Chapter 1 บทนำ (ลูกชายนายพล)
1138 Words
Chapter 1 บทนำ (ลูกชายนายพล)
“กรี๊ดด…อร๊ายยย”
เสียงกรี๊ดกร๊าดของบรรดาสาวแท้สาวเทียมดังลั่นสนามแข่งขัน เป็นการแข่งขันกีฬาฟุตบอลประจำปีเพื่อเป็นการกระชับสัมพันธ์อันดีระหว่างเพื่อนร่วมอาชีพเดียวกัน และเป็นการแสดงให้เห็นว่านอกเหนือจากการจับปืนแล้ว ข้าราชการไทยก็ยังเน้นการรักษาสุขภาพร่างกายให้พร้อมจะสู้ศึกได้เสมอด้วยการเล่นกีฬาด้วย
“อ๊าย หมวดเต้ขา หมวดเต้สู้ๆ”
เสียงตะโกนเรียกชื่อผู้หมวดหนุ่มรูปหล่อดังลั่นสนามแข่งขัน เมื่อร้อยตำรวจตรีภัทรพลวิ่งเข้าไปในสนามพร้อมกับเพื่อนร่วมทีมที่จะทำการแข่งขันเป็นคู่แรกในนัดเปิดสนาม ชายหนุ่มเหลียวมองไปรอบกาย ก็พบว่าคุณแม่ของตนได้ขนบรรดากองเชียร์และแม่ยกมาเพียบ จนเจ้าตัวต้องส่ายหัวออกมาอย่างอ่อนใจกับความโอเวอร์ของมารดาที่เป็นนิสัยติดตัวมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
“ตะโกนเบาๆ หน่อยสิยะเธอ หมวดเต้เขาไม่สนใจเธอหรอก มันต้องอย่างฉันสิหมวดเขาถึงจะชอบ แห้งๆ อย่างเธอไม่ใช่สเปคย่ะ”
เพื่อนสาวร่างบึกของรมิดาหันมาทำตาเขียวใส่ทันควัน ที่เห็นว่าเพื่อนเริ่มออกนอกหน้าเกินใคร รมิดาสวนกลับโดยการกระทุ้งข้อศอกไปที่สีข้างของเพื่อนขณะทำท่าเบะปากออกมาอย่างหมั่นไส้
“หึ หมวดเขาไม่สนของปลอมอย่างเธอหรอก เอาไปทำอะไรก็ไม่ได้ เขาไม่นิยมบริโภคพวกเดียวกันย่ะ ยายปลาบึก”
“อะอ๊า ไม่แน่นะยะหล่อน หมวดเขาอาจจะอยากเปลี่ยนรสนิยม หันมาบริโภคอะไรที่มันไม่ซ้ำซากจำเจบ้าง อย่างฉันนี่ไง ฮ่าๆ”
หัวเราะเสียงห้าวใส่หน้าเพื่อนเสียงดังลั่น แข่งกับเสียงกลองที่ผู้ตีกำลังวาดลีลาศิลปินดังลั่นสนามแข่ง ช่วยสร้างบรรยากาศให้ครื้นเครงและสนุกสนานยิ่งนัก รมิดาสบัดหน้าหนีไปอีกทางด้วยไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด ก่อนจะหันไปสนใจบรรดาหนุ่มๆ ในสนามแทน ซึ่งหลายคนที่มาในวันนี้ล้วนเป็นกองเชียร์สาวๆ ที่แอบปลื้มหนุ่มในเครื่องแบบกันแทบทั้งสิ้น ดูแล้วจะมากกว่าผู้ที่ชื่นชอบกีฬาฟุตบอลจริงๆ เสียด้วยซ้ำ
ในขณะที่ทุกคนกำลังสนุกอยู่กับเกมการแข่งขันนั้น ลีลาวดีกลับปลีกตัวออกมาจากฝูงชนด้วยความเซ็ง หญิงสาวนั่งหน้าง้ำอยู่ข้างๆ บรรดากองเชียร์ที่กำลังเมามันกับเสียงกลองที่ดังรัวไม่ขาด เมื่อในวันนี้หล่อนถูกมารดาบังคับให้มาเป็นกองเชียร์ของลูกชายท่านนายพลที่นับถือกันมานานซึ่งก็คือภัทรพลนั่นเอง ทั้งที่หล่อนตั้งใจจะขึ้นเหนือเพื่อไปหาสถานที่สวยๆ วาดรูปตามความชอบส่วนตัวมาตั้งแต่สมัยยังเยาว์วัย เหตุนี้หล่อนจึงเลือกศึกษาต่อด้านศิลปะโดยเฉพาะ
หญิงสาวรู้ดีว่ามารดาของตนและมารดาของเขากำลังวางแผนที่จะหาเรื่องมาเกี่ยวดองกัน ซึ่งหล่อนได้ถูกผู้ใหญ่ฝ่ายชายหมายปองเอาไว้ตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ ซึ่งที่ผ่านมาก็ได้บ่ายเบี่ยงมาโดยตลอด รวมทั้งภัทรพลด้วย ความรู้สึกของเขาคงไม่ต่างจากหล่อนสักเท่าไหร่นัก
หากยังเป็นเช่นนี้เห็นทีหล่อนและเขาคงต้องร่วมมือกันเพื่อล้มเลิกความตั้งใจของผู้ใหญ่ให้ได้ แต่จะวิธีไหนนั้นคงต้องมีเรื่องคุยกับเขาอีกยาว หญิงสาวคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนไม่รู้เหตุการณ์ความเป็นไปในสนาม มารู้ตัวอีกทีก็ต่อเมื่อรู้สึกว่ามีของหนักตกลงตรงหน้า แล้วกลิ้งมาหยุดแทบเท้าพอดิบพอดี
ภัทรพลเป็นคนแรกที่วิ่งมาเพื่อจะเก็บลูกฟุตบอลไปส่งให้เพื่อนในสนาม เมื่อสายตามาสบเข้ากับลีลาวดีที่นั่งมองอยู่ก่อนแล้ว ชายหนุ่มถึงกับชะงักไปเล็กน้อย
“ลิลลี่!”
ราวโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ เมื่อเขาค่อนข้างตกใจกับการมาของเธอ ก่อนที่ชายหนุ่มจะหันไปมองหน้ามารดาที่กำลังชูสองนิ้วมาให้ ใบหน้าบอกบุญไม่รับของชายหนุ่มทำให้มารดาหน้าเจื่อนลงไปทันที
“ลิลลี่ เก็บลูกบอลให้พี่เขาสิจ๊ะ นั่งเฉยทำไมล่ะ”
ภาวิณีเลิกสนใจบุตรชาย ก่อนหันมาทางลีลาวดีที่ยังคงนั่งนิ่งไม่ขยับกาย ทำหน้าพยักพเยิดพร้อมทำเสียงกระซิบกระซาบ ทำไม้ทำมือเป็นสัญญาณให้หล่อนรีบทำตามที่บอก
“ไม่ต้องครับ ผมเก็บเองได้”
ภัทรพลอ่านปากของมารดาออก รู้ดีว่าท่านกำลังทำตัวเป็นกามเทพ ชายหนุ่มจึงรีบปราดเข้ามาหยิบลูกฟุตบอลเสียเอง ไม่วายปรายตาไปทางมารดาอย่างรู้ทัน ชั่ววินาทีที่เขากำลังเงยหน้าขึ้นมานั้น แววตาแข็งกร้าวส่งผ่านมายังลีลาวดีแวบหนึ่ง ชายหนุ่มโยนบอลให้เพื่อนรับไป ก่อนที่เขาจะหันมากระตุกยิ้มให้ราวเย้ยหยัน
“ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณถูกลากมาหรือเต็มใจมา แต่แผนของคุณแม่ผมจะไม่มีวันสำเร็จ จำเอาไว้ คุณลีลาดี!”
“ว๊าย! ปากหรือนั่น ชื่อฉันลีลาวดี ไม่ใช่ลีลาดี ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้นะ อีตาหมวดบ้า”
หญิงสาวลุกพรวดขึ้น สองมือกำเข้าหากันอย่างลืมตัว รู้สึกจี๊ดในอกขึ้นมาในทันใดที่เขากล้าสบประมาทโดยไม่เกรงใจ หากไม่ติดว่าเกรงใจมารดาของเขาหล่อนจะซัดปากให้หายซ่าไปเลยทีเดียว หญิงสาวคิดอย่างเคียดแค้น
“อ้าวเหรอ ขอโทษครับที่เข้าใจผิด คุณลีลาดี ฮ่าๆ”
“นี่นาย!”
ภัทรพลหัวเราะชอบใจ ก่อนรีบวิ่งไปในสนามด้วยรู้ดีว่าหากอยู่ต่อคงโดนกลับมาเป็นชุด ไม่วายหันมาโบกมือให้บรรดากองเชียร์สาวๆ ที่กำลังจับจ้องเขาอยู่ รมิดาและเพื่อนสาวแทบจะหัวใจหยุดเต้นเสียตรงนั้นเมื่อเขาทำท่าส่งจูบมาให้เธอ ส่งผลให้สาวแท้สาวเทียมต่างพากันกรี๊ดกร๊าดกับการแสดงออกของเขาจนหัวใจสาวแทบละลายไปตามๆ กัน
“หมวดค๊า สู้ๆ ค่า”
“แหวะ บ้ากันไปได้ยังไง ปากมอมซะขนาดนั้น เหอะ”
ลีลาวดียกมือขึ้นกอดอก พลางเบะปากออกมาอย่างหมั่นไส้ชายหนุ่มในสนาม รู้สึกว่าจะมีแม่ยกตามมาเชียร์กันเยอะเหลือเกิน ดูแล้วก็จะเป็นบรรดาลูกสาวนายทหารเสียเป็นส่วนใหญ่ ในสนามวันนี้คงมีเพียงหล่อนคนเดียวที่ยี้คนในเครื่องแบบจนแทบอยากจะหนีไปอยู่ดาวอังคารเสียให้รู้แล้วรู้รอด หญิงสาวคิดพลางจับจ้องดูเวลา ด้วยอยากจะให้ช่วงเวลานี้ผ่านไปโดยเร็วที่สุด
- Writer
