Aren, acilin girişinde duruyordu. Sigarasını yakmıştı ve çenesini sıkmıştı. Sinirle derin nefes çektiği sigarasını inceliyordu. Burak, yanına gelip omzuna dokunduğunda da duruşunu bozmadı.
"Kız iyi Aren," diyen Burak, havaya dağılan dumana bakarken özlemle iç çekti. Kötü kokusu bile mis gibi geliyordu burnuna. "Bir nefes alsam" diyen beynine, sırtını dönüp içindeki ani sigara içme isteğini bastırdı. Şimdi onu rahatlatacak bir sigarası olmayabilirdi ama rahatlaması gereken kişi de o değildi zaten, Aren'di.
Aren, elindeki sigaraya bakıp dudağına götürmekten vazgeçti. Yarım sigarasını yere fırlattı, sigara sönmeden cebindeki paketi de yere atıp içeri geçti. Burak ise ıslanan sigaralara özlemle ve içi giderek baksa da Aren'in az önce ne yaptığını anlamıştı. Kendisi gibi o da lisede başladıkl
