ดอกรักกลับถึงห้องในตอนเย็นโดยที่เจ้าของยังไม่กลับมา มือเล็กลงมือทำอาหารโปรดของพยัคฆ์อย่างอารมณ์ดี เพราะต่อจากนี้เธอจะได้มีเวลาอยู่กับคนรักมากขึ้นแล้ว
และไม่นานเจ้าของห้องก็กลับมา
“กลับมาแล้วเหรอคะ”
“อื้ม”
“หื้ม เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
“เปล่าหรอก “
ดอกรักขมวดคิ้วยุ่งพลางลอบมองใบหน้าคมคายที่เรียบนิ่งจนเธอเดาอารมณ์ไม่ออก ไม่รู้ว่าว่านี้พยัคฆ์ไปเจออะไรมาถึงดูไม่สบอารมณ์ขนาดนี้ จะว่าไปนี้ก็เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นท่าทางแบบนี้จากเขา
ขาเล็กค่อย ๆ ก้าวเข้าไปทิ้งตัวนั่งลงข้างร่างสูง แต่แทนที่พยัคฆ์จะเข้ามาคลอเคลียเหมือนอย่างทุกครั้งเขากลับเดินเข้าไปในห้องนอนปล่อยเธอให้นิ่งค้างอยู่คนเดียว
ในระหว่างทานอาหารทั้งสองก็ไม่ได้พูดคุยกันสักนิด บรรยากาศเงียบเชียบทำเอาดอกรักรู้สึกอึดอัดไม่น้อย แต่เธอพยายามคิดว่าพยัคฆ์คงจะเหนื่อยเพราะทั้งเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยจึงอารมณ์ไม่ดีเลยได้แต่นั่งตักข้าวเข้าปากเงียบ
