Karanlık bir yolun ortasında sağa sola bakınırken bir çığlık sesi duydum.
"Yardım edin!" diye bağıran kişi Defne'ydi. Sese doğru koşmaya başladım. Ben koştukça ses yakınlaşıyordu. Ama onu göremiyordum. Deli gibi sağa sola bakınırken bir ışık bile yoktu. Karanlık bir yerin tam ortasındaydım. "Neredesin Defne?" diye bağırdım.
Sadece sonsuz gelen karanlık bir yol. Defne "Simay düşüyorum kurtar beni!" diye bağırdı. Karanlık yolun sonunda bir ışık belirdi. Oraya doğru koştum. Bir uçurum vardı. Uçurumun kenarında Pusat ve Defne vardı.
Defne korkulu gözlerle bana bakarken Pusatla tam uçurumun kenarındaydı. Pusat onu uçurumun tam kenarında tutuyordu. Onlara doğru koştum. "Bırak onu!" diye bağırdım. Pusat kafasını iki yana salladı. "Bana bunu yapmayacaktın Simay. Sana bir bedeli olur demiştim."
