คนเล็กอยากทานอะไรไหมหื้มเดี๋ยวคนโตไปซื้อมาให้"
"ไม่ค่ะคนเล็กอยากได้กลิ่นคนโต อยากให้คนโตกอดแบบนี้ลูกบอกว่าลูกชอบ"ความขี้อ้อนแสนไร้เดียงสาทำให้คลาสละสายตาไปไหนไม่ได้เลย เมย์ลดาไม่รู้ตัวสักนิดว่าเธอยิ่งอ้อนแบบนี้คลาสยิ่งใจเหลว ภาพวันวานในช่วงอดีตที่เมย์ลดาขี้อ้อนยังไงวันนี้เธอก็ไม่เปลี่ยนไปเลย เมย์ลดามุดหน้าส่ายกลับอกแกร่งไปมาเพื่อแกล้งคนพี่ หมอพัฒน์ที่เปิดประตูเข้ามายื่นน้ำขิงให้เมย์ลดา เธอรับมาแล้วยกมือไหวขอบคุณ น้ำขิงอุ่นๆถูกดื่มจนหมดนั่นทำให้เมย์ลดาสดชื่นขึ้น
ครืด~ครืด~ครืด
เสียงโทรศัพท์สั่นขึ้นคลาสรีบล้วงกดรับสายทันที เสียงเรียบใบหน้าที่ค่อนข้างตึงทอดเสียงตามสายเอ่ยถามลูกน้องโดยมีเมย์ลดาซบหน้าลงตรงอก มืออีกข้างก็ลูบผมบางเพื่อให้เธออบอุ่น
"มีอะไร"
("นายครับคุณเตชินกับคุณดาวหายตัวไปครับ พวกเราพยายามเช็คกล่องวงจรปิดแต่มันกลับมี ปัญหาทุกตัวเลยครับ")
"ไปตามหาพวกท่านให้เจอ"
("รับทรา
