Kinaumagahan.
Pumasok ako sa opisina ni Loffex sa mansion. Siya ay nakaupo sa maganda niyang upuan at seryoso lang na nakatitig sa akin.
"Si Amaraya, kilala ko na siya."
Umiwas siya ng tingin, "Ano naman sa akin kung kilala mo siya?"
"Wala lang, sinabi ko lang." Tumalikod ako at naglakad.
"Akala mo ba ay mapapalitan mo ang anak kong si Amaraya?"
"Maaaring hindi ko siya mapapalitan. Pero ni minsan ba ay hindi mo talaga ako minahal, dad? Woah! Naiinis ako dahil ayaw na kitang tawagin na dad. Pero ang hirap, alam mo kung bakit? Kasi kahit na ginamit mo ako ay naramdaman kong minamahal mo ako. O sadyang imagination ko lang 'yun. Huwag kang mag-alala, buburahin na rin kita sa buhay ko."
Paglabas ko ay nakasalubong ko si Zerho na walang damit.
"Luriana, si Sarhan ay-"
Hindi ko na s
