พรึ่บ!
“อ๊ะ ริว เปิดทำไม พี่ยังโป๊อยู่ นี่”
พราวนภาร้องโวยวาย เมื่อคนตัวโตเปิดประตูห้องน้ำเข้ามา ซ้ำยังถือวิสาสะอุ้มเธอขึ้น เขารู้หมดแล้วมั้งว่าเธอไม่ได้ใส่กางเกงใน
“เงียบน่า”
คิริวดุเบาๆ สัมผัสนุ่มๆที่แนบเข้ากับแขนทั้งสองข้าง ทำให้เขารู้ว่าพี่พราวไม่ได้ใส่กางเกงใน ความอดทนเขาต่ำนะเว้ย เมื่อคืนก็นั่งมองทั้งคืน อยากจะทำอะไรที่มากกว่านั้นก็ไม่กล้า ตอนนี้มันอะไรนักหนา ทำไมถึงได้ทำตัวน่าฟัดขนาดนี้วะ
“ริว แขนริวโดนก้นพี่อะ”
พราวนภาก้มหน้ามองต่ำ สบตากับคนที่อุ้มเธอเหมือนลูก เธอสูง170 กว่าเลยนะ แต่คิริวอุ้มราวกับว่าเธอตัวเล็กงั้นแหละ
“ทำไมน่ารักจังวะพราว! รู้ตัวไหมวะ ว่าตอนนี้แม่งโคตรน่ารักเลย”
คิริวหน้าตึงทั้งๆที่กำลังชมคนตรงหน้าอยู่ พี่พราวปากร้ายน้อยลงมาก ซ้ำยังไม่ถือตัวอีก ทำตัวสบายๆ ราวกับไว้ใจเขางั้นแหละ เขาไม่น่าไว้ใจนะเว้ย จ้องจะงาบพี่พราวตลอดเวลา ไม่รู้ตัวเลยเหรอวะ
“ปล
