ข้ามเวลามาอยู่ในร่างนางสนมร้ายกาจ

ตอนที่ 2 สนมที่ไม่เคยเป็นที่รัก

500 ปีก่อน เมืองหังโจว

จวนอ๋องตงหยาง

"ท่านอ๋อง ท่านไม่ไปดูท่านพี่หรือเจ้าคะ"

"เหตุใดข้าต้องสนใจนาง เจ้าก็รู้ดีหนิงเซียนว่านางเป็นคนเช่นไร นางทำแบบนี้มาหลายคราเพื่อเรียกร้องความสนใจจากข้า ข้าจะไม่ยอมให้นางสมหวังเป็นอันขาด"

"แต่ท่านอ๋อง..."

"เจ้าไม่ต้องพูดแล้วข้าไม่อยากฟัง ถ้าเจ้าอยากไปดูนางก็ไปเถอะนางเป็นพี่เจ้าข้าไม่ห้าม"

ได้ยินเช่นนั้นหนิงเซียนก็หมดเรื่องจะพูด นางถอยออกไปเงียบๆ ปล่อยให้อ๋องตงหยางอ่านฎีกาต่อไม่รบกวน

นางออกมาจากห้องได้ก็ยิ้มกริ่มด้วยความพอใจ ครั้งนี้หนิงเอ๋อคงจะทำเรื่องหนักเกินไปจริงๆ

นางไม่คิดว่าญาติผู้พี่ผู้นี้จะกล้าลงมือกับสนมใหม่ที่เพิ่งได้รับเข้ามาปรนนิบัติท่านอ๋อง นางกล้าถึงขนาดสั่งลอบสังหารหญิงสาวผู้นั้นเพื่อไม่ให้ท่านอ๋องสนใจสตรีนางอื่นมากกว่าตนเอง

ถึงแม้จะสาแก่ใจหนิงเซียนยิ่งนักที่นางไม่ต้องลงมือทำอะไรเลยแถมยังเป็นคนดีในสายตาของท่านอ๋องอีก แต่ก็รู้สึกลำคาญใจที่หนิงเอ๋อชอบสร้างเรื่องให้ดูเป็นจุดสนใจแก่ผู้อื่นโดยเฉพาะท่านพ่อที่รักนางยิ่งกว่าสิ่งใด

"คุณหนูเราจะไปเยี่ยมนางไหมเจ้าคะ"

"ไปสิ ข้าอยากจะเห็นว่านางใกล้ตายรึยัง"

อ๋องตงหยางมองร่างของหนิงเซียนที่เดินลับตาไป ไม่คิดว่าการที่รับเอาพวกบุตรสาวของหัวเมืองต่างๆ มาเป็นสนมมันจะทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายถึงเพียงนี้

"ซีอันสรุปเป็นนางใช่ไหมที่สังหารบุตรสาวของหัวเมืองใต้"

"ขอรับ พวกชายชุดดำพวกนั้นรับสารภาพว่าเป็นพระสนมหนิงเอ๋อที่สั่งจริงขอรับ"

"อืม ปล่อยข่าวว่านางถูกโจรลอบสังหารระหว่างทางมาที่นี่ ข้าไม่อยากต้องให้มีศึกสงครามเกิดขึ้นเพราะเรื่องพวกนี้"

"ขอรับท่านอ๋อง"

เมื่อสั่งงานเสร็จแล้วอ๋องตงหยางก็หันไปสนใจสิ่งที่ทำค้างอยู่แม้ใจจะหวนคิดถึงเรื่องที่สนมหนิงเอ๋อทำร้ายตนเองแต่ก็ปัดทิ้งไปไม่คิดใส่ใจ

นางคงอยากให้เขาไปหานางคอยเอาใจนางแต่เขาจะไม่ทำเช่นนั้นเป็นอันขาด ขนาดไม่เอาใจใส่ไม่เคยเหลียวแลหรือไม่แม้แต่เคยเรียกตัวนางเข้าปรนนิบัตินางยังเหิมเกริมได้ถึงเพียงนี้

