ไอรักขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาทว่ากลับไม่ช่วยให้ความเหน็บหนาวในใจของหล่อนบรรเทาลงได้เลย ความเย็นชาของสามีนั้นมันทำให้หล่อนหนาวยิ่งกว่าไปยืนตากหิมะหลายเท่านัก กว่าจะพยายามพาร่างกายให้ลุกขึ้นมาปั้นยิ้มได้ก็ทรมานเหลือเกิน
“วันนี้เราไปข้างนอกกันดีไหมคะ”
ไอรักถามสามีด้วยรอยยิ้มสดใสเช่นเคย ไร้แววหมองเศร้าให้อีกฝ่ายได้เห็น
“วันนี้มีประชุมทั้งวัน เย็นก็มีทานอาหารกับลูกค้า”
ราชสีห์ยกกาแฟขึ้นมาจิบ จากนั้นคว้าสูทมาถือเตรียมจะออกไปทำงาน หรือหากมองอีกนัยหนึ่งคือเขาต้องการเลี่ยงการเจอภรรยาเสียมากกว่า
“แล้วจะกลับมาตอนไหนคะ”
หญิงสาวยังคงพยายามซักถามเพราะวันนี้เป็นเกิดของตน เธอเองก็อยากจะมีเขาอยู่ข้าง ๆ แต่ดูท่าแล้วคงจะต้องผิดหวัง
“ดึกหน่อยไม่ต้องรอหรอก”
ชายหนุ่มไม่แม้แต่จะหันมามองหน้าภรรยาที่กำลังส่งสายตาอ้อนวอนมาให้ตนเอง เพราะเขารู้ดีว่าอีกนิดเดียวเขาจะทนไม่ไหว กลัวจะเผลอหลงใหลไปกับมารยาที่ไอรั
