ใบสั่งพิศวาส

บทนำ(ต่อ)

ก๊อก! ก๊อก!

“นี่คุณ”

โครม!

เสียงเคาะประตูเรียกของเขาถูกสวนกลับมาด้วยวัตถุชิ้นหนึ่งชิ้นใดชนเข้ากับประตูอย่างแรง จนเขาสะดุ้งผงะออกห่างประตูโดยอัตโนมัติ ก่อนจะส่ายหน้าระอา สูดลมหายใจเข้าลึกเพื่อข่มใจ ก่อนทำใจดีเรียกเธออีกครั้ง

“คุณ ออกมาตกลงกันก่อน”

โครม!

“ไปให้พ้น ไม่ต้องตกลงอะไรทั้งนั้น ไป” หลังจากขว้างของเข้าใส่บานประตู ก็ตามด้วยเสียงเกรี้ยวกราด จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงฝักบัวดังซู่ซ่า

ชายหนุ่มละสายตาจากบานประตู ที่ได้ยินเสียงฝักบัวซ่าๆ อยู่ด้านใน หันหลังพิงบานประตูเอาไว้ พร้อมกวาดตามองไปบนพื้น เสื้อผ้าของเขาและเธอยังทิ้งเกลื่อนกลาด เขาจำชุดเดรสสีแดงที่เธอสวมใส่เข้ามาในงานฉลองหมั้นของอินทุอรน้องสาวคนเดียวของเขา กับพีรัชลูกชายนายธนาคารใหญ่ได้ แม้ชุดแดงจะเน้นผิวสีน้ำผึ้งของเธอให้โดดเด่น แต่มันไม่สะดุดตาสะดุดใจเขา เท่ากับสายตาของเธอที่มองคู่หมั้นหนุ่มของน้องสาวเขา และพีรัชก็มองเธอด้วยสายตาไม่แตกต่างกันนัก จากนั้นเหมือนเธอจะหายตัวไปจากงานเลี้ยง

ส่วนเขาเมื่อดื่มเหล้าแก้วสุดท้ายที่บริกรยกมาให้ ก็รู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัว เขายังนึกตำหนิตนเองว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น สาวๆ ที่มาในงานถึงแม้จะมีบ้างที่แต่งตัววับแวม แต่ไม่น่าปลุกเร้าอารมณ์เขาขนาดเกินความควบคุม เขาต้องรีบกลับไปที่ห้องพักของโรงแรม ซึ่งเปิดไว้สำหรับเจ้าภาพพักผ่อนระหว่างรอแขกมาร่วมงาน เพื่ออาบน้ำให้ร่างกายที่ตื่นตัวให้สงบลง

แต่เมื่อเขาเข้าไปในห้องก็พบว่าหญิงสาวผู้นี้อยู่ในห้องนั้นแล้ว และเธอก็มีสภาพไม่ต่างจากเขานัก ใบหน้าเธอแดงก่ำ ดวงตาหยาดเยิ้ม และเหมือนเธอกำลังปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนเอง พร้อมเสียงพึมพำว่าร้อนเสียเหลือเกิน จากนั้นทั้งเขาและเธอต่างยินยอมพร้อมใจก้าวขึ้นไปบนเตียงกลางห้อง แล้วทุกอย่างมันก็เป็นไปตามครรลอง แม้จะเหนือการควบคุมของเขาและเธอ

ชายหนุ่มครุ่นคิดขณะเดินเข้ามาใกล้เตียงใหญ่ที่ยับยู่ยี่ คราบเลือดสีจางซึ่งไม่ต้องให้อธิบายว่าเป็นเลือดของใคร และเกิดขึ้นได้อย่างไรปรากฏบนผ้าปูที่นอน ตอกย้ำให้รู้ว่าหญิงสาวที่อยู่ในห้องน้ำนั้นไม่ใช่สาวรักสนุกที่ยอมนอนกับใครง่ายๆ เป็นแน่ ถ้าไม่ถูกกระทำ แล้วเขาก็คงไม่พิศวาสเธอขนาดควบคุมตัวเองไม่ได้ขนาดนี้ ผิวสีน้ำผึ้งของเธอแม้จะดูเนียนนุ่มมือ แต่เขาไม่ชอบ บอกได้เลยถ้าไม่เมา เขาเอาเจ้าหล่อนไม่ลง

เราสองคนถูกวางยา ชายหนุ่มคิดเช่นนั้น

ใครกล้าดียังไงมาทำกับ นายอาติณณ์ อรรถนนท์ แบบนี้