Mr Impossible

3

."Mayron kabang gagawin ngayon gabi?" biglang tanong nito sa'kin."

"MERON MARAMI. Kaso baka pag ito 'yun isinagot ko bigla akong sipain sa companya.

Bakit ho, Sir?"

"Sumama ka sa akin,"

"Saan?"

"Sa bahay nag Mama ko."

"Bakit naman?"

"Mag panggap kang nobya ko."

Natawa ako. Akala ko naman kung ano na.

"Sus! Iyon lang pala. Madali lang na----- W-what?!" Tama ba ang narinig kung sinabi nito. Pinagpapanggap akong nobya niya.?

"Don't make me reapeat what I said."

"P-pero Sir...? "

"It's Demon Danz." He frustratingly combed his hair with his fingers.

"P-Pero,D-Demon---"

"Talaga bang gusto mong tuluyan mawala ng trabaho?If you think this is too much for you. I suggest you find another employer."

"T-teka....sandali lang----" pero hindi na niya ako pinansin at umalis na sa harap ko. Natampal ko ang sariling noo ko. Bakit ba ganito ang kinalabasan ng pagsasauli ko ng cellphone dito. Wala akong balak na manloko ng tao. Pero wala din akong balak na mawalan ng trabaho. Kaya hinabol ko si Sir Demon. Naabutan ko itong pasakay ng kotse nito."

"Sir!" tawag ko. Lumingon ito sa'kin pero hindi nagsalita.

"You just can't fire me!"

Tumaas ang kabilang gilid ng labi nito.

"Why so?"

"Because you didn't hire me."

Blangko ang ekpresyon ng mukha nito habang nakatingin sa'kin. Tuloy ay hindi ko alam kung anong iniisip nito may saltik na lalaking ito.

"Fine. You're hired again."

"Talaga?" Umaliwalas ang mukha ko,

"And now, you are fired."

"What?!" Lumaki ang mata ko at halos hindi makapaniwala sa mga sinasabi ng pesteng lalaking ito. Parang gusto kong manapak ng tao ora-mismo.

"You heard me. I rehired you, didn't I? kaya siguro ngayon wala kanang dahilan na puwedeng ikatuwiran pa sa akin Asik nito.

"Muntik ko na itong murahin. Dahil sa sinabi nito,

naikuyom ko ang mga kamay ko. At parang gusto kung umiyak sa subrang inis sa lalaking ito. Pero hindi ako iiyak sa harap ng lalaking ito. Kaya tumingin ako dito. "Yung tipong halos gusto ko itong sakmalin."

"Bakit ang laki ng galit mo sa akin ha?" what have I done wrong to you?" Inagrabyado ba kita? sabihin mo ano?" ano ang napakalaking kasalanan nagawa ko saiyo para ganituhin mo ako? Mula ng sumulpot ka rito ay wala ka nang nakikita kundi ako. Ako na lang lagi ang pinupuna mo. Bad trip ka na, ha!" sunud-sunod na litanya ko.

"Demon just looked at her---a grin suppressing on his lips. And his eyes were obviously dancing with amusement while looking at her. Na lalong nagpakulo ng dugo ko. She knew at the back of mind, he was laughing at her.

"Gwapo nga ito may maamong mukha. Pero walang kasing itim ang budhi nito. Handa na siyang bigyan ito ng mag-asawang sampal na kahit papaano makaganti man lang ako sa lalaking ito.

Nang bigla itong humalakhak ng malakas. He just laughed his heart out even though he was out in the open and people everywhere were looking at him.

Napamaang ako sa ginawa nito. Hala! baliw na ba ang lalaking ito?" Ang hindi ko inaasahan ay ang pag-ngiti nito. Pakiramdam ko'y nawala sa tamang puwesto ko sa simpleng ngiti nito.

Muling binukas nito ang pinto ng sasakyan.

"Get in. I told you my mom that I'll bring my girlfriend to dinner. She expecting us." wika nito.

"Pero bakit ako.? tanong ko."

"Dahil ikaw alang ang nakikita kong available sa sandaling ito, don't worry, you're not my type.

Kailangan ko lang talaga ng magpapanggap na nobya ko, para tigilan na ako ng mama ko sa pagrereto kung kani-kanino. Besides, you're too skinny and too short for my taste," tahasang wika nito"

Ganoon? At laitin pa raw ba ang figure ko at height ko, Ibang klase talaga ang lalaking ito. Upakan ko na kaya ito? bulong ko."

"Kung ganoon naman pala bakit hindi muna lang tawagan ang totoong girlfriend mo at siya ang dalhin mo doon? asar na tanong ko.

"I don't have a girlfriend."

WALA ITONG GIRLFRIEND?" kunsabagay. Sino ba naman ang magtitiyaga sa ugali nitong masama. Wala naman akong choice kundi pumayag sa nais ng lalaking ito.

"Hmmmm..." Pero paano nga kung mabuking tayo? tanong ko.

