หลายวันผ่านไป...
จากัวร์ค่อยๆลืมตาขึ้นมือหนาควานหาหญิงสาวข้างกายก่อนจะนิ่วหน้าเล็กน้อยเมื่อไม่มีใครอยู่เลยสักคน
"หายไปไหน... โรส"
เขารีบลุกขึ้นก่อนจะวิ่งวุ่นหาเธอทั่วห้อง ห้องรับแขก ห้องทำครัว แต่ว่าไม่เจอใครเลย เขาวิ่งกลับมาในห้องนอนก่อนจะชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงหายใจหอบอยู่ในห้องน้ำ
"โรสคุณอยู่ในนั้นมั้ย"
เขาเปิดประตูเข้าไปก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก คนตัวเล็กนั่งอยู่บนพื้นสภาพใบหน้าเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เขาเดินไปนั่งลงข้างๆค่อยๆใช้มือลูบไล้ผมเธออย่างอ่อนโยน
"แพ้ท้องเหรอคนดี"
โรสเงยหน้ามองชายคนรักก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย เธอพิงใบหน้าลงกับอกของเขาถอนหายใจออกมายาวๆด้วยความเหนื่อยล้า
"ค่ะ อ้วกสามรอบแล้ว"
"ทำไมไม่เรียกผม"
"โรสไม่อยากปลุกคุณนี่นา ตอนแรกก็คิดว่าอ้วกแล้วมันจะดีขึ้น ไหงเป็นแบบนี้ได้ก็ไม่รู้"
เธอกอดเอวชายหนุ่มไว้แน่น ทำไมคนท้องถึงทรมานขนาดนี้นะ อะไรก็ทานไม่ได้ ยกของหน
