ประตูห้องทำงานถูกเปิดลงตามด้วยร่างสูงของท่านประธานใหญ่แห่งไดมอนพาราไดซ์ เรสซิเดนซ์สาวเท้าเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่ด้วยความเป็นห่วงเจ้าของห้องไม่น้อยเกือบสองเดือนแล้วที่ลูกชายของท่านเป็นแบบนี้หงุดหงิดงุ่นง่านจนท่านเริ่มเป็นห่วง
“เป็นอะไรหรือเปล่าพอล” ท่านไซมอนเอ่ยถามบุตรชายด้วยความเป็นห่วง นับวันธนพัฒน์ก็จะยิ่งโมโหร้ายขึ้นเรื่อยๆ ตัวท่านเองก็ไม่รู้ว่าชายหนุ่มเป็นอะไร ถามก็ไม่ตอบเพียงแต่บอกว่ามีปัญหาเรื่องส่วนตัวนิดหน่อย เอาไว้ให้แน่ใจก่อนแล้วจะเล่าให้ท่านฟัง
“เปล่าหรอกครับ ผมก็แค่มีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อย” ธนพัฒน์ตอบให้บิดาทราบ จะให้เขาบอกท่านได้ยังไงว่าอาการที่เป็นอยู่นี่เกิดเพราะผู้หญิงตัวเล็กเพียงคนเดียวที่ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดไม่พอใจกับการที่เธอที่สนใจในไมตรีจิตที่เขามอบให้
“แต่พ่อว่าพอลเปลี่ยนไปเยอะ ช่วงสองเดือนมานี่ เกิดอะไรขึ้น หรือว่าพอลแอบไปรักสาวน้อยแถวไหนกันแน่”
“คุณพ่อ” ธนพัฒน์เบิกตากว้างไปกับคำพูดแทงใจดำของบิดา
“พ่อท่านถูกหรือยังไงกันพอล ถ้ารักเขาก็บอกเขาไปสิกลัวอะไร ลูกชายพ่อไม่เคยเป็นแบบนี้นี่นา”
ท่านไซมอนสบตามองลูกชายอย่างเอ็นดู ท่านได้แต่สงสัยว่าผู้หญิงคนไหนกันหนอถึงทำให้ธนพัฒน์เป็นไปได้ถึงขนาดนี้ หลายปีที่ผ่านมา ท่านไม่เคยเห็นอาการหงุดหงิดพาลพาโลแบบนี้ของธนพัฒน์เลย เกือบสองเดือนที่ท่านแอบสังเกตพฤติกรรมของธนพัฒน์ทั้งท่านและผู้ช่วยต่างก็ลงความเห็นว่าลูกชายท่านคนนี้ต้องตกหลุมรักสาวน้อยที่ไหนแล้วอย่างแน่นอนไม่อย่างนั้นอาการที่ท่านเห็นคงไม่รุนแรงถึงเพียงนี้
“ก็เขาไม่สนใจผมเลยนิครับคุณพ่อ” เขาสารภาพออกมาอย่างไม่อาย ตอนแรกเขาก็แค่คิดที่จะเล่นเกมกับมาเวลแต่ตอนนี้เขากลับไม่อยากเห็นเกมบ้าๆ นั้นแล้ว เขาอยากให้จอมขวัญมาเป็นคนรักของเขาจริงๆ
“อะไรกันลูกชายพ่อเนี่ยนะ...ที่สาวๆ ไม่สนใจ”
“ครับ ลูกชายท่านไซมอน ไดมอนเรสนี่แหละครับที่สาวๆ ไม่สนใจ”
“ฮ่าๆ” ท่านไซมอนปล่อยเสียงหัวเราะเลยทีเดียวกับคำพูดประชดของลูกชาย
“พ่อไม่อยากเชื่อเลยว่าลูกชายพ่อโดนผู้หญิงปฏิเสธ นี่ถ้าพ่อโทรศัพท์ไปเล่าให้แม่แกฟัง เชื่อสิว่าแม่แกก็คงหัวเราะแบบพ่อนี่แหละ”
“คุณพ่อล่ะก็” ธนพัฒน์รู้สึกอายไม่น้อยกับเรื่องที่เขาโดนจอมขวัญไม่สนใจแบบนี้ เขารู้แล้วว่าเพราะอะไรมาเวลถึงได้รู้สึกหงุดหงิดกับการที่ไม่ได้พูดคุยกับจอมขวัญ สำหรับมาเวลยังโชคดีเพราะเพื่อนเขาสอนอยู่ที่นั่น แต่เขาสิแย่ที่สุดตรงที่ไม่ได้เป็นอาจารย์อย่างมาเวล โอกาสที่จะได้เจอจอมขวัญนับว่ายากเต็มที
“อย่ามาแซวผมแบบนี้สิครับ ตอนนี้ผมก็เครียดจะแย่อยู่แล้ว การเจอจอมขวัญแต่ละครั้งก็ยากเหลือเกิน”
“ทำไมล่ะพอล หรือว่าหนูจอมขวัญมีแฟนแล้ว” ท่านถามอย่างสงสัยแต่พอมองอาการของลูกชายท่านก็ยิ่งกังวล กลัวเหลือว่าธนพัฒน์จะใจร้อนทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังเหมือนที่ผ่านๆ มา
“เปล่าหรอกครับจอมขวัญยังไม่มีแฟนแต่เขามีบอดี้การ์ดคอยดูแลตามติดทุกฝีก้าวเลยทีเดียว”
“บอดี้การ์ด” ท่านตกใจไม่น้อยกับคำพูดของลูกชาย แม่หนูจอมขวัญคนนี้มีความสำคัญขนาดไหนกันถึงต้องมีบอดี้การ์ดตามดูแลถึงขนาดนี้
“หนูจอมขวัญเป็นลูกของใครกันแน่พอล”
“เปล่าหรอกครับ บอดี้การ์ดที่ผมว่าเนี่ยคืออณิมา ชีอาร์ เซนจ์ และแอนนิต้า เฟอร์เรนน้องสาวของเพื่อนผมเองครับ”
