Aras’tan -Gece-
Simay uyuyunca eve gidip bizimkilerle bu konuyu konuşmak için eve geldim. Beni fark etmemişlerdi. Salonda Babam ve annem oturuyordu. Annem “Plan çok güzel ilerliyor. Aras’ın bilmemesi iyi oldu, yoksa kötü olurdu.”
Neyden bahsediyorlardı? “Asya ve onun arası düzeldi fakat Aras’ın hâlâ şüpheleri vardır. Biraz zaman sonra kardeşinin aslında bizim ajanımız olduğunu öğrenir. Ama önce Pusat’ın bitmesi lazım. Her şeyi onun için yapıyoruz,” diyen babamın sesini duyunca yıkıldım.
Salona girdiğimde hayal kırıklığı ile onlara baktım. “Siz benim neden acı çektiğimi fark etmediniz mi? Ben her şeyin gerçek olduğunu zannedip ne kadar acı çektim, biliyor musunuz? Bir sikik plandan dolayı günlerimi mahvettiniz!” diye bağırdım. Annem ve babam ayağa kalktı. “Oğlum mecburduk, senin için.”
