ผู้ชายของคุณ
1674 Words
“ไร้สาระ! ทำไมผมต้องแต่งงานกับเด็กนั่น”
เสียงอันทรงพลังและน่าเกรงขามของ จอห์น บราวน์ นักธุรกิจหนุ่มผู้มีอิทธิพลมากที่สุดของสหรัฐอเมริกาอยู่ในขณะนี้ดังขึ้น เมื่อชีวิตเขากำลังถูกกำหนดด้วยผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาไม่ต้องการ
“แต่มันจำเป็น ถ้าเกิดปล่อยให้ไปแต่งงานกับอเล็กซ์รับรองหลานได้เดือดร้อนแน่”
“ใช่ เห็นมอร์แกนบอกว่าจะให้ลูกสาวแต่งงานกับอเล็กซ์ ถ้าเป็นอย่างนั้นอเล็กซ์จะมีสิทธิ์ในบริษัทครึ่งนึงเหมือนกับแกนะ”
“ไม่ใช่นะเจน อเล็กซ์จะมีหุ้นในมือมากกว่าจอห์น”
เจน และ จูดี้ สาวโสดสองพี่น้องแห่งตระกูลบราวน์ ที่ไม่ยอมแต่งงานมีครอบครัว ต้องมารับเลี้ยงดูหลานชายที่สูญเสียบิดามารดาไปตั้งแต่สิบขวบอย่างจอห์นกำลังนั่งกุมขมับกับหลานชายแสนดื้อรั้น ที่แทบไม่เคยเชื่อฟังพวกเธอสองคนเลยสักครั้งตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา
“แล้วผมจะคิดดูอีกที ป้ากลับไปเถอะครับ ผมมีประชุม”
“หลานต้องแต่งงานกับเธอนะจอห์นถ้าไม่อยากเสียบริษัทของเราไป แต่งแล้วค่อยเลิกทีหลังก็ได้”
จอห์นบอกขึ้นพร้อมกับลุกเดินเข้าไปหอมแก้มอันเหี่ยวย่นของคนที่เลี้ยงเขามาโดยไม่ฟังที่จูดี้พูดเลยสักนิด ก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานไปทันที เพราะไม่อยากอยู่ฟังเรื่องไร้สาระนี่อีก
“จองห้องวีไอพีไว้ คืนนี้ฉันจะไป”
“ครับ ว่าแต่เรื่องที่...”
“ฉันไม่สนใจการแต่งงานบ้าๆนั่นนายก็น่าจะเดาออก”
“แต่ถ้าบอสไม่แต่งงานกับลูกสาวของมอร์แกน และผมคิดว่าถ้าอเล็กซ์ได้เธอไป แน่นอนว่าฝ่ายนั้นจะกลายเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ทันที และอำนาจการบริหารทั้งหมดก็จะถูกโอนไปเป็นของฝ่ายนั้นโดยอัตโนมัติ และ...”
“ถ้านายยังพูดมากอีกฉันจะไล่นายออก”
“ครับ...”
มาร์ติน เลขาส่วนตัวของจอห์นรีบหุบปากทันที ก่อนจะเดินตามร่างสูงใหญ่ของเจ้านายไป ส่วนจอห์นถึงแม้ว่าจะทำเหมือนไม่สนใจแต่เขากลับคิดเรื่องนั้นอยู่ตลอดเวลา ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเกิดลูกสาวของมอร์แกนแต่งงานกับอเล็กซ์จริงๆ แต่จะให้เขาไปแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่เคยรู้จักแบบนั้นเขาเองก็คงทำไม่ได้เหมือนกัน
“จอห์น! คาร่าคิดถึงคุณจังเลย”
ขณะที่กำลังจะเดินออกจากบริษัท เสียง คาร่า ม่ายสาวพราวเสน่ห์ที่กำลังตามตื๊อจอห์นก็ดังขึ้นพร้อมกับเดินส่ายร่างอันอวบอัดที่แน่นไปด้วยเนื้อนมไข่จากการศัลยกรรมอย่างหนักเข้ามาหา ทำเอาจอห์นถึงกับอยากหายไปจากตรงนี้แต่ก็ทำไม่ได้ เมื่อเธอคือหุ้นส่วนธุรกิจเครื่องสำอางรายใหญ่ของเขา
“สวัสดีคาร่า มีเรื่องอะไรรึเปล่ามาถึงนี่”
“คาร่าอยากมาทานข้าวเที่ยงกับคุณ หวังว่าจะว่างนะคะ”
“ไม่....”
