หลังจากน้ำค้างพูดประโยคสุดท้ายกับเขมันต์เสร็จเธอก็เดินออกจากห้องของเขมันต์มาโดยไม่รอฟังหรือให้เขาสั่งอะไรอีก แต่ที่ทำให้น้ำค้างรู้สึกเบื่อมากกว่านั้นก็คงจะเป็นตอนที่เธอพึ่งปรับอารมณ์ตัวเองหลังจากคุยกับเขมันต์ได้ไม่นาน แต่กลับมีเบอร์แปลกโทรหาเธอ แน่นอนว่าเธอที่ต้องรับสายเพราะเธอมีลูกค้าหลายคนที่ติดต่อเขมันต์ผ่านเธอ
แต่หลังจากน้ำค้างรับสายมันก็ทำให้เธออยากวางสายลงทันที พร้อมกับความรู้สึกที่ทั้งแย่และหงุดหงิดไม่น้อย
(เลิกงานวันนี้มาเจอกันหน่อยไหม) เสียงจากปลายสายเอ่ยขึ้นห้วนๆไม่ยินดียินร้ายเหมือนปกติเวลาคุยกัน
“ไม่จำเป็น” น้ำค้างตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเย็นชาไร้ซึ่งความสัมพันธ์ใดๆกับอีกฝ่าย
(ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ)
“แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับเธอ แล้วก็ไม่ต้องโทรหาฉันอีก” น้ำค้างตัดขาดอย่างชัดเจนเหมือนที่เคยทำมาตลอด
(พี่เขมไม่ได้บอกเธอหรอ ว่าเขาให้ฉันใช้งานเธอได้ทุกอย่าง) ความเหนือกว่าเ
