ตอนที่23 ขี้เกียจตัวเป็นขน

1467 Words

"หนูเมย์เป็นยังไงบ้างปวดหัวปวดตัวมากไหม"มือหนาอังหน้าผากมนอย่างถือวิสาสะ แต่คนตัวโตไม่ได้หงุดหงิดอะไรที่อาหมอถูกเนื้อต้องตัวเมย์ลดา หมอพัฒน์ใช้สเต็ทโตสโคปฟังปอดและเสียงของหัวใจของคนที่นั่งอยู่บนตักแกร่งของคลาส ดูๆ แล้วเธอคงถูกบังคับให้นั่งสะมากกว่าเพราะใบหน้างอง้ำเหลือเกิน หลายอาทิตย์หลังจังที่เมย์ลดาออกจากโรงพยาบาล ร่างกายที่ฟกช้ำขมับที่แตกดีขึ้นจนแผลแห้งในที่สุด ทุกคืนเมย์ลดาโดนคนพี่ทำรักจนสลบแถมคนตัวโตยังบังคับออกคำสั่งไม่ให้เธอกินยาคุม เค้าเองก็ไม่ป้องกันสดเพียวแบบใจสั่งเพราะต้องการให้คนตัวเล็กตั้งครรภ์ ร่างบางถูกรวบให้นอนบนอกโดยไร้เสื้อผ้าอาภรณ์กางกั้นทุกคืน เมื่อร่วมรักเสร็จ จุ๊บ!! คลาสจุ๊บจูบร่างที่เกยอยู่บนอกอย่างลืมตัว ความรักความลุ่มหลงที่มาพร้อมกับความแค้น โดยหารู้ไม่ว่าสิ่งที่เค้ากำลังทำมันสร้างแผลลึกให้น้องอย่างไม่รู้ตัว เช้า แสงแดดยามเช้าปลุกคนที่หลับใหลให้ตื่นอย่างง

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD