คนแปลกหน้า
1052 Words
บทที่4
คนแปลกหน้า
4ปีผ่านไป
ลอดดอน ประเทศอังกฤษ
ตึก! ตึก! ตึก!
เสียงจังหวะการเดินด้วยรองเท้าส้นเข็มราคาแพงดังมาจากด้านนอก เด็กหญิงและเด็กชายต่างพากันเก็บของเล่นทุกอย่างใส่ตะกร้าท่ามกลางสายตาและรอยยิ้มของวิคเตอร์ เขานั่งทำงานสายตาก็คอยมองหลานทั้งสองคน
แกร๊ก!
“มีก้าคงเดียวเยย มีญ่าไม่ยู้” (มีก้าคนเดียวเลยมีญ่าไม่รู้)
“แหมมม รีบแก้ตัวเชียวนะคะมีญ่า ลืมไปหรือเปล่าว่าคุณลุงนั่งทำงานอยู่ด้วย” ลูกสาวฉันแก้ตัวน้ำขุ่นๆ
“คุงยุงขา มีญ่าไม่ซงค่ะ” (คุณลุงขามีญ่าไม่ซน)
“เราอะตัวดีเลยมีญ่า แถมบังคับมีก้าด้วย”
ฉันหันไปมองหน้าลูกสาวตัวดีเธอยิ้มจนเห็นฟันขาวจากนั้นก็เดินอ้อมไปนั่งตักพี่ชายฉัน ส่วนมีก้ายังคงเก็บของเล่นใส่ตะกร้าไม่พูดไม่จา จะผิดไหมถ้าฉันจะบอกว่ามีก้าหน้าเหมือนเขาเลย เหมือนจนฉันกลัวว่าถ้าวันหนึ่งเขาคนนั้นได้เห็นมีก้าเขาต้องรู้แน่ๆ ว่ามีก้าเป็นลูกของเขา
“วีนัส” วิคเตอร์เห็นน้องสาวนิ่งไปจึงเรียกเธอเบาๆ จนเธอได้สติ เขารู้ว่าน้องสาวเป็นห่วงเรื่องลูกมากหากต้องกลับไปอยู่ไทยเขาคงต้องส่งคนไปดูแลอย่างใกล้ชิด
“อาทิตย์หน้าต้องไปหาคุณแม่แล้ว แน่ใจนะว่าจะไม่ให้พี่ไปด้วย”
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูไปเองจะสะดวกกว่าคนของเราก็มีเยอะไม่น่ามีปัญหาอะไรหรอกค่ะ”
“ไว้พี่จะคุยกับพ่อให้นะ”
“ค่ะ”
วิคเตอร์มองหลานๆ ก็อดใจหายเขารักและเลี้ยงดูราวกับลูกของตนเอง แต่จะให้เด็กๆ อยู่ที่นี่ก็คงไม่ปลอดภัย คนที่อันตรายที่สุดคือพ่อของเขา วิคเตอร์รุ่นที่1 รายนี้ฆ่าได้แม้กระทั่งลูกเมีย ที่แม่เขาต้องหอบน้องหนีไปก็เพราะพ่อพยายามฆ่า แม่หมดประโยชน์แถมยังรู้ความลับของพ่ออีก นี่คงเป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่พ่อแค้นพยัคฆ์เมฆาที่ปกป้องแม่ของเขา เฟียที่ไม่ได้จ่ายส่วยหรือขึ้นตรงกับพยัคฆ์เมฆาไม่สามารถเข้าไปทำอะไรในประเทศไทยได้
แม่เขาจึงเลือกหนีไปอยู่ในเขตพื้นที่การดูแลของพยัคฆ์เมฆา
สนามบินสุวรรณภูมิ
ทันทีที่ฉันก้าวขาลงจากเครื่องสิ่งแรกที่ลูกสาวฉันพูดก็คือ
ร้อน ร้อนมาก ร้อนจนอยากจะบ้าตาย ส่วนลูกชายฉันหยิบทิชชูในกระเป๋ามาซับเหงื่อ โอเคแม่เข้าใจฉันควรพาลูกไปนั่งทานขนมในห้องแอร์ก่อน จึงบอกกับฮาเวิร์ดให้จัดการประสานงานกับบอดี้การ์ดที่นี่ ฮาเวิร์ดพูดไทยได้ รู้เรื่องขนบธรรมเนียมประเพณีที่นี่เพราะภรรยาของฮาเวิร์ดเป็นคนไทย ที่สำคัญพี่ชายฉันส่งให้มาอยู่กับคุณแม่ด้วย เด็กๆ จะได้มีเพื่อนเพิ่มและฉันจะได้หมดห่วงอย่างน้อยฮาเวิร์ดจะได้อยู่ใกล้ชิดกับครอบครัว