"You think too much, Kieth. Just get in the car."

nakukunsuming wika nito sa'kin."

.

Mr Impossible

.

Chapter 6.

.

.WAla kaming kibuan sa loob nag sasakyan. Ang tanging-ingay na naririnig namin ay ang mabining tunog na nanggagaling sa aircon ng sasakyan at ang mahinang tunog ng radyo na binuksan ng walang imik sa driver."

"Ilang taon ka na?" tanong nito."

Napatingin ako kay Demon. At sa biglang tanong nito sa'kin.

"Twenty six." turan ko."

"And I'm twenty nine," sabi nito.

"Tell me about yourself."

"Kailanagan ba?" tanong ko."

"Makulit at mausisa si Mama. Tiyak na magtatanong iyon tungkol sa iyo at sa ating dalawa. She never tired pairing me with every single woman she met because she wanted me to find a steady girlfriend. Kaya para tigilan na niya ako, magpapanggap kang nobya ko sa harap niya."

"At gawin pa raw akong sinungaling," inis na bubulong- bulong ko.

"May sinasabi ka?" salubong ang mga kilay na tanong nito sa'kin.

"W-wala po. Ano ba ang gusto mo malaman tungkol sa akin?" tanong ko."

"Anything. It doesn't matter anyway."

"Dalawa kaming magkapatid ang sumunod ay nag aaral ng Accounting. Ang nanay ko ay plain housewife, ang tatay ko'y Industrial Engineer. Nagtrabaho siya sa isang kilalang oil depot sa Yemen sa kasalukuyan. I've been working in your company for almost three years. I love eating and I consider lunch as my bestfriend. I love reading pocketbooks and watching love stories with happy ending------"

"So, you're that type?"

"What type?" tanong ko."

"The idealistic and romantic type. Those who believe in happy endings and that fairy tales do come true."

"O, eh, ano naman kung naniniwala ako sa ganoon? May problema ka roon sir?" Asar na tanong ko.

"Wala naman." Umayos ito ng pagkakaupo at tumingin sa aking mukha. "May Boyfriend ka na?" tanong nito."

"Wala po."

"Bakit?" You're twenty six and romantic."

"Kailagan ba kapag twenty six na at romantic dapat may boyfriend?" inis at defensive na wika ko. Hindi ko nagugustuhan ang tono ng pananalita nito. At hindi ko rin gusto ang kakaibang-kislap ng mga mata nito. Umirap nalang ako at tumingin sa labas ng bintana ng kotse nito.

"I am just asking, Kieth. You don't have to sound defensive!"

"I am not defensive!"

"See?" He pinpointed her. "You are being defensive. I bet you haven't had any boyfriend at all."

"Excuse me!" Pinandilatan ko ito. Sa lahat ng ayaw ko ay ang pinakikialaman ang kawalan ko ng love life. O iyong hindi pa ako nagkaka-boyfriend kahit na kailan.

"And I bet you haven't had your first kiss," patuloy nito. Akmang magsasalita pa sana ako pero inunahan akong magsalit ng lalaki. "Oh! You don't have lie. One look at you, I can tell that you are inexperienced." Tumingin ito sa labi ko, pagkatapos ay sa mukha ko. "I am right, didn't I?"

Pinandilatan ko uli ito at hindi nalang ako umimik at lumingon sa labas ng bintana. Dahil naiinis ako at baka makalimutang kong ito ang boss ko. At bigla ko na lang masapak ng wala sa oras.

"Kieth," muling tawag nito sa'kin.

"Bakit?" turan ko na hindi lumilingon dito.

"Tumingin ka nga sa'kin, kapag kinakausap kita."utos nito sa'kin. Kaya kahit naiinis ay napilitan akong lingunin ito. "O?"

"Let me see your hands." sabi nito."

"Why? " tanong ko.

Tinaasan lang nito ng kilay. Napabuntong-hininga ako at pinakita na lang dito ang mga kamay ko. Hinawakan nito at pinakatitigan nang husto ang palad ko. "You have big hands. Like bear feet, he said casually.

Sumama ang mukha ko sa sinabi nito. Nahahalata kong panay panlalait ang napapala ko sa lalaking ito.

Akmang ko sanan hihilahin rito ang kamay ko ng pinagsalikop nito ang aming mga kamay."

"Hmmm...."they fit perfectly."

ANO raw?

"They're simple and clean. The hands of a hardworking," Tumangu-tango ito. Pagkatapos ay binitawan ang kamay ko. "I like them."

Nakatitig ako sa mukha nito. Talaga bang pinupuri nito ang kamay ko? kung ako ang tatanungin ordinaryo lang ang kamay ko. Hindi iyon hugis-kandila at hindi rin malambot tulad ng bulak. Ipanagtataka ko tuloy kung ano ang nagustuhan nito sa mga kamay ko. Tumingin ako sa lalaking katabi ko at nakita kung nakatutok na ang atensiyon nito sa labas ng kalsada.