ปึ่ง!
พราวนภาถูกยัดเข้าไปนั่งในรถ เสียงประตูที่ถูกปิดลง ดังมากจนเธอตกใจ มองใบหน้าคนที่ตั้งใจวนรถออกจากที่จอดนิ่งๆ ไม่ยอมพูดยอมไม่จา
น้องมันเป็นเหี้ยอะไรอีกวะ!
“โกรธพี่เรื่องที่พี่ทำให้นักข่าวถ่ายรูปเราเหรอ?”
“เปล่า”
“แล้วโกรธอะไรอะ!”
“หึง”
“พี่ทำอะไรให้หึงตอนไหน?”
พราวนภาถามด้วยใบหน้าขึ้นสี เธอมั่นใจว่าไม่ได้สัมผัสผู้ชายคนไหนเลย แค่อยู่ใกล้ แต่ไม่ได้ใกล้ชิดจนทำให้คนข้างๆหึงได้ เมื่อกี้เธอคิดว่าตัวเองวางตัวดีนะ มันไม่ใช่แบบนั้นหรอกเหรอ?
“ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?”
“ผู้ชายคนไหนวะ!”
“คนที่ยืนข้างๆ!”
“พี่ก้อง??”
“เออนั่นแหละ!”
คิริวเบ้ปาก นี่คิดเองไม่ได้และไม่รู้เลยสินะ ว่าคนๆนั้นนะ มันน่ากลัวแค่ไหน ภายใต้รูปลักษณ์ภายนอกที่แต่งเป็นหญิงเต็มตัว แต่คิริวรู้สึกว่าเขายังคงซุกซ่อนความเป็นชายไว้อยู่
ไม่รู้ดิ แค่รู้สึกว่าเป็นแบบนั้น ผ่านสายตาที่มองมายังพี่พราว รู้สึกว่าเขาคนนั้นเอ็นดูเธอ
