กาลเวลาผ่านไป

1009 Words
บทที่2 กาลเวลาผ่านไป เหมือนทุกอย่างถาโถมเข้ามาในชีวิตฉัน ฉันมารู้ทีหลังว่าพี่ชายถูกเชิญชวนให้ร่วมมือกับรัฐบาลเพื่อเข้ายึดอำนาจของพยัคฆ์เมฆา ภูตะวันคือคู่อริที่พยายามเข้ามาทำลายพยัคฆ์เมฆาแต่แฟนของคุณโบ๊ทยอมเอาตัวเองกลับเข้าไปที่รังภูตะวันเพื่อยุติปัญหา เธอถูกกระทำไม่ต่างจากฉัน จนกระทั่งคนของภูตะวันเชิญชวนให้คุณพ่อของฉันเข้าร่วมการล้มล้างอำนาจของพยัคฆ์เมฆาเพื่อยึดอำนาจที่พยัคฆ์เมฆามี แต่คนที่ซวยคือฉันเอง 2เดือนผ่านไปกับการที่ฉันอยู่ที่อังกฤษพี่ชายฉันแทบจะไม่ให้ฉันได้ออกไปไหนเลย เรียนก็มีอาจารย์มาสอนตัวต่อตัวฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้แย่นะแต่แค่ฉันยังนึกถึงคนที่ไม่ควรนึกถึง “ขออนุญาตค่ะ คุณวิคเตอร์สั่งให้พวกเราเอาอาหารไทยขึ้นมาเสิร์ฟค่ะ” กลุ่มแม่บ้านสาวในชุดยูนิฟอร์มช่วยกันยกอาหารไทยรสชาติจัดจ้านตามคำสั่งของพี่วิคเตอร์ที่ถูกฉันร้องขอไป “ขอบคุณค่ะ” มาอยู่ที่นี่อาหารฝรั่งฉันแทบไม่แตะเลย อยู่ไทยมาตั้งแต่เกิดแกงใส่กะทิคือนัมเบอร์วันจริงๆ ที่นี่ใช้กะทิแบบสำเร็จมันไม่ผ่านแต่ก็พอทำให้หายอยากไปได้บ้าง เหล่าแม่บ้านมองเจ้านายทานอาหารรสจัดต่างก็รู้สึกขนลุก เธอทานได้ดุเดือดมากน้ำจิ้มซีฟูดส์ที่พวกเธอไม่เคยพบเจอแต่เจ้านายสาวกับซดมันอย่างกับน้ำซุป แม้แต่บอดี้การ์ดอย่างฮาเวิร์ดยังหวนคิดถึงภรรยาของตนตอนแพ้ท้องเลย “คุณฮาเวิร์ดมองแบบนี้สนใจมานั่งทานกับฉันไหมคะ” “ไม่ครับ ไม่เด็ดขาดมันเผ็ดมากตอนภรรยาผมแพ้ท้องเธอทานแบบนี้ทุกวัน ทานจนปวดท้องต้องนอนโรงพยาบาลเลยครับ” ฉันหยุดชะงักเมื่อได้ยินคำพูดของฮาเวิร์ด ถ้าจำไม่ผิดฉันมาอยู่ที่นี่ได้สองเดือนแล้วแต่ว่าประจำเดือนของฉันขาดหายไปจากที่ทานข้าวอร่อยๆ ตอนนี้ฉันอยากจะอาเจียนขึ้นมาเสียอย่างนั้น อึก! อ้วกกกก!!! ฮาเวิร์ดรีบแต่หลังใบหูเพื่อแจ้งข่าวให้เจ้านายทราบไม่ถึง5นาทีประตูลิฟต์ชั้น40ก็เปิดออกฮาเวิร์ดจึงก้มคำนับให้เจ้านายหนุ่มที่เดินตรงเข้ามาด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก “พี่!” “ฮาเวิร์ดไปรับหมอคาร่ามาที่นี่ไป!” “ครับนาย” ฉันเดินกลับมานั่งพักแต่พี่ชายฉันเขาเดินไปยืนอยู่ที่ระเบียงกระจกใสสายตาก็มองไปยังแม่น้ำเทมส์ที่ไหลผ่านเมืองลอนดอน การขนส่งทางเรือกำลังพลุกพล่านไม่ต่างจากแม่น้ำเจ้าพระย***านเรา “หนูคิดว่าหนูเครียดค่ะ” “-_-!” ไม่มีคำพูดใดๆ ออกมาจากปากของวิคเตอร์เลยจนกระทั่งประตูลิฟต์เปิดออกมาพร้อมกับคุณหมอคาร่า