“ขอโทษ แกล้งแรงไปหน่อย”
คิริวจับใบหน้าสวยซบลงที่ไหล่ตัวเองเบาๆ ปิดใบหน้าแดงก่ำของเธอไว้ เพราะรู้สึกหวงมากที่สุด ใบหน้านี้เป็นของเขาคนเดียว เขาไม่อยากให้ใครมาเห็นทั้งนั้น กระชับมือที่โอบรอบเอวคอดกิ่วมากขึ้น เมื่อพี่พราวทำราวกับคนหมดเรี่ยวแรง
“อืม~”
เพราะยังรู้สึกเสียวซ่านในจุดที่โดนสัมผัสอยู่ พราวนภาจึงครางแผ่วกับสิ่งที่คนตัวโตทำ คิริวเป็นผู้ชายขี้แกล้งงั้นเหรอ จุดนี้ก็น่ารักดีแหละ ถ้ามันถูกที่ถูกทางสักหน่อย
“อย่าครางดิ เดี๋ยวพนักงานเข้าใจผิด”
คิริวกระซิบเบาๆ มองพนักงานที่ยืนทำหน้าสงสัยก่อนจะยิ้มให้ พนักงานสาวทำหน้าขวยเขิน รีบเดินหนีไป เพราะเสริฟอาหารทุกอย่างเสร็จหมดแล้ว
“ก็มัน….มันยังเสียวอยู่นี่นา”
ใบหน้าสวยไร้เครื่องสำอางเงยขึ้นจากไหล่ ทำปากยื่นปากยาวใส่ ทั้งที่ดวงตายังคงฉ่ำเยิ้มเพราะแรงอารมณ์ ส่งผลให้คนมองอดใจไม่ไหว กดริมฝีปากลงไปบนหน้าผากเร็วๆ
“นั่งดีๆเลย เดี๋ยวก็ไม่ได้
