เหรียญเงินสังเกตเห็นสีหน้าของพี่ชายที่ผิดไปจากเดิม
งานที่กระบี่ก็เห็นว่าดี แล้วทำไมพี่หอกถึงดูเครียด ๆ เหมือนมีความทุกข์ในใจยังไงก็ไม่รู้
พึมพำกับตัวเองในใจ ก่อนเขาจะตอบเอาใจคนเป็นแม่บ้าง
“ถึงพี่หอกจะกลับ แต่ลูกเหวคนนี้อยู่นะครับ ผมจะอยู่ให้แม่ศรีและพ่อวุธบ่นสักสองสามวันครับ”
“ปากหวานจริงลูกคนนี้ มีเมียเมื่อไรจะลืมพ่อแม่ไหมเนี่ย” นางเอ่ยแขวะลูกชายคนรองขำ ๆ
“สำหรับเหวแล้วแม่ศรีกับพ่อวุธคือที่สุดแล้วครับ” เอ่ยพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อคิดเห็นอีกคนรออยู่กรุงเทพฯ
“ทานกันเถอะ ตอนค่ำ ห่าถึงจะกลับบ้าน พ่อสั่งให้คุณมิ่งขวัญไปตามแล้ว”
ความผิดปกติของลูกชายคนโตและคนรองไม่อาจรอดพ้นสายตาของคนเป็นพ่อแบบเขาได้ ทำไมจะดูไม่ออกว่าในใจของพวกลูก ๆ นั้นกำลังร้อนรน แต่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร โดยเฉพาะเหรียญเงินนั้นสายตาดูหลุกหลิกไม่มั่นคง แม้จะแสดงความกะล่อนออกมา แต่แววตานั้นก็เต็มไปด้วยความคิดหลากหลายที่ยากจ