“บอกให้บอดี้การ์ดไปพักเถอะแค่ฮาเวิร์ดกับไมค์สองคนก็พอ” ฉันหันไปสั่งก่อนจะพาเด็กๆ เข้ามานั่งทานขนมเค้กในร้านกาแฟ
“มี๊ๆ ที่นี่มีคงหย่อๆ ไหม” (มี๊ๆที่นี่มีคนหล่อๆไหม)
“คนหล่อๆ มีเยอะค่ะแต่มีญ่ายังเด็กอยู่ห้ามคิดเรื่องมีแฟนนะคะ”
คิดว่าฟังไหม ไม่เลยมีญ่ายังสอดส่องมองไปทั่วจนมีก้าถอนหายใจและขยับมานั่งใกล้ๆ ฉัน
“มี๊ครับอยากเข้าห้องน้ำ”
“โอเคไมค์ฝากดูมีญ่าด้วยนะ ฮาเวิร์ดทานข้าวต่อเถอะห้องน้ำอยู่ใกล้ๆ เดี๋ยวฉันจัดการเอง” บอดี้การ์ดฉันทำท่าจะลุกแต่ฉันเข้าใจทั้งสองคนอยู่บนเครื่องก็ไล่จับลูกๆฉันจนเหนื่อย เวลานี้ควรให้เขาพักผ่อนบ้าง ฉันจึงพามีก้ามาเข้าห้องน้ำหญิงกับฉัน เขาเขินมากไม่กล้าเข้ายืนบิดจนหน้าแดง
“มีก้าครับเด็กเข้าได้แต่ถ้าเข้าห้องน้ำชายมี๊เข้าไม่ได้นะครับ”
“มี๊ไม่เอามีก้าเขิน ไม่เข้าครับ”
“เฮ้ออ มีก้าครับมีก้าเข้าห้องน้ำคนเดียวได้เหรอมี๊เป็นห่วงนะ”
“ได้ครับ” มีก้าพยักหน้าหงึกๆ จากนั้นก็วิ่งจู๊ดเข้าห้องน้ำไปรู้แบบนี้ให้ไมค์พามาดีกว่า
///มีก้า///
ม่ายยยหวายยย ห้องน้ำคนเต็มเลย ผมปวดฉี่จะแย่ยืนบิดซ้ายบิดขวาจนมีคนใจดีหันมามองผมแถมยังหัวเราะที่เห็นผมยืนบิดซ้ายบิดขวาด้วย
“น้องเข้าก่อนไหมครับ”
“ขอบคุณครับ”
ผมวิ่งเข้ามาในห้องน้ำด้วยความไวจนเสียงข้างนอกซุบซิบกันและหัวเราะกันใหญ่
‘ไปไข่ทิ้งไว้เหรอ’
‘จะบ้าหรือไงเฮีย ไร้สาระว่ะ’
อะไรคือไข่ทิ้งไว้เหรอ มนุษย์ไม่ได้คลอดลูกออกมาเป็นไข่สักหน่อย ผู้ชายไม่สามารถคลอดลูกหรือตั้งครรภ์ได้ ผมกดชักโครกแล้วเดินออกมาจนเจอผู้ชายอีกคนกับเด็กผู้ชายตัวโตกว่าผมเยอะ แต่ผมหล่อกว่า
“หนูๆ พ่อแม่ไปไหนครับทำไมปล่อยให้มาเข้าห้องน้ำคนเดียว”
“มี๊รออยู่ข้างนอกครับ” ผมยกมือไหว้ทุกคนในห้องน้ำเพราะมี๊สอนไว้ว่าต้องไหว้ผู้ใหญ่ทุกคน เด็กผู้ชายหัวเราะผมด้วยผมทำอะไรผิดเหรอ
“พ่อครับน้องเหมือนไม่ใช่คนไทยเลย”
“แต่พูดไทยได้ น้าออกมาแล้วบาสไปเข้าห้องน้ำก่อนไป”
“ครับ”
ผมมองหน้าคุณลุงคนนั้นที่เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วรู้สึกแปลกๆ เขายิ้มให้ผมแต่ผมไม่อยากยิ้มให้เขาจึงยกมือไหว้แล้วก้มหัวเหมือนคลิปลุงเท่งที่ผมดูในติ๊กตอก ผมเห็นคนชอบแสดงว่าคนไทยน่าจะชอบ
“ฮ่าๆๆ ใครสอนให้ไหว้แบบนี้ครับ” คุณลุงคนนั้นถามผมแต่ผมไม่ตอบจึงเดินออกมาหามี๊ข้างนอก
“มีก้ามี๊เป็นห่วงแทบแย่ รีบไปกันเถอะ”
--------------------------------
ใช่ไหมนะ ใช่หรือเปล่าใช่โบ๊ทไหมนะ
- Writer