คาร่าใช้เรื่องอาหารเที่ยงเป็นข้ออ้างเพื่อที่จะได้อยู่กับเขา เมื่อเธอคิดว่าเขาอาจสนใจเธออยู่เพราะชายหลายคนต่างก็หมายปองเธอกันทั้งนั้น
“ว่างครับ บอสว่างจนถึงบ่ายโมงเลยล่ะ”
เป็นมาร์ตินที่รีบบอกออกมา เพราะถ้าเกิดทำให้คาร่าไม่พอใจอาจกระทบถึงธุรกิจเครื่องสำอางที่พึ่งเปิดตัวไปได้ไม่นานแน่นอน
“เดี๋ยวเรามีเรื่องต้องคุยกัน”
จอห์นเดินเข้ามากระซิบข้างหูของมาร์ตินก่อนจะเดินนำออกไปโดยมีคาร่ารีบเดินตามด้วยรอยยิ้มกว้าง ส่วนมาร์ตินก็ได้แต่ทำหน้าเจื่อนๆ เขาอุตส่าหวังดีไม่อยากให้กระทบเรื่องธุรกิจแต่ดันต้องเดือดร้อนเองนี่สิ
“จอห์น! ไหนเลขาของคุณบอกว่าไม่ว่าง แล้วนี่มาทำอะไรที่นี่คะ”
“เธอตาบอดเหรอ เขามากับฉัน”
“อ่าว ป้าคนนี้ใครคะจอห์น”
และพอมาถึงร้านอาหาร จอห์นก็แทบอยากเดินกลับออกไปเพราะดันเจอเข้ากับ เอมี่ นางแบบสาวสวยที่เขาพึ่งลากขึ้นเตียงเมื่อวันก่อน และดูท่าเธอจะไม่ยอมหยุดความสัมพันธ์กับเขาเพราะเอาแต่ติดต่อขอเข้าพบเขาอยู่ทั้งวัน
“เธอเรียกใครว่าป้า!”
“อ่าว ก็ป้านั่นแหละ แก่ขนาดนี้ยังมายุ่งกับจอห์นอีก ไปส่องกระจกดูตัวเองบ้างไป๊”
“อ๊าย!!!!”
และสงครามก็เริ่มขึ้น สองสาววิ่งเข้ากระชากผมตบตีกันแบบไม่สนใจสิ่งแวดล้อมรอบข้างเลยสักนิด จอห์นที่ไม่รู้จะแยกทั้งสองออกจากกันยังไงได้แต่ยืนมอง ก่อนจะตัดสินใจเดินเลี่ยงออกไปแล้วโทรให้มาร์ตินมาดูเหตุการณ์แทน
“ไปไหน! ลูกสาวของฉันไปไหน!”
“เอ่อ คุณหนูเมแกน เอ่อ ไม่ได้กลับห้องตั้งแต่เมื่อวาน...”
“โธ่เอ๊ย! นี่ฉันให้เธอมาคอยดูแลลูกสาวฉันนะ! ไม่กลับมาแล้วทำไมไม่รายงานฉันห๊ะ!”
เสียงตะคอกของ มอร์แกน ดังลั่นอย่างโมโหเมื่อเขาพยายามที่จะติดต่อ เมแกน บุตรสาวสุดรักสุดหวงแต่กลับติดต่อไม่ได้สักทางจนต้องถ่อมาหาถึงที่คอนโดหรูที่เขาซื้อไว้ให้เธออยู่เพราะเธอบอกว่าไม่อยากอยู่บ้าน และเขาก็ส่ง เนเน่ แม่บ้านมาคอยดูแลและรายงานทุกอย่างที่ลูกสาวของเขาทำ แต่ดูท่าเขาจะคิดผิด เมื่อเนเน่เอาแต่ปกป้องและคอยให้ท้ายเมแกนอยู่เรื่อย
“ถ้ากลับมาบอกให้เข้าไปหาฉันที่บ้าน และถ้าไม่ไปฉันจะขายห้องนี้ทิ้งซะ!”
พูดจบมอร์แกนก็เดินออกจากห้องไปทันที ทำเอาเนเน่ได้แต่มองตามอย่างหนักใจ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกหาเมแกน
“เฮ้อ ติดต่อไม่ได้อีกแล้ว เมแกนนะเมแกน”
เนเน่ถอนหายใจออกมาอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดี เพราะถ้าเกิดมอร์แกนขายห้องนี้จริงๆรับรองเมแกนได้ทำลายล้างทุกอย่างที่ขวางหน้าแน่นอน
“วู้วๆๆๆ เต็มที่เลยทุกคน คืนนี้ฉันเลี้ยงทุกโต๊ะ! ฉันเมแกนจะจ่ายให้ทุกคนเอง!”
