สุดท้ายก็หมดเกลี้ยง หมดก่อนที่รถจะมา จึงมีเวลาได้เก็บรวมข้าวของพร้อมที่จะยกขึ้นรถ
“มาด้วยเหรอ” แม่ถามพี่กะเพรา ขนมขายหมดแล้วก็แทบไม่มีอะไรให้ขน ไม่คิดว่าพี่กะเพราจะตามมาด้วย
“ก็น้าหนอมนี่สิคะ”
“น้าหนอม…ทำไมเหรอคะ มีอะไรเหรอ” ฉันถาม น้าหนอม หรือน้าถนอม บ้านเขาอยู่ในหมู่บ้านโซนหลังนู่น นอกจากจะขับรถรับจ้างแล้ว บ้านของเขาขายของชำด้วย
“เดี๋ยวไปคุยในรถดีกว่าค่ะน้องบัว” พี่กะเพราจ้องหน้าน้าหนอมขณะตอบ อีกฝ่ายก้มหน้างุดไม่กล้าสบตา อาการแบบนี้แสดงว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่ ๆ
และก็เป็นอย่างที่ฉันคิดจริง ๆ ขึ้นรถมาแล้วพี่กะเพราก็เล่าทันทีว่าตอนที่นั่งรถกลับน้าหนอมถามอะไรเธอ
“บ้านนั้นเขายังไม่ยอมจบอีกเหรอ” ฉันถามเสียงเรียบ เรื่องของเรื่องก็คือ แม่ของเปิ้ลน่ะเข้าไปซื้อของที่บ้านน้าหนอมแล้วทำเป็นพูดเรื่องคืนนั้นขึ้นมา ซึ่งแต่แรกเลยน้าหนอมไม่รู้เรื่องเพราะบ้านเขาอยู่ไกลออกไป
หมู่บ้านที่ฉันอยู่น
