“อี…!”
สองเพื่อนซี้ที่มารออยู่ ตั้งท่าเตรียมด่า แต่พอเห็นว่าเธอขี่หลังคู่กรณี ก็รีบชะงักคำด่าโดยเฉพาะอีเวน เธอยักคิ้วอย่างไม่รู้สึกผิดที่หายหัวไปสี่วัน แถมยังกลั้นขำเพราะขอตาลุงขี่หลังมาตั้งแต่คอนโด โดยอ้างเหตุผลว่าท่าเดินเหมือนเป็ด
“วางหนูลงได้แล้ว”
มือเล็กสะกิดไหล่ให้เขาวางเธอลง ความสูงของเขาทำให้เธอรู้ว่าตัวสูงมันดีอย่างนี้นี่เอง แต่พอถูกวาง ร่างก็หดทันที
สองเพื่อนซี้ยืนเท้าสะเอวมองต่ำ เธอเตี้ยที่สุดในกลุ่ม พอไม่ได้ใส่ส้นสูง ก็ยิ่งเหมือนเด็กประถมยืนปะทะพวกผีเปรต
“อย่าเพิ่งด่า กูขออีทปลาดิบก่อน”
เธอยกมือเบรกในตอนที่เพื่อนกำลังจะอ้าปาก ก่อนจะขยับก้นขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ รออาหารจากเชฟที่กำลังรังสรรค์
“หืม~ โออิชิ อาริกาโตะ โนบิตะ ชิซูกะจังงง”
กะจะเล่นให้เพื่อนขำ แต่พวกมันหน้าตึงมาก
“เฮ้ย~ พวกมึงอย่าเพิ่งจ้องเขม็งดิวะ กินก่อน”
อีเก้งหัวทองกับชะนีผมม้าสายหน้าพร้อมกัน แล้วกอดอกรอฟังคำ