“อ้าว แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ พ่อละงงไปหมดแล้ว”
“ก็ยัยสองคนนี่นะสิครับกลัวว่าผมไปหลอกจอมขวัญเขา อณิมากับแอนนิต้าก็เลยประกาศตัวเป็นบอดี้การ์ดดูแลจอมขวัญเขา” ธนพัฒน์บอกบิดาอย่างละเหี่ยใจเมื่อนึกถึงก้างชิ้นเล็กอย่างอณิมากับแอนนิต้า ถึงแม้พวกเธอสองคนจะเป็นเพียงก้างชิ้นเล็กๆ แต่ก็ทำให้เขาเดือดดาดได้ถึงขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเขาประเมินความสามารถของพวกเธอสองคนต่ำไปกันแน่ เขาถึงได้มีสภาพย่ำแย่ขนาดนี้ การพบเจอจอมขวัญแต่ละครั้งช่างยากเย็นเข็ญใจถึงเพียงนี้
“แล้วมันเกิดอะไรขึ้นล่ะ หนูอณิมากับหนูแอนนิต้าถึงได้เป็นห่วงหนูจอมขวัญแบบนั้น”
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ เมื่อครึ่งปีก่อนจอมขวัญโดนนักศึกษาชายในมหาวิทยาลัยดักฉุดก็แค่นั้นเอง” พอนึกถึงเรื่องที่มาเวลเล่าให้เขาฟัง อารมณ์โกรธก็แล่นขึ้นเป็นริ้วๆ ทีเดียว เขาอยากรู้เหลือเกินว่าผู้ชายคนไหนกันที่กล้าดักฉุดจอมขวัญ
“ดักฉุดเลยเหรอ” ท่านไซมอนตกใจหนักเข้าไปอีกเมื่อเจอคำพูดของลูกชาย
“ครับ” ธนพัฒน์พยักหน้าตอบรับ
“ขนาดนั่นเชียว”
“ครับ...จอมขวัญอยู่น่ารักมากนะครับพ่อ ตัวเล็กเหมือนกับตุ๊กตาบาบี้เลย ผมว่าเขาน่าจะสูงไม่เกินร้อยหกสิบมั้งครับ ใบหน้าหวานซึ้ง ดวงตากลมโต เอาเป็นว่าจอมขวัญน่ารักมากเลยล่ะครับ”
ธนพัฒน์บรรยายลักษณะของจอมขวัญให้บิดาฟังอย่างไม่รู้สึกกระดากอายอะไรเลย ต่างจากท่านไซมอนที่ยืนมองอาการพร่ำเพ้อของลูกชายอย่างขบขัน เวลาที่เอ่ยถึงแม่หนูจอมขวัญคนนี้ดูลูกชายท่านเพ้อคลั่งแม่หนูจอมขวัญนี่เอามาก ท่านอยากเห็นแล้วสิว่าเด็กสาวคนนี้จะอยู่หน้าตายังไงกัน จะน่ารักอย่างที่ธนพัฒน์บรรยายให้ท่านฟังตอนนี้หรือเปล่า
“แล้วพ่อจะมีโอกาสได้เห็นแม่หนูคนนี้หรือเปล่าพอล”
“ผมก็พยายามอยู่นี่แหละครับ แต่อณิมากับแอนนิต้าสิครับชอบขัดขวางผมอยู่เรื่อยเลย ขนาดมาเวลยังไม่สามารถฝ่าด่านแม่สองคนจอมจุ้นจ้านนี่ไปได้เลย” เขาเริ่มเซ็งทุกครั้งที่นึกถึงเพื่อนสนิทของจอมขวัญ
“มาเวลตามจีบหนูจอมขวัญด้วยหรือเนี่ย ฮ่าๆ”
“พ่อหัวเราะอะไรครับเนี่ย ผมไม่สนุกด้วยนะ ยิ่งเครียดอยู่ พ่อทำเหมือนมันเป็นเรื่องง่ายๆ กับการที่จะฝ่าด่านยัยสองตัวแสบนั่น” ธนพัฒน์บอกอย่างโอดครวญ ยิ่งเห็นบิดาหัวเราะขบขันเขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งไม่พอใจอณิมากับแอนนิต้าเป็นร้อยเท่าพันเท่าเลยจริงๆ อีกอย่างเหลืออีกเพียงเดือนเดียวแล้วที่เขากับมาเวลสัญญากันเอาไว้ เห็นทีเขาคงแพ้อย่างราบคาบแน่ๆ ถ้ายังมัวช้าอยู่แบบนี้
“หัวเราะเราไงพอล อะไรกันแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียวถึงกับทำให้ท่านรองประธานไดมอนพาราไดซ์ เรสซิเดนซ์ถึงกับอ่อนแอได้ขนาดนี้เลยเหรอ”
“จอมขวัญเขาไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้เลยครับแถมยังมีคู่แข่งอย่างมาเวลอีก”
“แล้วมาเวลมีโอกาสที่จะเข้าใกล้หนูจอมขวัญหรือเปล่า หากพอลบอกว่าหนูอณิมากับหนูแอนนิต้าดูแลประกบซะขนาดนี้เห็นทีมาเวลก็คงไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้หนูจอมขวัญหรอก นี่แหละนะเพราะพอลกับมาเวลเจ้าชู้ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้านี้แหละแม่หนูสองคนนั้นถึงได้หวงหนูจอมขวัญแบบนี้”
////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...