Chelsea’s POV
NAGPUNAS ako ng pawis dahil pinawisan ako pagkatapos naming ilagay sa isang lagayan ang bahagi ng buto ni ate Camila. Nanginginig ang mga kamay namin habang inilalagay namin sa loob ng sakot na dala ko. Kahit isang piraso lang naman iyon ng bahagi ng buto ni ate Camila. Hindi namin maiwasan matakot at nerbyosin.
Naniniwala akong ito ang tunay kong ate Camila at hindi ang estrangherong nasa bahay ni Nikolas na nagpapanggap na siya ang ate ko. Nang makita ko siya wala man lang akong naramdamang lukso ng dugo. Kagaya na lang ng naramdaman ko nang makita ko si ate Candice.
“Grabe, Chelsea, ang hirap palang hukayin ang ganitong kalalim na hukay. Para akong tumakbo ng 200 miles,” reklamo ni Apolinario.
Puno ng pawis ang kanilang mga katawan at pati na ang kanilang mga mukha.
