รักนั้น ณ กาลครั้งหนึ่ง
ผ้ายับที่พับไว้
----20----
อาหารวันนี้เป็นอาหารไทยๆ ทำง่ายๆ รสชาติอ่อนๆ ให้คนป่วยกินได้ แต่ยังมีแขกพิเศษมาร่วมวงด้วย
"ฉันจะไปกินข้าวกับเลย์จะไปหรือเปล่า"
ยูกะหันไปถามเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ สีหน้าอมทุกข์ของเขา และภาพที่เขาเอาแต่นั่งเกาะหน้าต่างเหม่อมองไปทั่วไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ท่าทางพวกนั้นมันพาให้ยูกะหงุดหงิดและไม่พอใจสักเท่าไหร่
"ไม่ไป ผมอยากออกไปข้างนอก" เขาต้องอย่างเด็กดื้อด้าน นั่นยิ่งทำให้ยูกะไม่พอใจอย่างมาก เธอยืนกัดฟันกำมือแน่นมองดูท่าทางเฉยชาของเด็กที่เธอเลี้ยงดูอย่างดีคนนี้ด้วยความโกรธเคือง แต่เพราะความรักที่มีในใจมันมากกว่า สิ่งที่เธออยากจะทำกับร่างเสมือนไร้วิญญาณนั้นก็ค่อยๆ หายไป
"คิดจะหนีออกไปหรือไง เอกสารทั้งหมดของเธออยู่ที่ฉัน ออกไปได้ก็เท่านั้น เงินก็ไม่มีสักบาท"
เคนตะทำได้แค่มองไปที่ร่างอวบหน้าประตูด้วยสายตาเศร้าหมอง ถ้าต้องทนอยู่อย่างนี้อี
