“อื้อ!” ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจเพราะทันทีที่พูดจบแอลฟ่าก็กระชากฉันเข้าไปจูบเต็มแรง สัมผัสของเขามันเต็มไปด้วยความดุดัน แต่ความรู้สึกที่ฉันได้รับมันไม่ใช่ความกลัวมันมีแต่ความเกลียดความขยะแขยง!
“อย่าปากดี” แอลฟ่ากระชากฉันออกพร้อมกับพูดเสียงรอดไรฟัน มือของเขาก็บีบไหล่ทั้งสองข้างของฉันแน่นจนฉันรู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งไหล่
“ปล่อย” ฉันไม่ยอมแสดงความเจ็บปวดอะไรออกมาต่อหน้าเขาทั้งนั้นทั้งกายแล้วก็ใจ ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บมากทั้งสองอย่างเลยก็ตาม
“ฉันจะยอมปล่อยเธอตอนนี้แล้วกันมิลาน แต่วันไหนที่ฉันคิดจะหยุดเธอหนีฉันไม่พ้นหรอกจำไว้ที่รัก” แอลฟ่าบอกพร้อมกับส่งรอยยิ้มร้ายให้ฉัน
“นี่เอามองส่วนไหนคิดถึงได้มีความมั่นใจขนาดนี้ฮะ!” ฉันถามกลับทันที สุดทนจริง ๆ ค่ะ ความมั่นหน้ายกให้มึงเลยค่ะแอลฟ่า
“เธอรู้ดีมิลานว่าฉันทำได้หรือไม่ได้” แอลฟ่าตอบก่อนที่จะหันหลังแล้วก็เดินจากฉันไป หึ! กะอีแค่ที่บ้านทำธุรกิจเป็นคู่ค้
