กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
“สวัสดีค่ะ...”
เสียงงัวเงียของฟ้าลดาดังขึ้น เมื่อเสียงโทรศัพท์ภายในห้องนอนของเธอกรีดร้องจนน่ารำคาญ ทำเอาอเล็กซิสที่นอนกอดร่างบางอยู่ถึงกับกระชับอ้อมกอดเอาไว้แน่นกว่าเดิม เพราะกลัวว่าหญิงสาวจะลุกจากเตียง
“ป้าขอโทษนะคะคุณฟ้า พอดีโทรเข้าไปในห้องคุณอเล็กซิสแล้วไม่มีคนรับ พอดีมีคนมาขอพบรออยู่ห้องรับแขกค่ะ”
“อ้อ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฟ้าบอกให้”
ฟ้าลดาเอ่ยขึ้นก่อนจะวางสายป้าแม่บ้านไป แล้วหันกลับมามองร่างใหญ่ที่เอาแต่นอนกอดเธอยังกับลูกติดแม่อยู่ไม่ห่าง
“ฉันรู้ว่าคุณตื่นแล้ว มีแขกมาพบค่ะ”
“อื้ม ไม่เอา ไม่อยากลงไป”
เสียงงัวเงียบอกออกมา ทำเอาฟ้าลดาถึงกับรู้สึกแปลกๆที่เขาดันมางอแงเหมือนเด็กแบบนี้ เพราะนี่ถือเป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ ที่อเล็กซิสทำตัวเป็นเด็กต่อหน้าเธอ
“แต่มีคนมาพบนะคะ แล้วนี่มันก็สายแล้ว ตื่นกันเถอะค่ะ”
เมื่อขอนอนต่อไม่สำเร็จ อเล็กซิสจึงตื่นขึ้นมาด้วยท่าทางไม่ค่อ
