สาวน้อยมองใบหน้าที่ล้อมกรอบไปด้วยหนวดเครารกครึ้มที่กำลังยิ้มขู่ตนอยู่ก็อดกัดฟันสมเพชตัวเองไม่ได้ ตอนนี้ยอมแล้ว หล่อนไม่อาจอยู่ได้โดยไม่มียายได้
“หนูจะไม่ดื้อ หนูจะว่าง่าย หนูจะเชื่อฟังป๋าค่ะ...อะ! อา!" เป็นต้องแอ่นเอวเด้งเข้าหามือใหญ่เมื่อเขาขย้ำดึงต้นหญ้ากลางกายของเธอเล่น
“อา! สวยมากหนู ฉันต้องการชิมรสหวานของมัน” ว่าแล้วก็ค่อย ๆ ถลกกางเกงในตัวน้อยร่นลงมา แล้วดึงรั้งมันออกทางปลายเท้าของสาวเจ้า โดยที่เธอยอมโอนอ่อนตามทุกอย่าง
“ดีมากหนูดอก ว่าง่าย ๆ แบบนี้เราจะได้อยู่ด้วยกันยาว” ชมคนตัวเล็กที่รู้จักเอาตัวรอด
“ยะ...อย่าเพิ่งค่ะ...เรามาตกลงกันก่อนได้ไหมคะ” คิดอยู่นานว่าจะพูดดีไหม แต่เธอก็ควรมีสิทธิ์เรียกร้องไม่ใช่หรือ
“ค่อยคุยก็ได้ แต่ตอนนี้ป๋าอยากชิมน้ำหวานของหนูแล้วนะ อืม!" กดจมูกโด่งของตัวเองไปยังกุหลาบแรกแย้มของพวงมาลา
“อะ! หนูอาย...”
“หืม! เรามันเกินคำว่าอายแล้วอีหนู หอมเหลือเกินเด็