เสียงเมแกนตะโกนบอกลั่นผับหรูชื่อดังกลางเมืองนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา พร้อมกับโยกย้ายส่ายสะโพกไปตามเสียงเพลงโดยไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง เธอแค่สนุกไปกับชีวิตที่เป็นของตัวเองอย่างสุดเหวี่ยงโดยไม่เคยสนใจอะไรหรือว่าใคร เพราะเมแกน เด็กผู้หญิงแสนน่ารักได้ตายไปพร้อมกับมารดาของเธอตั้งแต่ยี่สิบปีก่อนแล้ว
“เอาอีกแล้ว เมแกนทำแบบนี้อีกแล้ว”
“อ่าว ก็ดีแล้วนี่ ทุกคนจะได้สนุกกันเต็มที่ พ่อของเมแกนรวยจะตาย จ่ายแค่นี้เศษเงินเท่านั้นแหละ”
พวกเพื่อนของเมแกนที่นั่งมองอยู่ในโซนวีไอพีของผับพากันพูดขึ้น เพราะนี่เป็นสิ่งที่เมแกนทำเป็นประจำ จ่ายเงินอย่างไม่เคยสนใจว่าจะมากหรือน้อยแค่ไหนเพราะเธอไม่เคยเห็นคุณค่าของมันจนกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว
“ผู้หญิงคนนั้นน่ะเหรอลูกสาวมอร์แกน”
“ครับ เธอมาที่นี่ประจำ...ไม่สิแทบทุกคืน”
“นายเลยเลือกจองที่นี่ให้ฉันสินะ”
“เอ่อ...ครับ”
ทางด้านจอห์น ตอนนี้กำลังจ้องมองลงไปด้านล่างของผับ ที่มีร่างผอมบางของเมแกนเต้นอยู่ เขาไม่อยากนึกเลยจริงๆว่าชีวิตเขาจะเป็นยังไงถ้าเกิดได้เธอมาเป็นเมียจริงๆ
“ไม่มีทางเกิดขึ้นแน่นอน ฉันไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิงแบบนั้น”
“แต่เธอก็ดูสวยดีนะครับ สวยมากด้วย...”
“สวยนายก็แต่งเองสิ หึ!”
มาร์ตินถึงกับเงียบเสียงไปทันที ก่อนจะเดินไปนั่งลงฝั่งตรงข้ามเจ้านาย
“แล้วอเล็กซ์มันจะแต่งกับผู้หญิงคนนั้นอยู่เหรอ ดูท่าแบบนั้นไม่น่าจะเอาลงนะ”
“แต่งสิครับ เห็นเธอแบบนั้น เธอก็ไม่ได้มั่วนะครับ เห็นว่าจะพาเธอขึ้นเตียงไม่ใช่ง่ายๆ เธอเล่นตัวขั้นเจ้าหญิงเลย”
“หึ! เจ้าหญิงกับผีน่ะสิ ไม่ใช่ว่าเหมาหมดทั้งผับไปแล้วเหรอ”
จอห์นที่ถึงแม้จะพูดดูถูกเมแกนอยู่ก็จริง แต่เขากลับจ้องมองไปที่เธออย่างละสายตาไม่ได้ จนมาร์ตินที่สังเกตเห็นยิ้มออกมาอย่างรู้ทัน
“อ่าว นั่นอเล็กซ์นี่ครับ...สงสัยจะมาหาว่าที่ภรรยา”
มาร์ตินพูดขึ้นเมื่อร่างสูงของอเล็กซ์กำลังเดินตรงมาหาเมแกนที่เต้นอยู่กลางฟลอร์โดยมีพวกหนุ่มๆเต้นเล้าโลมอยู่รอบข้างเต็มไปหมด
“ออกไปจากผู้หญิงของฉัน”
ขณะที่กำลังเต้นกันอย่างสุดเหวี่ยง เสียงนิ่งขรึมก็ดังขึ้นพร้อมกับเดินแหวกวงล้อมเข้ามายืนอยู่ข้างเมแกน
“คุณเป็นใคร”
“อเล็กซ์...ผู้ชายของคุณ”
“หึ! ผู้ชายของฉันเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า นี่ นี่ แล้วก็นี่ๆๆๆๆๆๆ พวกนี้ก็ผู้ชายของฉันทั้งนั้น ใช่ไหมทุกคน!”
“ช่ายยยย”
เมแกนที่ไม่สนใจอเล็กซ์หันไปตะโกนพูดกับทุกคนที่อยู่ข้างกาย จนผู้ชายพวกนั้นตะโกนตอบรับอย่างสนุกสนาน ส่วนอเล็กซ์ตอนนี้เขาต้องพยายามสะกดอารมณ์ที่กำลังโกรธแล้วหันไปมองผู้ชายที่อยู่รอบกายเมแกน จนพวกนั้นรีบหลบสายตาอันน่ากลัวแล้วค่อยๆเดินหนีกันออกไป
“คุณจะทำอะไร อย่ามายุ่ง!”
เมแกนที่เริ่มไม่พอใจหันมาตะคอกใส่อเล็กซ์ก่อนจะเดินสะบัดตัวลงจากเวทีอย่างรำคาญ ทำเอา อเล็กซ์ที่ไม่รู้จะจัดการยังไงได้แต่เดินตามเธอไป
- Writer
