“...อ้อ พี่ธามคะ รีบกลับมานะคะ มิลค์อยากนอนกอดที่รักแล้ว คิดถึงกอดของพี่ธามที่สุดเลย~” ฉันพูดประโยคนี้ออกไปหลังจากที่หันไปเห็นว่ามีใครบางคนกำลังยืนจ้องฉันอยู่พร้อมกับจ้องตากลับด้วยสายตาท้าทายเหมือนกัน แต่พี่ธามไม่อยู่แล้วนะคะวางสายไปตั้งแต่ประโยคก่อนหน้าแล้ว
ฉันแกล้งเป็นกดวางสายแล้วก็เดินผ่านหน้าไอ้บ้านั่นทันทีโดยที่ไม่ได้สนใจสายตาดุดันของเขาเลยสักนิด รู้สึกมีความสุขที่ได้เล่นละครเหมือนว่าตัวเองไม่ได้สิ้นไร้ไม้ตอก ระดับมิลานจะหาผู้ชายโปรไฟล์ดีแค่ไหนมาดามใจก็ได้ทั้งนั้นแหละ
“ไอ้นั่นมันเป็นใคร” เสียงแอลฟ่าถามขึ้นในจังหวะที่ฉันเดินผ่านพร้อมกับขยับตัวมาปิดกั้นทางเดินเอาไว้
“ไม่ใช่ธุระของนาย” ฉันตอบกลับทันที
“ไอ้ที่เธอไปเที่ยวยุโรปกับมันใช่ไหม” แอลฟ่าไม่สนใจคำตอบฉันเลยสักนิด แต่ยังถามต่อแล้วน้ำเสียงก็เริ่มเข้มขึ้นเรื่อย ๆ หึ! หมาหวงก้างล่ะสิมึง ขนาดไม่ได้เป็นแฟนกันแล้วเขายังหวงก้าง แล้วไม่ค