หากเขาให้ความสนใจนางก็เหมือนกับว่าสนับสนุนให้นางสังหารผู้อื่นอีกหน่อยนางคงคิดจะควบคุมเขาแบบที่บิดานางต้องการ

หากหนิงเอ๋อไม่ได้เกิดจากมารดาที่มีเชื้อพระวงศ์เขาก็ไม่มีทางที่จะแต่งตั้งสตรีจิตใจโหดเหี้ยมเช่นนางเป็นสนมเอกแน่นอน

ตำหนักสนมหนิงเอ๋อ

"ฮือๆ คุณหนูท่านไม่สบายถึงเพียงนี้ท่านอ๋องก็หาได้สนใจท่านเลย ข้าสงสารท่านยิ่งนักทำไมท่านถึงได้เจ็บหนักเช่นนี้"

หลินร้องไห้ข้างร่างที่นอนไม่ได้สติของคุณหนูของนางที่จมน้ำอยู่นานขนาดที่ว่าแม้จะรอดชีวิตมาได้แต่ก็นอนไม่ได้สติมานานหลายสิบวันแล้ว

"ท่านไม่น่าทำเช่นนั้นเลย ถ้าท่านเป็นอะไรไปข้าจะอยู่ได้เช่นไรคุณหนู ฮือๆ "

"นางยังไม่ฟื้นอีกรึ"

"คุณหนูหนิงเซียน! "

เพี๊ยะ!!

"บังอาจ! เหตุใดข้าถามถึงไม่ตอบ"

หลินไม่ทันได้พูดสิ่งใดออกไป พอนางหันไปก็โดนฝ่ามือกระแทกหน้านางจนร่างถลาล้มลงกับพื้น มองไปยังผู้ที่ตบนางด้วยสายตาที่ไม่พอใจเวลาลับหลังท่านอ๋องและคุณหนูของนางไม่อยู่หลินจะชอบโดนนายบ่าวสองคนนี้ทำร้ายตลอด

"ข้า...ข้ากำลังจะตอบท่าน"

"ยังจะมาต่อล้อต่อเถียงกับข้าอีก หึ! คุณหนูของเจ้าอาจจะสิ้นลมแล้วก็ได้นะ นางนอนเป็นผักมานับสิบวันแล้ว ทางที่ดีเจ้าหาที่พึ่งใหม่เถอะนะ ถือว่าข้าเตือนด้วยความหวังดี"

พูดจบสนมหนิงเซียนก็เดินจากไปพร้อมเสียงหัวเราะสะใจที่ยังคงเห็นญาติผู้พี่นางยังคงไร้สติอยู่

"อันเจ้าว่านางจะฟื้นไหม"

"ข้าว่ายากนะเจ้าคะ เห็นพ่อบ้านหลี่บอกว่านางจมน้ำไปนานมากกว่านางกำนัลจะมาเจอ"

"ฮ่าๆ เช่นนั้นข้าคงต้องไปตัดชุดเพิ่มเพราะอีกไม่นานข้าจะได้เลื่อนขั้นเป็นสนมเอกแล้ว"

"เจ้าค่ะคุณหนู"

เสียงหัวเราะของสนมหนิงเซียนบีบหัวใจของหลินยิ่งนักจนแทบจะขาดใจ นางหันมามองคุณหนูด้วยความรักและภักดี

"ข้าไม่มีทางไปจากท่านแน่ ถึงผู้ใดจะว่าท่านร้ายกาจเพียงใด แต่กับบ่าวเช่นข้าท่านเปรียบเสมือนเทพเซียนที่มาช่วยให้ชีวิตข้าอยู่ดีกินดีจนถึงทุกวันนี้"

หลินมองไปยังร่างที่เคยขาวนวลเนียนผิวอมชมพูสวย ใบหน้าที่สวยจนไม่มีสตรีนางใดเทียบได้ บัดนี้ซีดเผือดไร้ซึ่งชีวิตชีวาราวกับคนที่ไร้วิญญาณอยู่แล้ว

ความร้ายกาจของสนมเอกบุตรสาวของแม่ทัพถังโจว ตระกูลที่ยิ่งใหญ่ในอดีตจนถึงปัจจุบันนั้นเป็นที่กล่าวขานถึงของคนทั่วทั้งเมือง

ฮ่องเต้องค์ก่อนเกรงว่าอำนาจของตระกูลโจวจะใหญ่โตจนล้มล้างราชวงศ์ได้ จึงส่งบุตรสาวให้ไปแต่งงานกับแม่ทัพถังโจว

แต่องค์หญิงหนิงเหอก็อายุสั้นเสียเหลือเกิน ด้วยร่างกายที่อ่อนแอทำให้หลังคลอดบุตรสาวที่น่ารักได้ไม่นานนางก็ป่วยออดๆ แอดๆ จนสุดท้ายทนต่อโรคภัยร้ายไม่ได้จากไปในตอนที่หนิงเอ๋อกำลังอยู่ในวัยหัดเดินเท่านั้น

ต่อมาราชวงศ์มีการเปลี่ยนแปลงอำนาจ ราชวงศ์ฮั่นขึ้นครองราชย์ทำให้ดูเหมือนอำนาจของแม่ทัพถังโจวจะลดลง

แต่ด้วยว่าอำนาจของตระกูลโจวนั้นยิ่งใหญ่เหล่าเสนาบดีก็เป็นของแม่ทัพถังโจวทั้งหมด

เมื่อเห็นว่าราชวงศ์เปลี่ยนอำนาจการปกครองทำให้แม่ทัพถังโจวเองก็ส่งบุตรสาวที่รักให้แต่งกับอ๋องตงหยางผู้ที่ถือกุมอำนาจมากที่สุดในตอนนี้

ขนาดที่ฮ่องเต้ยังต้องถามปรึกษาทุกเรื่องก่อนตัดสินใจเรื่องใด อ๋องผู้นั้นก็เคี้ยวลากดินไม่ใช่ว่าจะปราบได้ง่ายๆ อย่างที่แม่ทัพถังโจวคิด

แม้จะยอมแต่งกับบุตรสาวของตนแต่ก็ให้นางเป็นแค่หรูเหรินไม่ยอมให้เป็นตำแหน่งหวังเฟยหรือพระชายาที่ใหญ่กว่านั้นอ้างว่ารอผู้ที่เหมาะสม ซึ่งอาจจะเป็นบุตรสาวของตนหรือผู้ใดก็ได้

แม้จะไม่พอใจมากแต่แม่ทัพถังโจวก็ต้องยอมไปก่อน รอให้บุตรสาวนางล่อลวงอ๋องตงหยางให้หลงก่อน อำนาจทุกอย่างจะกลับมาตกอยู่ที่ตระกูลเขาอีกครั้ง แต่ก็ไม่ถึงกับวางใจเสียทีเดียวจึงได้ส่งบุตรสาวต่างมารดาของหนิงเอ๋อเข้ามาเป็นนางสนมของอ๋องตงหยางอีกคน

"ท่านแม่ทัพ พระสนมอาการยังไม่ดีขึ้นเลยขอรับ"

เพล้ง!!

"หมอหลวงมีความสามารถเพียงแค่นี้รึไง หาหมอที่เก่งที่สุดมาหากผู้ใดมันรักษาลูกข้าไม่ได้ก็ตัดหัวมันซะ!! "

ได้ยินเช่นนั้นหมอที่ทำการรักษาแต่อาการของพระสนมเอกก็ไม่ดีขึ้นถึงกับเหงื่อตก ตัวสั่นงันงกกลัวความตาย

ก่อนที่จะร้องโวยวายเมื่อถูกคนของแม่ทัพถังโจวลากออกไปตัดหัวตามที่ได้รับคำสั่งมา ดีที่คิดถูกส่งบุตรสาวคนรองเข้าไปด้วยหากหนิงเอ๋อทำไม่สำเร็จก็ยังมีผู้ที่รับช่วงต่อ