"โอ๊ย!!!" บัวร้องด้วยความเจ็บปวด เมื่อตัวเธอล้มถลาไปกับพื้นถนน จนร่มหลุดมือปลิวว่อน
"เป็นยังไงบ้าง" ร่างสูงของผู้ชายคนหนึ่งย่อตัวลงมาถาม แสดงถึงความเป็นห่วง
"เจ็บ" ใบหน้าสวยเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของน้ำเสียงนุ่มทุ้มนั้น น้ำเสียงใสๆ เอ่ยออกมาแผ่วเบาและสั่นเครือ ดวงตาคู่งามมีน้ำใสเอ่อคลอบ่งบอกว่าเธอเจ็บมากจริงๆ
ดวงตาคู่คมมองใบหน้าของเธออย่างไม่วางตา ด้วยสายตาตกตะลึง ใบหน้าสวยที่ดูหวานซ่อนเปรี้ยว ดวงตากลมโตสวยเป็นประกาย จมูกเชิดรั้น ริมฝีปากอิ่มได้รูป ไม่ว่าจะมองไปมุมไหนก็ถูกตาต้องใจเขาไปทุกส่วนสัด แล้วยังจะผิวขาวนวลเนียนไปทั้งตัวนั่นอีก
"ลุกไหวไหม" เจ้าของน้ำเสียงนั้นยังคงเอ่ยด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับยื่นมือจะไปจับประคองร่างบางเมื่อเห็นว่าเธอไม่น่าจะลุกขึ้นไหว
"อย่าแตะต้องเธอ" น้ำเสียงเย็นชาแต่แฝงไปด้วยความหวงแหนอย่างเห็นเธอเป็นสมบัติส่วนตัวดังขึ้นก่อนที่ผู้ชายหน้าหล่อลูกครึ่งฝรั่งจะได้สัม
