บทที่ 24 เรียกฉันว่าคุณพ่อสิ

1794 Words

หลังจากเสร็จงานสุดท้ายทั้งสองก็เดินทางกลับไร่ชาทันที ในระหว่างทางดอกรักเอาแต่หลบตาคนข้าง ๆ ส่วนหนึ่งก็เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่เขาทำเธอเสร็จด้วยนิ้วยาว ๆ นั่น และอีกเรื่องคือหลังจากที่เธอหนีเข้าไปคุยโทรศัพท์เกือบชั่วโมงดอกรักดันรู้สึกหิวน้ำจึงจะออกไปห้องครัว แต่ทันทีที่ก้าวขาออกจากห้อง สิ่งแรกที่ได้ยินคือเสียงทุ้มต่ำที่พร่ำเรียกชื่อเธอไม่ขาดปาก ก่อนจะตามมาด้วยเสียงครางแหบพร่า ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าภายในประตูที่ปิดไม่สนิท เจ้าของห้องกำลังช่วยตัวเองพร้อมกับครางชื่อเธอไปด้วย ยิ่งในตอนเช้าที่เราได้เจอหน้ากันดอกรักยิ่งทำตัวไม่ถูก เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าสถานการณ์ระหว่างเราจะเป็นแบบนี้… แต่สิ่งหนึ่งที่ดอกรักรู้ได้แน่ชัดคือ ไม่ว่าพยัคฆ์จะทำร้ายจิตใจเธอมากแค่ไหน แต่ในยามที่เขาอ่อนโยนแม้ว่ามันจะน้อยนิดแต่ดวงใจเจ้ากรรมดันสั่นไหวอย่างห้ามไม่อยู่ ราวกับตลอดห้าปีที่ผ่านมาเธอไม่เคยลืมเขาได้เลย ใช้

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD