สายลมอ่อนๆ พัดผ่านบานประตูและหน้าต่างส่วนหน้าที่เปิดกว้าง ลดทอนความร้อนในช่วงเวลากลางวัน เสียงใบไม้เสียดสียามกระแสลมพลิ้วแตะต้องใบ เสียงนกไม่ทราบชนิดขับขานแต่ให้ความไพเราะและเรียกความสดชื่นให้คนได้ฟัง
ขวัญข้าวตั้งใจจะออกไปเดินเล่นนอกบ้าน ไปชื่นชมเจ้าของเสียงขับขานน่าฟังนั้น แต่ต้องชะงักแค่เพียงหันหน้าไปทางประตู ชายหนุ่มที่ไม่คิดว่าจะพบเจอก็ยืนใบหน้าค่อนข้างบึ้งอยู่ ท่าทางพิงกรอบประตูกอดอกนั้นแสดงให้รู้ว่าเขายืนอยู่ตรงนั้นมาระยะหนึ่ง ไม่ใช่เพิ่งเดินเข้ามา
“พี่พี” เธอครางชื่อเขาอย่างแปลกใจระคนตกใจ
“พี่เข้ามาได้ยังไงคะ” เธอจำได้ว่าตั้งแต่เช้ายังไม่ได้ออกไปไขกุญแจที่ประตูรั้วเหล็กดัด เพราะไม่มีกิจจะออกไปนอกบ้าน
รอยกดลึกปรากฏตรงมุมปากของผู้ถูกถาม ก่อนจะเหยียดออกเล็กน้อย ซึ่งมันทำให้ใบหน้าบึ้งตึงของเขาเมื่อครู่ดูบึ้งขึ้นอีกเป็นสองเท่า ก่อนเขาจะพูดเมื่อสาวเท้าเข้ามาอย่างถือวิสาสะ
“พูดคุยจ
