ดวงตากลมโตมองสองลูกน้องของชายหนุ่มขนย้ายโต๊ะทำงานของเธอเข้ามาไว้ด้านในห้องทำงาน คิ้วโก่งดั่งคันศรขมวดยุ่งเข้าหากันก่อนดาริกาจะหันไปมองหน้าของโดมินิคที่นั่งกระตุกยิ้มบนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงาน
"ทำไมคุณต้องให้ลูกน้องย้ายโต๊ะทำงานและข้าวของมาไว้ด้านในนี้ด้วยคะ"ดาริกาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงฉุนขึ้นจมูก เมื่อมีคำสั่งจากโดมินิคให้ย้ายโต๊ะทำงานของเธอเข้ามาไว้ในห้องทำงานของเขา
"คุณนิค"
"คะ"
"ต่อไปนี้รินต้องเรียกผมว่า'คุณนิค'"
"ขอเหตุผลด้วยค่ะ"ดาริกาใช้แขนทั้งสองข้างยกขึ้นมากอดอก โดมินิคถึงกับต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อหน้าอกหน้าใจอันแสนอวบอึ๋มดันขึ้นจนแทบจะถึงคางของตัวเธอ
"ข้างนอกมันร้อน เข้ามานั่งทำงานตากแอร์สบาย ๆ ในห้องทำงานของผมดีกว่า"ดาริกาจ้องมองใบหน้าของโดมินิคด้วยสายตาจับผิด คำแก้ตัวของชายหนุ่มมันดูไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย เพราะทั้งชั้นสูงสุดนี้มีเครื่องปรับอากาศติดตั้งไว้ทุกทิศทาง
"และอีกอย่
