Botan benim elimden tutup babama doğru yürüdü. Babamı görünce uzanıp el öpmek için hamle yaptım ama Botan elimi sıkarak buna engel oldu. Bu tuhaf gelmişti. Babamdı sonuçta. Her şeye rağmen babamdı. En azından beni atmamıştı. 18 yıl bakmıştı bana. Yapmayabilirdi. Tamam etraf önce bir kınardı ama sonunda erkeğin bir bebeğin bakmasının zor olduğunu da düşünürdü. Gerçi babam için bir an bile kınanmak önemli bir durumdu ama yine de bakmıştı işte. O tahammül edemediği suratıma 18 yıl boyunca bakmıştı. Botan ifadesini sertleştirdi. Az önce birlikte alışveriş yaptığım adamdan eser kalmamıştı. Bu kadar hızlı değişebilen yapısı insanı ürkütüyordu.
' Benim kapımda ne işin var?'
Babam ona döndü.
' Her şey senin başının altından çıkıyor ama yinede yularını tutması gereken babandır. Seninle işim yo
