เนื้อทองพยายามจะไปเยี่ยมแอนที่หอพักอยู่หลายครั้ง แต่ลูกสาวก็บ่ายเบี่ยงตลอด ไม่ยอมให้เธอไปเยี่ยมเลยสักครั้ง ให้กลับบ้านก็ไม่ยอมกลับ จนเวลาล่วงเลยมาร่วมสองเดือนแล้ว
เป็นสองเดือนที่เนื้อทองพยายามติดต่อลูกสาวอยู่หลายต่อหลายครั้ง ทั้งโทรศัพท์และแชต แต่ทุกครั้งแอนก็มีข้อแก้ตัวต่าง ๆ นานา ไม่ว่าจะเป็นเรียนหนัก ต้องทำกิจกรรม หรือไม่สะดวกพูดคุย จนทำให้เนื้อทองรู้สึกถึงความห่างเหินที่มากขึ้นทุกวัน
ความกังวลที่สะสมมานานทำให้เนื้อทองตัดสินใจไปหาแอนที่ห้องพักโดยไม่ได้นัดหมาย เมื่อไปถึงหน้าอพาร์ตเมนต์เล็ก ๆ ที่แอนอาศัยอยู่ เนื้อทองยืนมองขึ้นไปยังหน้าต่างห้องของแอน หัวใจเธอเต้นแรงด้วยความกังวลและความเป็นห่วง
“พี่รอตรงนี้ก็แล้วกัน แอนเขาไม่อยากให้พี่มาด้วย ถ้าเกิดว่าพี่ขึ้นไปกับฉัน เดี๋ยวจะพาลโกรธไปกันใหญ่” เนื้อทองหันไปบอกกับสามีขณะที่ปลดเข็มขัดนิรภัยออกจากตัว ชายผู้เป็นคนขับรถพยักหน้ารับ
จากนั้นเนื้
