่ ยืนยันว่าเมื่อคืนเธอได้ผ่านสายเข็มขัดหนัง และคมเขี้ยวของงูเหลือมมาจริงๆ ว่าแต่ว่าเจ้าของห้องไปไหน เขาไปทำงานแล้วเหรอ? ติ้ง! เสียงข้อความในโทรศัพท์เด้ง เธอจึงคลานไปหยิบในกระเป๋า เอาขึ้นมาเปิดอ่านทั้งที่ยังนอนคว่ำอยู่บนเตียงคิงไซซ์ [แก๊งนางมาร] เวนนี่มหัศจรรย์ : อีหงษ์ ถ่ายรูปคู่มาอวดหน่อย! หงษ์คนสวย : ถ่ายนมกู มึงจะดูไหม? เวนนี่มหัศจรรย์ : อี๋! นมชะนี กูขยะแขยง แหวะ! โซเฟียสายเปย์ : ฮ่าๆๆ มึงก็อวดผู้ให้อีเวนดูหน่อย~ หงษ์คนสวย : อวดห่าอะไร กูยังนอนอยู่บนเตียง เวนนี่มหัศจรรย์ : อ้าว มึงไม่ได้ไปกับยงฮวาเหรอ โซเฟียสายเปย์ : นั่นดิ นี่มันบ่ายโมงแล้วนะมึง หงษ์คนสวย : เออ กูก็อยากไป แต่กูไปไม่ไหว โซเฟียสายเปย์ : ทำไมวะ ผู้เมื่อคืนทำมึงเพลียเหรอ หงษ์คนสวย : อย่าให้พูด แม่งห่วยแตกฉิบหาย! เวนนี่มหัศจรรย์ : อ้าว แล้วทำไมวันนี้ไม่ไปกับผู้ใหม่ หงษ์คนสวย : ให้กูตอบตามความจริงป่ะ เมื่อคืนกูโดนตาลุงเจ้าของงูฟาดก้น อีเหี้ย แม่งฟาดจนกูนั่งไม่ได้เลย ฟาดเสร็จ งูเหลือมที่ให้กูเลี้ยงก็กัดกูอีก กูหนิแสบไปทั้งตัวเลย เวนนี่มหัศจรรย์ : ฮะ! เขาฟาดมึงเรื่องอะไรวะ? โซเฟียสายเปย์ : นั่นไง กูว่าแล้ว งูต้องสวบมึง! [ราเชนทร์] ราเชนทร์ : น้องหงษ์เป็นอะไรหรือเปล่าครับ? ผู้ชายทักมา เพราะเลยเวลานัดเกือบสองชั่วโมงแล้ว หงษ์คนสวย : ขอโทษนะคะ หงษ์ป่วยกะทันหัน เลยไม่ได้โทรเลื่อนนัดพี่ราเชนทร์ก่อน ขอโทษที่ให้รอนะคะ นิ้วเรียวกดพิมพ์ข้อความตอบกลับไป พร้อมกับส่งข้อความเสียงแหบแห้งป่นไอกระแอมสองสามที เพื่อยืนยันอาการป่วย ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ได้คาดคั้น มิหนำซ้ำ ยังเป็นห่วงอีก ราเชนทร์ : พี่เข้าใจครับ แล้วนี่มีใครพาน้องหงษ์ไปหาหมอหรือยัง ถ้าไม่มีพี่อาสาพาไปหาหมอได้นะครับ อุ้ย! ผู้ชายเสนอตัวพาไปหาหมอ ช่างเป็นคนดีเสียนี่กระไร แต่เสียดายที่สภาพเธออนาถเกินไป ไม่พร้อมพบผู้ชาย หงษ์คนสวย : หงษ์เกรงใจพี่ราเชนทร์มากเลยค่ะ อุตส่าห์ไปนั่งรอหงษ์ตั้งหลายชั่วโมง แต่หงษ์ก็ออกไปหาตามนัดไม่ได้ เอาอย่างนี้ไหมคะ มะรืนนี้เราไปเที่ยวกัน พี่ราเชนทร์เลือกสถานที่ได้เลยนะ หงษ์หายป่วยเมื่อไหร่ หงษ์จะตามใจทุกอย่าง