เธอเดินยิ้มหวานเข้ามาทักทายชายหนุ่ม ดูก็รู้เคยกินกันมาแล้ว “ตรวจน้องสาวฉันให้ละเอียด” “วิสตันคุณไม่ต้องห่วงเดี๋ยวฉันจัดการเอง” วิสตันคือชื่อที่ผู้เป็นแม่ตั้งให้แต่เมื่อได้รับตำแหน่งวิคเตอร์ก็ถูกเรียกตามตำแหน่งกันมา การที่ผู้หญิงคนนี้รู้จักชื่อที่มีเพียงคนในครอบครัวรู้แสดงว่าสถานะของทั้งสองอาจจะไม่ธรรมดา ฉันถูกพามาตรวจที่ชั้น39ที่นี่มีเครื่องมือแพทย์แต่เหมือนไม่ได้ถูกการใช้งาน บางส่วนมีผ้าสีขาวคลุมเอาไว้ หลังจากเก็บตัวอย่างปัสสาวะและตรวจเลือดแล้ว ฉันก็นั่งคุยกับคุณคาร่ารอให้เจ้าหน้าที่คนอื่นๆ ที่คุณคาร่าพามาทำงานกันต่อ “คุณเป็นแฟนพี่ชายฉันเหรอคะ” “เปล่า” ฉันถามเป็นภาษาอังกฤษแต่เธอส่ายหน้าและตอบกลับเป็นภาษาไทย ดวงตาที่เคยสดใสค่อยๆ เศร้าลง “คุณพูดไทยได้?” “ฉันเป็นลูกครึ่งเหมือนกับเธอนั่นแหละ ฉันโตที่ประเทศไทยแต่ได้ทุนมาเรียนต่อที่นี่และฉันก็ได้เจอกับวิสตันเขาเป็นนักกีฬาของมหาวิทยาลัย พอฉันรู้ว่าเขาเป็นลูกครึ่งก็เลยทำอาหารไทยไปให้เขาทุกวันแต่ก็นั่นแหละเรื่องหัวใจมันบังคับกันได้จริงไหม” รอยยิ้มที่สดใสพยายามส่งมาให้ฉันแม่ริมฝีปากของเธอจะสั่นระริก แค่นี้ฉันก็รู้แล้วว่าทั้งสองคนคงมีอะไรลึกซึ้งกันมากกว่านี้แน่ “หมอคาร่าคะผลตรวจออกมาแล้วค่ะ” คุณคาร่าพยักหน้าต่อสายหาพี่ชายฉันให้ลงมาฟังผลด้วยกัน พี่ชายฉันมองฉันอย่างอ่อนใจฉันเองก็หวั่นกลัว กลัวความจริงเหมือนกัน “พร้อมนะ” คาร่าเปิดผลตรวจที่ผู้ช่วยส่งมาให้อ่านให้ทั้งสองคนฟัง “เร็วๆ คาร่า!” วิคเตอร์เร่งเร้าให้คาร่าอ่านผลตรวจไวๆ ตอนนี้ความรู้สึกของเขามันตีกันมั่วไปหมด ทั้งกลัวทั้งสงสารน้องสาวต้องมารับเคราะห์แบบนี้มันไม่ถูก “ผลการตรวจปัสสาวะตอนนี้น้องสาวคุณกำลังตั้งครรภ์ ผลเลือดก็ยืนยันจะลองอันตร้าซาวด์ดูไหมว่าเด็กแข็งแรงหรือเปล่า” วิคเตอร์กัดฟันกรอดส่วนวีนัสนั่งน้ำตาไหลพรากเขาโกรธแค้นทั้งภูตะวันที่ต้องการใช้เขาเป็นเครื่องมือและยังโกรธแค้นพยัคฆ์เมฆาที่ทำกับน้องสาวเขาเช่นนี้ “ตรวจเลย” “พี่วิคเตอร์ นะ หนู....” “ไม่เป็นไรในเมื่อเด็กเกิดมาแล้วก็ต้องเลี้ยง พี่จะให้การ์ดมาดูแลความปลอดภัยของเราเพิ่ม” “ค่ะ...” ----------------------------------- ตอนนี้ยังเป็นพาสวัยเรียนของโบ๊ทนะคะ หลังจากนี้จะเริ่มกลับเข้าสู่พาสปัจจุบันแล้ว ไรท์มีการปรับบทนิดหน่อยจากเรื่องที่แล้ว เรื่องนี้ไม่มีนอกกายนอกใจ
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD