แรกแย้มฉ่ำรัก 25++
1968 Words
และหลังจากนั้นเมแกนแทบไม่ได้ออกไปไหนเพราะไม่มีเงิน จะขอเนเน่ก็ไม่ได้เพราะเป็นคำสั่งของมอร์แกนว่าห้ามให้เงินกับเธอเด็ดขาด
“เมแกน นี่เป็นชุดแต่งงาน ออกมาดูหน่อยสิว่ามันใส่ได้ไหม เมแกน”
“...................”
“ถ้าเธอไม่ยอมออกมา เขาบอกว่าจะมาใส่ให้เธอเองนะ”
“....................”
และเนเน่ก็ต้องถอดใจ เมื่อเมแกนไม่ยอมแม้กระทั่งจะพูดคุยกับเธอ เพราะโกรธที่เธอไม่ทำตามคำขอ ก่อนจะตัดสินใจโทรออกไปหามาร์ตินเพื่อแจ้งจอห์นเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“ขอโทษนะครับ พอดีผมมีเรื่องสำคัญต้องแจ้ง”
“เรื่องสำคัญอะไรอีก ตอนนี้ฉันยุ่งมากนายก็เห็นนี่”
“เมแกนไม่ยอมออกมาจากห้อง ไม่ยอมลองชุดและไม่ยอมทำอะไรทั้งนั้น ผมคิดว่า...”
“นี่เหรอเรื่องสำคัญของนาย แต่มันเป็นเรื่องไร้สาระที่สุดในชีวิตของฉัน ออกไป”
จอห์นที่กำลังยุ่งกับงานที่กองอยู่เต็มโต๊ะถึงกับหัวเสียเมื่อมาร์ตินยังคอยเอาเรื่องของเมแกนมารายงานเขาอยู่ตลอดเวลาอย่างนี้ทั้งๆที่เขาบอกแล้วให้จัดการไปเลยไม่ต้องแจ้งเขาอีก
“แต่มะรืนนี้ก็จะถึงงานแต่ง ถ้าเธอยังไม่ยอมทำอะไรสักอย่าง ผมคิดว่างานแต่งล่มแน่ๆ...”
“บัดซบเอ้ย! นี่มันบ้าบออะไรนักหนา ไปเตรียมรถฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้!”
และสุดท้ายจอห์นก็หมดความอดทน เขาลุกขึ้นไปหยิบเสื้อสูทมาใส่ก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานไปทันที
“คะ? ทำไมฉันต้องออกไปด้วย คุณ...คุณจะทำอะไรเธอ”
เสียงเนเน่ถามขึ้นอย่างตกใจที่อยู่ๆจอห์นก็โผล่มาที่คอนโดแถมเดินเข้าไปในห้องอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
“ก็จะทำอะไรที่เจ้านายเธอไม่ยอมทำไง...มาร์ตินพาเธอออกไป”
จอห์นสั่งขึ้นเมื่อมาถึงคอนโดของเมแกน เนเน่ที่กลัวว่าจอห์นอาจจะเผลอทำร้ายร่างกายของเมแกนพยายามขัดขวางไม่อยากให้เขาเข้าไป แต่สุดท้ายก็ต้องยอมเมื่อมาร์ตินมาพาเธออกจากห้องไปจนได้
“ไม่ต้องห่วงหรอก จอห์นไม่เคยทำร้ายผู้หญิง ถ้าทำอย่างอื่นน่ะไม่แน่”
“หมายความว่ายังไง ฉันจะเข้าไป”
“ไม่เอาน่า อีกวันสองวันสองคนนั้นก็ต้องแต่งงานกันแล้ว ปล่อยไปเถอะนะ”
“แต่....”
เนเน่ได้แต่มองไปที่ประตูห้องอย่างลังเล เมื่อเธอกลัวว่าเมแกนจะถูกทำร้ายร่างกาย ส่วนเมแกนตอนนี้กำลังหัวเสียกับเสียงเคาะประตูห้องนอนจนต้องเดินออกมาเปิด
“เนเน่! เป็นบ้า...คะ...คุณ!”
เมแกนที่กระชากเปิดประตูออกมาอย่างหัวเสียกลับต้องตกใจเมื่อคนที่ยืนอยู่หน้าห้องของเธอคือจอห์น หญิงสาวรีบดึงประตูห้องปิด แต่ก็ช้าไปกว่าจอห์นที่เดินแค่ก้าวเดียวเขาก็เข้ามาในห้องของเธอได้อย่างรวดเร็ว
“ออกไป! ฉันไม่ได้อยากคุยกับคุณ”
“ถ้าคุณพูดรู้เรื่องผมคงไม่ต้องมาถึงที่นี่”
“ฉัน ไม่ อยาก แต่งงาน กับ คุณ!”
เมแกนพูดเน้นออกมาทีละคำ ส่วนจอห์นยืนจ้องหน้าเมแกนนิ่ง เขาอุตส่าอดทนมาจนถึงตอนนี้ที่จะไม่ทำรุนแรงกับเธอ แต่ดูท่าเธอจะพูดไม่รู้เรื่องทั้งๆที่เธอโตพอที่จะรู้เรื่องทุกอย่างแล้วแท้ๆ
“ผมไม่ได้มาเพื่อถามความคิดเห็นคุณ”
“ฉันเกลียดคุณ!”
เมแกนตะโกนใส่หน้าเขาเสียงดัง ทำเอาคนที่แทบไม่เคยได้ยินคำว่าเกลียดเลยสักครั้งในชีวิตถึงกับกำมือแน่น เขาไม่เคยคิดโกรธใครได้มากเท่าเธอมาก่อนเลยจริงๆ
“ออกไปลองชุดนั่น...เดี๋ยวนี้!”
“ไม่!”
เมแกนยังคงปฏิเสธเสียงแข็ง จ้องหน้าจอห์นอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน ส่วนจอห์นความอดทนที่เคยมีมากมายได้หมดลงเป็นที่เรียบร้อย เขาเดินกลับออกไปกระชากชุดแต่งงานที่แขวนอยู่ติดมือมาแล้วเดินกลับเข้าไปหาเมแกนที่ยืนนิ่งอยู่ในห้องของเธอ
“ใส่ซะ!”
“ไม่!”
เขาสั่งออกมาแต่เมแกนก็ยังไม่ยอมฟัง ชายหนุ่มเดินเข้าไปกระชากร่างบางเข้าใกล้แล้วเริ่มฉีกทึ้งชุดที่เธอใส่อยู่ออกจนมันขาดติดมือ
แคว๊ก! แคว๊ก! แคว๊ก! แคว๊ก!แคว๊ก!
“อ๊าย! ทำอะไรของคุณ! ไอ้บ้า อ๊าย! ฉันเจ็บนะ อ๊าย!”
จอห์นไม่สนใจเสียงกรีดร้องและแรงทุบตีของเมแกนเลยสักนิด เขายังกระชากถอดชุดที่เธอใส่อยู่ออกจนหมดซึ่งมารู้ตัวอีกทีร่างสาวก็เปลือยเปล่าไม่มีแม้กระทั่งชั้นในติดตัวด้วยฝีมือและแรงโกรธที่เขามี
“ปล่อย! ปล่อยฉันนะ!”
“.................”
เมแกนดิ้นรนหนีเขา ความอายทำให้เธอพยายามคว้าหาของมาปกปิดร่างกาย แต่จอห์นที่เอาแต่ยืนจ้องไปทั้งร่างสาวแทบไม่ยอมขยับไปไหน
“จะมองทำไม ปล่อยนะไอ้บ้า!”
ส่วนจอห์น ตอนนี้เขาหูอื้อแทบไม่รับรู้อะไรอีกนอกจากร่างเปลือยตรงหน้าช่างดึงดูดเขาได้อย่างน่าอัศจรรย์ทั้งๆที่เขาแทบไม่เคยเว้นว่างเรื่องบนเตียงเลยสักวัน แต่ทำไมตอนนี้เขากำลังรู้สึกต้องการอย่างไม่มีเหตุผลเพียงเพราะเห็นร่างกายเปลือยเปล่าของเธอ
ส่วนเมแกนที่สัมผัสถึงความผิดปกติของจอห์นค่อยๆหยุดดิ้น เธอพยายามหนีบขาปิดส่วนสงวนเพราะเห็นเขากำลังจ้องมองอยู่
“ก็ได้! เดี๋ยวฉันจะใส่ชุดบ้าๆนี่...คุณ...นี่คุณปล่อยฉันสิ...”
“...................”
และสุดท้ายเธอก็ต้องยอมแพ้ เพราะถ้าขืนยังยืนอยู่แบบนี้ รับรองเธอได้เสร็จเขาอย่างแน่นอน ส่วนจอห์น เขากำลังสงบสติอารมณ์กับความต้องการอันมากมายที่เกิดขึ้นของตนเอง แต่ดูท่ามันจะไม่ได้ผลเพราะเขาเอาแต่มองร่างสาวตรงหน้านิ่ง
“ว๊าย! อ๊ะ! อื้อๆๆๆๆ”
และความอดทนของจอห์นก็หมดลง เขากระชากเธอเข้ามาก่อนจะจูบลงไปที่ปากเล็กที่กำลังจะอ้าพูด ทำเอาเมแกนถึงกับตกใจ พยายามดิ้นหนีแต่ก็ไร้ผลเพราะเขาตัวใหญ่กว่าเธอแทบเท่าตัว
และหลังจากนั้นไม่นานเมแกนก็ค่อยๆเคลิ้มตามเขาอย่างที่เคยเป็นในครั้งก่อนที่เจอกัน เธอจำกลิ่นน้ำหอมของเขาได้ จูบรสมิ้นท์ของเขาเธอก็จำได้ เธออยากปฏิเสธมันแต่ก็ทำไม่ได้ เมื่อมันดึงดูดให้เธอคิดถึงมันมาตลอด
“จุ๊บๆๆๆ อื้อ จุ๊บๆๆ อื้ม...”
เสียงครางทุ้มดังขึ้นไม่หยุด เมื่อจูบของเขาเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ สองมือใหญ่บีบคลึงไปตามร่างเปลือยก่อนจะหยุดลงที่สองเต้ากลมกลึงแข็งเป็นไตเมื่อถูกสัมผัส
“อื้ออ...พะ...พอ...”
เสียงหวานแหบกระซิบเมื่อถูกปล่อยปากให้เป็นอิสระ จอห์นที่เงยหน้ามามองเมแกนด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าเขากำลังต้องการเธอมากขนาดไหน จนเมแกนต้องรีบหลบตาเขาทันที จากที่คิดว่าจะทำโทษเธอแต่ดูเหมือนเป็นเขาเองที่กำลังทรมานอยู่
“มะรืนนี้คุณก็เป็นเมียผมแล้ว แค่เลื่อนคืนเข้าหอมาวันนี้ คงไม่เป็นไร”
“มะ...อื้ออออ”
และจอห์นก็ไม่ฟังอะไรอีก เขากดจูบลงไปอีกครั้งพร้อมกับดันร่างของเมแกนตรงไปหาที่นอนของเธอทันที
ชายหนุ่มกระชากชุดที่เขาใส่อยู่ออก ส่วนปากก็เอาแต่จูบเล้าโลมเมแกนไม่หยุดก่อนจะตามมาทาบทับร่างสาวที่บิดเร้าไปมาเมื่อความต้องการกำลังมากขึ้นเรื่อยๆ
“อ๊ะ! อื้อ!!”
“!?”
จอห์นไม่รอช้ากดแก่นกายชายที่พรั่งพร้อมเต็มที่ไปที่ร่องรักสาวด้วยความต้องการอันมากมาย แต่กลับต้องนิ่งค้างเมื่อมันไม่สามารถเข้าไปได้อย่างที่หวัง เพราะความคับแคบและแน่นตึงอย่างที่เขาไม่คาดคิดว่าเมแกนจะยังมีอยู่
“ฉันเจ็บนะ! เอาออกไปสิ!”
เมแกนที่ทั้งอายทั้งเจ็บพยายามดันให้เขาออกจากร่างเธอไป ความสาวที่พึ่งเสียไปนั้นไม่ได้ทำให้เธอภูมิใจเลยสักนิด เมื่อเธอดันรู้สึกอายที่ยังมีมันอยู่จนอายุขนาดนี้ เธอไม่ได้ตั้งใจเก็บหรือถนอมมันเอาไว้แต่แค่คิดว่าผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตเธอไม่คู่ควรที่จะได้นอนกับเธอก็เท่านั้นเอง
“ไม่เคยเลยเหรอ...”
จอห์นถามขึ้น ทำเอาเมแกนรีบหันหน้าหนีด้วยความอาย เขารู้แล้วยังจะถามเธออีก ส่วนจอห์นสมองกำลังทำงานอย่างหนัก ผู้หญิงเสเพลที่วันๆเอาแต่เที่ยวกลางคืนกับผู้ชายมากหน้าหลายตาแบบเมแกนดันไม่เคยนอนกับใคร ไปบอกใครก็คงไม่มีใครเชื่ออย่างแน่นอนรวมทั้งเขาด้วยถ้าไม่ได้เจอด้วยตัวเองแบบนี้ จากความรู้สึกสับสนเริ่มกลายเป็นรู้สึกดีที่เขาจะได้เป็นคนแรกของเธอ เพราะยังไงเธอก็ต้องแต่งงานกับเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว
“หึหึหึ ที่ผ่านมาแค่แสดงสินะ...แสดงเก่งแบบนั้นน่าจะไปเป็นดารานะว่าไหม”
“อย่าพูดมากได้ไหม แล้วก็ออกไปได้แล้ว มันเจ็บ”
“คุณก็คงรู้ว่าหลังความเจ็บมันคือสวรรค์ ถึงไม่เคย แต่ก็คิดว่าคุณคงรู้เรื่องเซ็กส์มาบ้าง...”
ยิ่งเขาพูดมากขึ้นเท่าไหร่เมแกนก็ยิ่งอยากหายไปจากตรงนี้มากขึ้นเท่านั้นเพราะมันเหมือนตอกย้ำความไร้เดียงสาเรื่องเซ็กส์ของเธอ ส่วนจอห์นเมื่อเห็นว่าเธอกำลังเผลอเขาก็เริ่มต่อทันที
“อ๊ะ! อ๊าาาา”
จอห์นเอื้อมมือมาจับเอวคอดไว้ก่อนจะกระแทกสอดใส่เข้าไปในความเล็กแคบอย่างรวดเร็ว จากความเจ็บปวดเริ่มเปลี่ยนไป เมื่อความช่ำชองในบทรักทำให้จอห์นสามารถดึงความต้องการอันกักเก็บไว้มานานยี่สิบกว่าปีของเมแกนออกมาจนได้
ความเสียวซ่านที่ไม่เคยได้สัมผัสทำให้หญิงสาวตื่นเต้นและอยากรู้อยากลอง สองแขนเอื้อมขึ้นมาจับท่อนแขนใหญ่เอาไว้แน่น เมื่อจอห์นเอาแต่ถาโถมสอดกระแทกไม่หยุด ปากร้อนเฝ้าดูดดึงสองเต้าสวยสลับไปมาเพื่อบรรเทาความต้องการของตนเอง เขาไม่เข้าใจว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองกันแน่ ความเสียวซ่าน ตื่นเต้นที่ไม่เคยเป็นกำลังเกิดขึ้นกับเขาในตอนนี้ ทุกที่ๆเขาสัมผัสไปบนตัวเธอทำให้เขาประหม่าและสั่นระริกเหมือนหนุ่มน้อยหัดรักก็ไม่ปาน
จอห์นจับร่างสาวเปลี่ยนท่าไปมาเพื่อนสนองบทรักที่เขาเป็นคนกำหนด จนกระทั่งส่งเมแกนไปแตะสวรรค์ครั้งแล้วครั้งเล่า เขาก็ยังไม่ยอมตามเธอไป เมื่อเขาแทบไม่เคยมีความต้องการมากมายขนาดนี้มาก่อนเลยสักครั้ง จนกระทั่งเวลาเริ่มผ่านไปเรื่อยๆและเขาทนกลั้นต่อไปอีกไม่ไหว ร่างใหญ่กดกระแทกหนักหน่วงถี่ระรัว ก่อนจะรีบดึงแก่นกายออกจากร่างสาวแล้วปลดปล่อยด้านนอกเพราะเขามีอะไรกับเธอโดยไร้การป้องกัน ยังไงซะเธอก็จะมาเป็นเมียตามกฎหมายของเขา แต่เขาก็ไม่อยากให้ลูกมาเป็นอุปสรรคผูกมัดระหว่างเขากับเธอถ้าเกิดต้องเลิกกันไป ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาคิดจะทำหลังจากแต่งงานกับเธอ
- Writer