เป็นการไถ่โทษที่หงษ์ป่วยกะทันหันแบบนี้ เอาใจไปหนึ่งกรุบ เผื่อคนนี้จะเป็นว่าที่สามีในอนาคต ราเชนทร์ : ไม่ต้องไถ่โทษอะไรหรอกครับ แค่เราไปเที่ยวด้วยกันก็พอ พี่เพิ่งกลับมาไทยได้ไม่นาน มีที่ที่อยากไปย้อนความทรงจำสมัยเด็ก เลยอยากพาน้องหงษ์ไปด้วย [ต้องเป็นโรงแรม เอ้ย! โรงเรียนแน่ๆ เลย ดีเหมือนกัน จะได้ไปมีซัมติงที่นั่นเอาท์ดอร์แบบเปลี่ยนบรรยากาศ วะฮาฮ่า!] ราเชนทร์ : มะรืนนี้เจอกันที่สวนสนุก xxx นะครับ น้องหงษ์จะชวนเพื่อนไปด้วยก็ได้ พี่เองก็ชวนเฮียไปด้วย แป๋ว! แห้วแดกไปเลยสิคะ ไปเที่ยวสวนสนุกเนี่ยนะ!? เกิดมายี่สิบเอ็ดปี ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนชวนไปเที่ยวสวนสนุก แล้วแบบนี้จะไปเอาท์ดอร์กับผู้ชายตรงส่วนไหนวะ! [แก๊งนางมาร] หงษ์คนสวย : พวกมึง มะรืนนี้ไปสวนสนุกกัน เวนนี่มหัศจรรย์ : ฮะ! จู่ๆ มาชวนพวกกูไปสวนสนุก โซเฟียสายเปย์ : งูกัดจนประสาทกินไปแล้วมั้ง อีนี่ หงษ์คนสวย : กูปกติดี แต่ผู้อะดิ ชวนกูไปเที่ยวสวนสนุก ถ้ากูไปคนเดียวคงก๋อยแน่ กูเลยชวนพวกมึงไปด้วย เวนนี่มหัศจรรย์ : ผู้คนไหน ถ้าช็องยงฮวา กูไปค่ะ! หงษ์คนสวย : เออ คนนั้นแหละ โซเฟียสายเปย์ : งั้นกูไปด้วย กูอยากไปดูหน้าผู้ชาย หงษ์คนสวย : มึงต้องไปแน่นอนอยู่แล้ว เพราะเขาเอาพี่ชายไปด้วย มึงจะได้ไปเป็นตัวคั่นกลางให้กูสวีทกับผู้ ส่วนพี่ชายเขา ถ้าหล่อถูกสเปกมึง มึงก็เอาไปเลยค่ะสาววว เวนนี่มหัศจรรย์ : อ้าวอีหลอกดูก แล้วกูได้อะไรเนี่ย? หงษ์คนสวย : เออหน่า เดี๋ยวกูให้มึงแทะขาผัวกู เวนนี่มหัศจรรย์ : อีเหี้ย! กูไม่ใช่หมานะอีชะนี หงษ์คนสวย : จิ๊! จะไปไม่ไป เวนนี่มหัศจรรย์ : ไป! หงษ์คนสวย : ก็แค่นั้น กูไปนอนต่อและ เวนนี่มหัศจรรย์ : เดี๋ยว! มึงยังไม่ได้เล่าเลย ว่าโดนฟาดเรื่องอะไร พวกกูถามไปตั้งเยอะมึงไม่ตอบพวกกูเลยอีห่า หงษ์คนสวย : เขาหึงกู เวนนี่มหัศจรรย์ : ฮะ!? โซเฟียสายเปย์ : ว้อท!? เวนนี่มหัศจรรย์ : นี่มึงได้เขาเป็นผัวแล้วเหรอ!? โซเฟียสายเปย์ : โอ้มายก็อต รวดเร็วมากแม่จ๋า! หงษ์คนสวย : ยังอ่ะ เวนนี่มหัศจรรย์ : เอ้า! โซเฟียสายเปย์ : เอ้าาา! หงษ์คนสวย : กูก็ไม่รู้ว่าเขาจะหึงหวงกูทำไม ทั้งที่เรายังไม่ได้มีซัมติงกัน แต่เมื่อคืนนี้ เขาดึงกูไปจูบแล้วจ้าาา! เวนนี่มหัศจรรย์ : กรี๊ด! อิจฉาชะนี โซเฟียสายเปย์ : สุดยอดเลยอีหงษ์ จับทำผัวเลย! หงษ์คนสวย : ไม่อ่ะ กูเสนอแล้วแต่เขาเล่นตัว เวนนี่มหัศจรรย์ : มึงก็จัดเลยดิ ส่วนยงฮวายกให้กู หงษ์คนสวย : รอก่อน ตอนนี้เขาเป็นของกูค่ะ! โซเฟียสายเปย์ : ฮ่าๆๆ กูว่านะ คนอย่างอีหงษ์ต้องเจอดุดัน แบบคู่กรณี เขาฟาดมึงได้ แสดงว่าเขาควบคุมมึงได้ เวนนี่มหัศจรรย์ : กูเห็นด้วย มึงเอาคนนั้นไปเลย! หงษ์คนสวย : กูอยากได้ผัว ไม่ได้อยากได้พ่อ เวนนี่มหัศจรรย์ : ก็พ่อทูลหัวไงคะ~ โซเฟียสายเปย์ : หูย! คุณหงษ์จะโดนกำราบแล้ว หงษ์คนสวย : เหอะๆ กูไม่กลัว นอนละ อีดอก! เธอตัดจบบทสนทนา ก่อนจะปาโทรศัพท์ทิ้งลงเตียง “เซ็งโว้ยยย!” แหกปากระบายอารมณ์ไปหนึ่งชุด แล้วสลบเหมือด ตื่นขึ้นมาอีกที นาฬิกาหัวเตียงก็บอกเวลา 21.00 น. นอนกินบ้านกินเมืองที่แท้ทรู แต่ก็สบายดีเหมือนกัน พรึบ~ เรือนร่างอรชรในชุดนอนสีดำลายลูกไม้ ยืนบิดคลายกล้ามเนื้ออยู่ข้างเตียง เพิ่งสังเกตว่าเขาเอาชุดนอนของเธอมาเปลี่ยนให้ เพราะชุดที่ใส่ท่องราตรีนั้นมีแต่กลิ่นแอลกอฮอล์ ตอนนี้ความรู้สึกแสบบริเวณก้นบรรเทาลงแล้ว เขาน่าจะเอายามาทาให้เพราะเธอได้กลิ่นยาอ่อนๆ นั่นก็แสดงว่าตอนเธอนอน เขาฉวยโอกาสมองเรือนร่างของเธอทุกส่วนเลย “ชิ~ แล้วทำปากแข็ง คงเสร็จไปหลายน้ำแล้วสิท่า” สาวสวยคิดว่าฝ่ายชายต้องช่วยตัวเอง ตอนที่เห็นเธอเปลือยกาย เพราะถ้าเธอเป็นเขา เธอก็ทำ อร๊าย~ แค่คิดก็ฟิน กรึบ~ เธอเดินออกมาจากห้องนอน เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เจ้าของห้องกลับมา เขาแต่งตัวภูมิฐาน แต่ก็แอบปลดกระดุมโชว์ความฮอตเนิร์ดเบาๆ จากจูบเมื่อคืน เขาต้องแซ่บแน่นอน “ลุงตัดสินใจได้หรือยังเอ่ย~” เอ่ยถามเสียงอ่อย มือเลื่อนสายเดี่ยวของชุดนอนลายลูกไม้ลงมา เผยให้เห็นร่องอกขาวอวบอิ่ม ไร้บราเซียปิดบังจุก “กลับมาจากทำงานเหนื่อยๆ อยากดูดนมหนูไหม?” พอได้ยินคำเชิญชวน สายตาคู่นั้นก็ก้มมองจุกสีชมพูที่โดดเด่นอยู่ใต้เนื้อผ้า ก่อนที่เขาจะรีบหันหนี แล้วเดินไปวางกุญแจรถ จากนั้นก็เดินผ่านเธอ เข้าไปในห้องแล้วปิดประตูใส่ “ทำเป็นไม่สนใจ ชิ!”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD