“แล้วทางนั้นพูดว่าไงวะมึง?”
“ขอสายราชาหน่อยค่ะ กับสามีเหรอคะ สองประโยค”
“ฮะ? สามีเหรอคะ นี่มึงไปบอกว่าเขาเป็นสามีเหรอ?”
“กูก็แค่พูดไปอย่างนั้นแหละ”
ทำยักไหล่ราวกับว่าไม่ได้แคร์
“มึงไม่เคยหวงใคร แต่คนนี้…”
“สต็อป! ถ้ามึงจะตีความว่าหึงกูหวงเขา ช่วยข้ามประเด็นนี้ไปก่อน เพราะตอนนี้ กูกับเขายังเป็นแค่คู่นอน กูแยกแยะได้ระหว่างความรักกับความเสี้ยน แต่ที่กูแสดงฐานะ ก็เพื่อรอฟังว่าคนปลายสายจะตอบกลับมาว่ายังไงแค่นั้นเอง”
“ถ้ามึงว่าอย่างงั้น กูก็จะไม่ยัดเยียด แต่ว่าสีหน้ามึงดูอึดอัดมากเลยนะ ยังมีเรื่องอะไรที่ยังไม่ได้เล่าให้ก็ฟังอีกไหม”
“มี!”
เธอหันไปตอบเสียงเน้น แล้วเปิดฉากเล่าทุกอย่างให้เพื่อนฟัง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องหรรมสองแฉก หรือว่าเรื่องที่เขามาจากแม่ แถมยังเป็นเพื่อนแม่เธออีก พอเล่าปุ๊บเวนก็ตาเหลือกปั๊บ โดยเฉพาะเรื่องหรรม มันอ้าปากค้างแล้วใช้มือ วัดขนาดห้าสอบหก สองแท่งประกบกัน ก่อนจะก้มม
